To Your World [ Completed:2017 ]

Chapter 16

Nanuot lalo ang lamig sa aking balat nang dahil sa palakas na palakas na pagbuhos ng ulan. Napansin iyon ni Ricco kaya agad niyang sinuot sa akin ang leather jacket niya. "Care to share your story? Hmm?" Nagpasalamat ako sa jacket at tsaka ko niyakap ang mga tuhod ko.

"I'm not from this world." Panimula ko. Hindi ko napansin ang pagkagulat sa kanyang mukha. Para bang inaasahan niya na ganito nga ang sasabihin ko. "And I created your world..." Doon siya sandaling napaisip. "You heard it right Ricco. I am a writer. I'm telling you this because I'm hoping you'll believe me." Ani ko sa kanya.

"So you mean everything...this...all of these...don't really exist?" Naguguluhan niyang tanong sa akin. Hindi ko alam kung tama bang tumango ako o hayaan na lamang na siya na ang gumawa ng conclusion para rito. "Then this feels like a dream, just a dream? Paano? Why are you here if you're the one who's writing this? Itong kwento diba?" Tumango ulit ako.

"That is something I really can't explain..." It will still be between me and Steele. "I don't want to ruin everything for you, but that is the truth. This world was created through my imagination. This world won't exist if I haven't made the plot for this story." Seryosong paliwanag ko sa kanya. "Ganito ang totoo. Malapit na rin akong mawala sa mundong ito, kilala ko na kung sino ang killer. That's my main goal, to know who the killer is..." Tumango-tango lamang siya na tila pilit iniintindi ang mga sinasabi ko.

"I know it's hard to believe. But this is it. I'm in your world, and I came from the real world. Ricco, you're one of the fictional characters I created...and I'm the writer, I am the human here..." Nag-angat ako ng tingin sa kanya dahil hindi ko nakayanang ipaliwanag iyon sa kanya na nakatitig sa kanyang mga mata.

Namilog ang mga mata ko, bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung anong nangyari bakit... "Hey, what's wrong?" Nagtatakang tanong ni Ricco sa akin, dahan-dahan kong inangat ang braso ko at tsaka ko tinuro ang kanyang braso. Tila nagiging transparent ang kanan niyang braso. Namilog din ang kanyang mga mata dahil sa gulat. "Fuck. What the hell is happening?" Nalilito niyang tanong para sa sarili niya at sa akin...

Napailing ako. Hindi ko alam kung saan ako kukuha ng tamang salita. "B-Bakit...B-bakit parang maglalaho ka bigla?" Shit. I get it! Mali. I shouldn't have told him. Hindi ko dapat sinabi sa kanya na ako ang writer, na ako ang galing sa totoong mundo at isa lamang siyang fictional character. He had the idea, unti-unti niyang malalaman ang katotohan na iba talaga siya sa akin kapag nangyari iyon, sapilitan siyang maaalis, maglalaho sa kwento.

"No...listen...Ricco!" Hindi na siya nakikinig sa akin, napatayo siya at tila nagiging balisa na. Paikot-ikot na siya sa buong kubo kaya minabuti kong tumayo na rin. Pinakalma ko siya at mahigpit na yumakap sa kanya. Muling bumalik sa normal ang braso niya at hindi na ito parang maglalaho mula sa oras na ito.

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Pag-angat ko ng tingin sa kanya ay kusang kumawalang muli ang luha sa kanyang mga mata. "This is the reason why it felt like I'm always being controlled and that all my actions are always limited?" Hindi ako nakasagot. Napatungo na lamang ako.

It was my fault... if I hadn't wish to be in this world para lang makasama ang ideal guy ko...it wouldn't have been ruined the way it is now. Sala-sala na ang buong plot ng kwento, hindi na maintindihan ang takbo nito. Tila naka-focus na lang sa pag-alam kung sino ang killer, hindi na kwento ni Belle, kwento ko na ito, sariling kwento sa loob ng kwento na ginagawa ko noon.

God. I have to think fast. I have to save Ricco from this. He doesn't deserve to be forcefully get remove from the story. Kailangang ma-justify ang character niya rito.

What do I need to bring back the past? Time machine? The hell Zerina! It's not even possible sa time machine. "Ricco..." Pagtawag ko ulit sa kanya pero tila hindi na naman niya ako naririnig. Isip-isip Zerina...