The Redstone's ~ Part of the Gang

17. Russian Base

''Kiara?!'' Herhaalt Hyllia nogmaals. Ik kom overeind en doe het halve masker dat voor mijn mond zat af. Hyllia schud zijn hoofd. ''Hyllia, luister naar me, ik kon niet anders.'' 

Hyllia kijkt van mij naar de Salvecz, die in een plas bloed ligt. Zijn ogen gaan van ongeloof naar emotieloos. Zonder nog iets tegen me te zeggen loopt hij mij voorbij en hurkt neer bij de Salvecz. Hij zegt iets in het Russisch en sluit de ogen van de man. Hij haalt een doek uit zijn zak en drukt het tegen de wond aan. Alsof het niks is tilt hij de man op en vervolgens loopt hij weg. Zonder iets te zeggen, zonder me een blik te gunnen. 

''Wat heb ik gedaan?'' Mompel ik in mezelf. Ik weet heel goed wat ik gedaan heb, ik heb zijn hart gebroken. 

''Wat is hier gebeurd?'' Plots voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om, en zie Tim met een vragende blik in zijn ogen naar mij en de plas bloed kijken. 

''Niks. Laten we doorgaan.'' Mompel ik, ik raap mijn pistool van de grond af en stop die samen met het pistool van de Salvecz in mijn zak. Zonder Tim nog iets van informatie te geven begin ik verder te rennen. ''Waar is Mason?'' Vraag ik Tim, wanneer we schuilen achter een van de containers. 

''Hij is naar Leroy. We hebben een grote opslagruimte gevonden en er lopen meerdere Salvecz rond. We gaan er heen nu.'' Bewapend met zijn pistool gaat Tim voor, en leid me naar een plek waar inderdaad een groot gebouw staat. We verschuilen ons opnieuw achter een container. ''West is op locatie, over.'' Fluistert hij door de porto. 

''Top. We zijn compleet. Oost gaat rechts om het gebouw in om een alternatieve ingang te vinden. West doet hetzelfde voor links. Noord is back up en houd de Salvecz in de gaten. Vergeet niet dat de lading tegenhouden ons doel is, en niet het grootschalig uitmoorden. Maar als het nodig is, doe je wat je moet doen.'' Leroy's stem klinkt zelfverzekerd. Wat zou er daarstraks zijn gebeurd? Zouden er meer omgekomen zijn? Zijn onze mensen gewond? 

Tim en ik banen ons een weg naar de linker zijde van het pakhuis, en daar vinden we Mason. 

''Goed dat jullie er zijn. Dit pakhuis ligt vlak aan een meer dat uitloopt naar de zee, dus de lading zal hier binnen aankomen. We moeten erin gaan. Daar splitsen we op, want het is enorm.'' Ik kijk omhoog, en het is inderdaad enorm. Zeker 4 verdiepingen. Het zal 2 keer zo groot zijn als de basis, en dat zegt heel veel, want in onze basis zijn 5 grote slaapkamers, met ieder ruimte voor 4 personen.  Terwijl Mason en Tim de zijkant afstruinen naar mogelijke ingangen, loop ik naar de hoek van het pand toe. Direct ligt er water achter het pand, en een stuk verderop zie ik een grote opening, waar waarschijnlijk de lading terecht komt. ''Jongens,' roep ik zacht, en de twee kijken op. 'Hoe laat komt de lading?'' Mason kijkt op zijn horloge. ''12 uur, we hebben dus nog 55 minuten.'' Ik knik naar hem, en draai me weer om naar de hoek van het pand. Ik moet bij die opening zien te komen. Voorzichtig zet ik mijn voeten op het kleine stukje rand dat mij ervan zou moeten weerhouden om in het water te vallen. Dit is wel erg smal. Ik zoek iets waar ik me aan vast kan houden maar vind niks anders dan wat gaten die in de oude bakstenen zitten. Met een diepe zucht probeer ik zo veel mogelijk houvast te vinden aan de kleine gaten, en zet langzaam een paar stappen richting de ingang. Steeds opnieuw probeer ik me zo goed en rustig mogelijk voort te bewegen over de dunne reling, en het valt niet mee. Ik kom dichterbij de opening, waar ik stemmen hoor. Ik blijf stilstaan en luister. 

