The Redstone's ~ Part of the Gang

24. Silence

Ik zie verscheidene silhouetten voor de gesloten gordijnen bewegen. Wanneer ik een bos krullen zie, weet ik dat dat Hyllia is. Ik buk en sluip dichter naar het huis toe, voor zover mijn jurk me laat hurken. Wie zijn er in zijn huis? Igor? Andere Salvecz? Ik zoek naar een plek waar ik naar binnen kan kijken, maar tevergeefs. Ik kom bij de achterdeur aan en probeer wat te zien door de mozaïeken beglazing. Vervormd en verkleurd weet ik toch Igor te onderscheiden van de andere en.. Mijn maag draait zich om en ik voel me misselijk worden. Levai. Gelijk voel ik weer hoe zijn handen zich een weg banen langs mijn lichaam en huiver. Ik moet hier weg, als ze me zien.. Maar zodra de drie dichterbij de achterdeur komen bevries ik. Ik zal ze nu perfect kunnen verstaan. Ik twijfel, maar besluit toch om te blijven. Ik kijk nog even door het raam, en zie de drie met een biertje in hun hand bij het aanrecht staan. Levai staat met zijn rug naar me toe, gelukkig, want hij zal me als eerste herkennen. Ik leg mijn oor tegen de het hout van de deur, en probeer op te vangen waar ze over praten. Igor heeft een erg dominerende en bazige stem, die duidelijk te verstaan is. De stem van Levai klinkt al net zo, maar die van Hyllia.. Ik voel aan de manier waarop hij praat dat hij zenuwachtig is. De mannen hebben het over simpele dingen zoals geldzaken, en dan is Hyllia's stem weg. Na ongeveer een minuut hoor ik voetstappen. "Ik doe even de deur op slot tegen de tocht, wacht even." hoor ik zijn stem, heel dichtbij. Ik deins terug achter de meur, maar zie dan dat Hyllia een papiertje tegen het raam aan drukt. Het is moeilijk te lezen maar met enige inspanning lukt het toch.
Kiara verstop je, ik loos ze weg maar ze gaan weg via de achterdeur.
Hij weet dat ik hier ben.. Maar hoe??
Hyllia verdwijnt en ik hoor het drietal nog even praten. Het gaat nu over de Redstones. Mijn nieuwsgierigheid neemt bezit van me en ik blijf luisteren.
"Kijk, Hyllia. We weten dat er Redstones op de school zitten waar jij les geeft. Vind ze." zegt Igor.
"En als je die Kiara vind, ik heb nog een appeltje te schillen met haar voor wat ze Vigo aan heeft gedaan." dit moet Levai zijn. Shit. Ze weten dat Hyllia ons les geeft. Zace, Faye, Quentin, Felix.. Allemaal zitten ze bij mij op school. Straks vallen ze de school aan.. Mijn ademhaling versnelt, waarop hij bijna stopt zodra ik de stemmen dichterbij hoor komen. Ik hoor hoe de deur van het slot af word gehaald, en ik begin te rennen. Ik kijk om me heen. Fuck.

Bij de buren van Hyllia staan grote struiken in de tuin. Zo snel als ik kan pak ik het steigerhouten hek vast en klim omhoog, waarop ik me daarna aan andere kant naar beneden laat vallen. Gelukkig zijn er geen ramen aan deze kant van het huis.

"Wat was dat?" galmt Levai's stem.
"De buren hebben 5 katten. Ik word nogal eens door ze bespied en gestalkt sinds ik een van hen wat overgebleven kip heb gegeven." zegt Hyllia. In het Russisch nemen Igor en Levai afscheid en ik houd mijn adem in wanneer ik rechts van me een auto weg zie rijden.

"Kiara?" hoor ik de stem van Hyllia zachtjes roepen.
Ik klim terug over het hek heen en laat me naar beneden zakken. Hyllia vangt me op.
"Kom naar binnen, je zal het wel koud hebben." snel begeleid hij me naar binnen.

Eenmaal binnen loop ik naar de bank, waar ik me op neer laat zakken.
"Wil je thee?" vraagt Hyllia me, en ik knik.
Wat was dat daarnet? Oké. Ik weet wie het waren. Maar waarom nu? Vandaag?
Hyllia komt aanlopen en reikt me een kop thee aan, die ik snel vastpak met mijn bevroren handen. Ik voel hoe er warmte door mijn lichaam trekt, en adem opgelucht uit.
"Ik.. Weet niet waar ik moet beginnen." Ongemakkelijk zakt Hyllia naast me neer, maar begint dan toch te praten.
"Ik stond buiten op je te wachten toen vader me belde. Hij zei dat ik direct naar huis moest komen. Ik stuurde jou een berichtje omdat ik niet wist wat ik moest doen.. Ik was bang dat je me zou volgen en.. Nou ja.." ik zie dat Hyllia twijfelt. "Ik was bang dat je wraak ging nemen.. Ik weet niet wat het is maar ik zie je als een heel ander mens sinds die dag.." hij wend zijn blik af. Is dat echt hoe hij mij ziet? 

"Je ziet me als de vijand.." zeg ik zacht. Hyllia draait zich naar me terug.
"Nee dat is niet zo.. Tenminste. Je zou de vijand moeten zijn. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het voelt alsof ik moet kiezen tussen het verliezen van mijn hart of mijn hersenen." het doet hem pijn, dat kan ik zien. Ik kan iemand niet laten kiezen tussen zijn familie en iemand die hij pas net kent. Maar toch, weet ik dat die dag zal komen. Op een dag zullen wij tegenover elkaar moeten staan, met allebei als doel om onze gang te verdedigen. We moeten dan doen wat goed is voor onze mensen, onze familie. Alsof hij voelt dat ik over de toekomst denk, begint Hyllia te praten.

"Ik zal je nooit pijn doen Kiara. En ik beloof je dat ik.." ik onderbreek hem door mijn vinger tegen zijn lippen te drukken.
"Alsjeblieft. Ik wil dat je even niks meer zegt." ik kan geen beloftes aanhoren. In onze wereld zou je die niet mogen doen. Ik kruip tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik voel zijn hartslag tot rust komen. Kan je verslaafd raken aan de manier waarop iemands hart klopt? Ik geloof het wel.