Κεφάλαιο 23://Μα τι φάση ουτε μια αναπάντητη;//

Start from the beginning
                                    

Μάλλον αυτό την κάνει κάτι περισσότερο από φίλη.

Κάτι σαν κολλητή θα έλεγα.

Μάλλον.

Μερικές φορές λέμε πράγματα που δεν εννοούμε ώστε να αντικρουσουμε καποια αλλα για να μην αποδεχτούμε εμείς οι ίδιοι τι συμβαίνει.

Σκάσε υποσυνείδητο.

Ζωής POV

Δεν ξέρω. Δηλαδή, ξέρω απλά αν τους έλεγα είναι φίλη μου θα το έπαιρναν αλλιώς και θα σε έβαζαν στο μάτι οπότε είπα καλυτερα να μην ξέρουν

Φίλοι...

Ε τουλάχιστον δεν είμαστε και άγνωστοι...

Μα τι λέω φίλοι είμαστε τι κάθομαι και το αναλυω!

Σορι παιδιά η νυστα φταίει. Και τώρα που λέμε για νυστα νομίζω πως άρχισε να ξημερώνει.

"Καλυτερα να κοιμηθουμε"
Είπα και χασμουριθηκα.

"Ναι σωστά νυστάζω πολυ"
Είπε ο Ιωνας.

"Εγω που θα κοιμηθω;"
Τον ρώτησα.

Τον είδα να διστάζει, αλλά τελικά μίλησε.

"Αν θες... Εννοώ επειδή έχει ξαναγίνει... Ξέρεις.. Μπορείς να.. Κοιμηθείς εδώ.. Μαζί μου.. Και όχι ανώμαλα"
Μου είπε και γελάσαμε.

"Εντάξει δεν έχω θέμα έτσι κι αλλιώς σπιτι σου ειναι"
Του είπα.

Αυτός ξαπλωσε κάτω από τα σκεπάσματα κι εγώ έκανα το ίδιο.

Δεν με αγκάλιασε ή κάτι τέτοιο, αλλά τα σώματά μας ακουμπούσαν αρκετά.

Για κάποιο λόγο ένιωσα περίεργα.

Αλλά νυστάζω υπερβολικά πολυ για να κάτσω να το αναλυσω τώρα.

[...]

Ένιωσα κάτι βαρυ να ακουμπάει την κοιλιά μου.

Το χέρι του Ίωνα.

Ναι καλά καταλάβατε παλι με είχε κάνει αρκουδάκι.

Αλλά ήταν τόσο γλυκουλης όπως κοιμωταν! Με είχε αγκαλιάσει, είχε κλειστά μάτια και είχε σουφρωσει τα χείλη του.
Αχου τοοοοο

StrongerWhere stories live. Discover now