''Hij is dood vader.. Het spijt me.'' Het is Hyllia. En Igor moet daar ook zijn. 

''Dmitri, mijn goede vriend. Hyllia, heb je gezien wie dit gedaan heeft?'' Ik voel een steek in mijn maag, hij zal me niet verraden toch?

''Nee vader, ze was al weg toen ik aankwam.'' De zucht van verluchting die ik laat vallen word ruw verstoord. 

''Dus het was een zij? Goed gedaan jongen. Mijn mannen hebben een aantal dames gezien. Ik ga het doorgeven. Ik wil haar vinden, levend. Ga de orders doorgeven.'' De koude stem waarmee Igor spreekt doet me huiveren. Hoe kan zo veel slechts iets maken dat zo goed is zoals Hyllia?

''Vader, ik denk dat we ons niet op dit meisje moeten focussen, maar op het verdedigen van het pand. Binnen 40 minuten word de lading geleverd en we moeten zorgen dat jij die kan aannemen.'' Hyllia probeert me te beschermen, misschien is nog niet alles wat er tussen ons is verloren gegaan. Misschien is er nog hoop. 

Ik hoor een nieuwe stem, die in het Russisch tegen Igor begint te praten, met een verheven stem praat hij terug. Hyllia hoor ik kalmerend praten, maar niks van wat er allemaal gezegd word kan ik verstaan. Ik hoor voetstappen en na een tijdje is het doodstil. 

Langzaam kom ik weer in beweging, en zet ik de laatste paar stappen tot de opening. Ik kijk naar binnen, en wanneer ik niemand zie stap ik naar binnen. Oké. Dit is gelukt. Nu moeten Tim en Mason nog binnen komen. Ik kijk om me heen, dit lijkt op een binnenplaats, met aan weerszijden een grote trap. ''Mason, Tim, ik ben via de achterkant binnen, ik ga op onderzoek uit en zoek naar een ingang voor jullie. Misschien is er boven een deur.'' Fluister ik door de porto heen. Ik zet mijn oortje aan en verbind hem met de porto, die ik vervolgens uit zet. 

''Goed gedaan Kiara. Maar wees voorzichtig. Als er nu iets gebeurd zijn we niet op tijd bij je.'' 

''Komt goed. Ik heb het onder controle.'' Ik loop naar de trap, en luister of ik iemand hoor. Het is doodstil, en ik loop zo geruisloos mogelijk naar boven. Ik kom uit op een lange gang, met een aantal zij gangen. Misschien kan ik hier ergens een raam vinden waaruit ik een touw kan gooien. Bij elke missie, maakt niet uit hoe klein die is, heeft ieder lid een overlevingstas bij zich. Daar zit een dik touw, een zaklamp, een mes, lucifers en een noodalarm in die bij indrukken elke portofoon die in verbinding staat met de jouwe, laat oplichten en jouw locatie verstuurd naar de andere. Als ik dat touw aan de goede kant naar beneden kan gooien, kunnen Mason en Tim misschien naar boven klimmen. 

Ik sluip naar de eerste zij gang, en kijk om de hoek. Twee Salvecz staan in het Russisch met elkaar te praten, vlak voor een deur. Als dat een kamer is, zal daar ook wel een raam zijn. Uit mijn tas pak ik een mes en steek dat in mijn riem. Ik moet voorbij ze komen zonder te veel geluid te maken. Mijn enige optie blijkt om ze te vermoorden. Maar de woorden van Leroy spoken door mijn hoofd. Alleen als het moet. Ik zucht. Hoe ga ik ze daar wegkrijgen? De tijd begint te dringen wanneer de twee abrupt stoppen met praten. Ik hoor voetstappen dichterbij komen, en houd mijn adem in. Denk Kiara, wat moet ik doen? Wat ga ik doen?