Droomprins Gezocht [oud]

30 | jij wint weer

Nolan maakte een onverwachte hoofdbeweging naar het tafeltje achter me, waardoor ik opschrok. Mijn ogen vielen op de kwasten en ik pakte er met trillende handen een op.

"Je maakt hem doodsbang," siste Mateo woest, terwijl hij weer naar ons toestapte. "Waarom ga je niet gewoon weg en laat je hem met rust? Ik kan het hem net zo goed uitleggen. Jij hebt hier toch helemaal geen zin in."

Ik was niet eens zozeer bang voor Nolan. Het was het verraad dat ik voelde, het besef dat hij een spelletje speelde en me nooit ofte nimmer zou willen. Het was dat ik mezelf bijeen probeerde te houden, want ik wist dat als ik brak, ik óf zou gaan huilen, óf weer de Nathaniel werd waar Nolan van genoot: het losbandige, pittige katje waar hij spelletjes mee kon spelen in ruil voor geld.

Nolan leek onaangedaan, zoals altijd. "Dat plezier gun ik je niet, Spaanse flikker."

Mijn ogen schoten naar hem toe, alleen om er achter te komen dat hij zich al achter me gemanoeuvreerd had. Zijn warme adem tintelde in mijn nek, waardoor alle haartjes recht overeind gingen staan. Niet veel later gleden zijn ijskoude vingers over mijn polsen naar mijn handen.

"Ik leer je vriendje wel hoe hij goed moet schilderen, Spaanse flikker." Hij drukte zijn borstkas tegen mijn rug aan en het was alsof alle systemen in mijn lichaam in één keer uitvielen door een stroomstoring. Hij plaatste een hand op mijn heup om me tegen zich aangedrukt te houden.

Mateo werd alleen maar kwader. "Hoe dúrf je hem aan te randen in het bijzijn van al deze mensen? Ken je geen schaamte? Hoeveel getuigen denk je dat de politie nodig heeft? Hij is minderjarig."

Nolans koude vingers sloten zich om mijn hand en dwongen de kwast in een goede positie. "Het is geen aanranden als hij me niet vertelt om van hem af te blijven."

Mateo snoof. "Dat durft hij waarschijnlijk niet eens. Vind je het gek?"

Zijn koude lippen drukte tegen mijn oor en ik hapte trillend naar adem. "Wil je dat ik van je afblijf, le Roi-Soleil?"

Nee. Nee, nee, nee. Dit was wat ik wilde—zijn onverdeelde aandacht. Ik wilde dat hij dit deed uit pure jaloezie en dat het niets te maken had met zijn haat voor Mateo. Ik wilde dat hij míj wilde.

Ik wilde dat hij mij liever wilde dan Lucy.

Maar Nolan was hetero. Zelfs nu ik tegen hem aansmolt door zijn perfecte Franse accent en ik de brok in mijn keel niet weg kon slikken, wist ik dat dit alleen maar een sluwe methode was om Mateo te pijnigen.

"Spreek je Frans?" De woorden glipten uit mijn mond, ongefilterd, en Mateo deinsde iets achteruit door de toon in mijn stem.

Nolan grinnikte en ik kon de valse, triomfantelijke ondertoon erin horen. "Bien sûr, mon chéri," murmelde hij in mijn oor, waardoor mijn ogen dichtvielen zodat de klanken nog beter tot me doordrongen. "Ik denk dat je liefje wel met me naar bed wil, Spaanse flikker." Hij bleef in het overdreven Britse accent praten, wat mijn tenen deed krullen. "Ik krijg altijd alles, zelfs al wil ik het niet."

Mateo's knokkels waren sneeuwwit geworden. "Hoe dúrf je?"

Nolan murmelde nog iets in mijn oor, en dit keer herkende ik de taal als Spaans. Aan Mateo's reactie te zien was het om hem uit te dagen, want hij werd zo mogelijk nog razender. Mijn lichaam bleef echter tintelen alsof er warme vlammen op mijn huid kietelden.

"Je hebt vast geen idee wat die smeerlap zei, dus ik zal het voor je vertalen," siste Mateo tussen zijn tanden door. "Hij zei 'Ik laat je vannacht zo hard schreeuwen dat de buren mijn naam kennen en je nooit meer iemand anders wil'. Dat vind je hopelijk niet normaal?"

Mijn gezicht werd direct heel warm. "Je hebt ook echt totaal geen respect," snauwde ik naar Nolan. "Zeg je dat ook altijd tegen mijn zus?"

"Altijd," bevestigde hij, zijn stem scherp en koud als glasscherven.