The Redstone's ~ Part of the Gang

5. All clear

Mijn ogen gaan van het pistool naar de jongen die het pistool vasthoud, en weer terug. ''Ik denk dat jij hem beter kan laten vallen, want ik heb een kogel door je schedel heen geboord nog voordat je er over na kan denken om de trekker over te halen.'' Ik staar hem aan, in de hoop dat mijn blik hem dood voordat ik het moet doen.

''Luister, ik wil je liever niet doden.'' Zegt de jongen. Ik val hem snel in de reden

''Gelukkig deins ik nergens voor terug.'' De jongen schud zijn hoofd, en laat zijn pistool zakken.

''Ik geef je de kans om weg te gaan. Maar de andere zullen snel hier zijn.'' Ik vind het aandoenelijk hoe hij me een kans geeft, maar als er iets is wat ik niet doe, is het vertrouwen van een Salvecz. Wanneer zijn pistool bijna omlaag hangt, richt ik op zijn been, haal de trekker over, en zie hoe een kogel zijn onderbeen doorboort. De jongen klapt in elkaar en schreeuwt van de pijn. Met een krachtige schop trap ik zijn pistool uit zijn hand en ren ik zo hard als ik kan weg.

''Daar is ze!'' Ik kijk achter me, en zie in een flits iemand voor me springen. Zonder te kijken, schiet ik, gevoelsmatig. De kogel raakt de man in zijn buik. ''Fucking hell.'' Breng ik uit, maar hervat mezelf snel. Ik moet hier weg.

''Kiara, schiet op, je hebt nu nog 2 minuten om bij de ingang te komen, anders word je ingehaald.'' Ik hoor Faye's stem paniekerig van lage naar hoge toon schieten. Ik ren langs de bloedende man en zig-zag door de containers.

''Kiara! Niet daarheen, dat loopt dood!''  De boodschap komt te laat. Ik sta voor een muur van containers. ''Shit.'' sis ik. ''Faye, vind een uitweg.''

''De enige weg is terug, maar daar heb je geen tijd voor.'' Vluchtig kijk ik om me heen. Omhoog. Ik moet omhoog. Ik zie een paar uitstekende stukken staal, ren erheen en hijs me eraan omhoog. In het omhoog klimmen haal ik mijn huid open langs een stuk uitstekend staal. ''Aaahh, fuck!'' Kerm ik, en trek mezelf de container op. Ik zie hoe een fikse wond langs mijn kuit naar beneden loopt. ''Kiara? Wat is er gebeurd?'' Ik schud met mijn hoofd. ''Niks. Heb me open gehaald. Ik ga rennen.'' Nog voor ik van container naar container kan springen, voel ik een kogel net langs mijn hoofd suissen. Uitdagend draai ik me om, en zie op de grond 2 mannen hun pistool op me richten.

''Jullie schieten als fucking meisjes.'' Roep ik naar ze, waarop ik mijn pistool trek, en tot twee keer toe de trekker richting de mannen overhaal. Wanneer ze neervallen begin ik te lachen. ''Zo doe je dat dus.''

''Daar is ze!'' Hoor ik in de verte roepen. Ooh shit. Snel begin ik verder van container naar container te springen, om vervolgen bij de ingang uit te komen. Ik spring van de laatste naar beneden en haast me naar de zwarte Audi S5 die zijn lichten op me laat schijnen. Ik klim snel de auto in. ''Rijden, nu!'' Beveel ik Leroy, waarop hij het gaspedaal hard indrukt en we weg racen.

''What the fuck Kiara.'' De knokkels van Leroy's handen zijn wit van het harde knijpen in zijn stuur. ''Je had geen risico mogen nemen. Ze hadden je bijna vermoord.'' Mijn gedachten dwalen af naar de jongen die ik in zijn been geschoten heb. Hij wilde me laten gaan, maar het kan niet anders dan dat ook hij een Salvecz is, want wie komt er anders op dit tijdstip bij de opslag?

''De Salvecz trekken zich terug totdat papa weer wakker is. Een paar van hun mannen werken in het ziekenhuis. We moeten hem daar weghalen zodra hij wakker word.'' Ik sluit tijdens het praten de porto aan op de speaker van de auto. ''Faye, Quentin, goed gedaan, we komen nu naar huis.'' Breng ik over. ''Leroy, ik hoop dat je een manier weet waarop je bloed uit je nieuwe auto krijgt.'' Zeg ik terwijl ik naar mijn been kijk. Het bloed hevig. ''Fuck, dat ziet er slecht uit.'' Bemoedigd Leroy me. Ik rol met mijn ogen. ''Als je niet wilt dat alles onder zit, geef je me iets om het mee af te binden.'' Ik zie Leroy zuchtten, en een andere straat inrijden. Bij een winkeltje stopt hij en stapt hij uit. ''Ik ga even wat halen.'' Even later komt hij terug met een grote theedoek. Ik stap uit en trek mijn broekspijp omhoog. Zorgvuldig bind hij de theedoek om mijn been heen en trekt hem strak aan. Ik kreun zacht door de druk. ''Beter?'' Ik knik, en laat me overeind helpen. Nu de adrenaline gezakt is, begin ik de echt pijn van mijn been te voelen. Ik hink naar de auto en laat me erin zakken.

''Ben je nog iets anders te weten gekomen?'' Ik grinnik, buiten dat een van hen een super knappe gozer is die nog een hart heeft ook, niet.

''Nee. Ze hadden me vrij snel door.''

''Hoeveel van hen heb je gedood?''

''3 of zo iets. En een heb ik alleen in zijn been geschoten.'' Wanneer ik dat zeg, verschijnt er een grijns op het gezicht van Leroy.

''Laat me raden, jonge jongen, met een gezicht waarvoor iedereen zou smelten?'' Ik voel mezelf rood aanlopen, en wend mijn gezicht af. ''Ik ken je al veel te lang Kiara. Maar laat me een ding zeggen, geen een van de Salvecz is goed, of zal ook maar iets goeds in de zin hebben.'' De woorden van Leroy schieten mijn hart in. Hij heeft gelijk. Ze hebben mijn vader bijna vermoord, en ik weet niet hoeveel andere.

''Hij zei dat hij me niet wilde neerschieten, maar voor de zekerheid had ik hem in zijn been geschoten.'' Leroy geeft me een schouderklopje.

''Wij zijn geen monsters zoals zij zijn Kiara. Je hebt het goed opgelost. Als je hem niet verwond had, had hij waarschijnlijk alsnog op je geschoten.'' Zijn woorden doen me goed, maar aan de andere kant weet ik niet zeker of hij gelijk heeft. De jongen leek oprecht. En man, hij zag er goed uit.