Droomprins Gezocht [oud]

27 | probeer

"Wat?" snauwde Nolan. "Ga je eindelijk werken voor je geld in plaats van zielig te doen? Had dat dan eerder gezegd."

Mijn gezicht werd warm en ik kneep automatisch heel hard in zijn hand. "Klootzak."

Hij snoof en draaide zich naar me om. "Waarom ben je dan nog hier?"

Mijn hersenen draaiden overuren. Waarom was ik nog hier? Waarom wilde ik dit zo graag? Hij schold me uit, kleineerde me, klootte maar een beetje met me aan... maar het voelde niet alsof hij het meende. Hij leek te doen alsof als een soort afleiding, misschien zodat ik niet meer verdrietig zou zijn of omdat hij niet wist wat hij met me aan moest.

Het was spannend. Nieuw. In plaats van dolfijnen, zwom ik met haaien. Het gevaar, het gevoel dat er ieder moment iets fout kon gaan... dat was leuk. Verslavend.

Ik had me altijd redelijk gedragen, maar nu wilde ik dat niet meer. Nu wilde ik dit spelletje spelen en stapelgek worden op foute jongens die me aan de drugs hielpen.

Ik wilde Nolan Bythesea.

"Omdat ik ga werken voor mijn geld." Mijn stem trilde, maar er verscheen toch een glimlach op mijn gezicht. "Wat wil je dat ik doe?"

Dit was duidelijk het tegenovergestelde van wat hij verwacht had. Zijn adem stokte zowaar in zijn keel en hij greep de pols van mijn vrije hand vast. Zijn vingers drukten veel te hard in mijn huid. "Dat neem je terug."

Mijn hart begon alleen maar sneller te kloppen. "Nee."

Hij haalde moeizaam adem. "Nee. Dit gaan we niet doen. Nee."

"Dit is wat je wilde, toch?" Ik knipperde onschuldig met mijn ogen terwijl ik mijn handen tegen zijn borstkas plaatste en mijn gezicht heel dicht bij de zijne bracht. "Kom op, Nolan, je pittige katje wil spelen. Geef hem iets om mee te spelen."

De sensatie vulde mijn lichaam: ik had mijn schaatsen aangetrokken en was op flinterdun ijs gestapt. Ondanks alle waarschuwingen ging ik door totdat ik op het midden van het meer stond, en nu verschenen er barsten onder mijn voeten.

"Je wil iets om mee te spelen?" Hij klonk verbeten. Hij bracht zijn handen naar mijn lichaam, maar zijn vingers krulden en zijn nagels begroeven zich in de palmen van zijn handen voordat hij me aan kon raken. Zijn mond ging open en dicht alsof hij pijn had en niet wist hoe hij het moest omschrijven. "Dan geef ik je iets om mee te spelen."

Er zat dreiging in die woorden, maar ik was er helemaal klaar voor om het ijs in duizenden stukjes te zien spatten.

*

Nolan's handen lagen op mijn heupen en eens in de zoveel tijd gleden zijn koude vingertoppen onder mijn shirt om mijn buik aan te raken, waardoor er rillingen over mijn ruggengraat gleden. Hij stond achter me, zijn warme adem in mijn nek en zijn gespierde borstkas tegen mijn rug.

"Ze willen je naaien omdat je je zo hoerig gedraagt," murmelde Nolan onder zijn adem, waarna hij zijn hand omhoog bracht om mijn houding te corrigeren. "Meer naar links, anders mis je."

Ik hield het nepgeweer stevig in mijn handen geklemd en probeerde op het doel te richten. Mijn ogen schoten even naar drie van Nolan's vrienden, die me inderdaad aan het keuren waren als een stuk vlees.

Een kleine glimlach speelde op mijn lippen. "Jammer voor hen dat jij me al hebt. Ik wed dat je ze vermoord als ze ook maar één vinger op me leggen."

Nolan's vingers drukten in mijn heupen. "Volgens mij werk je voor de hoogste bieder."

"Jij bént de hoogste bieder." Ik bewoog mijn heupen heen en weer, waardoor Nolan's vingers nog harder in mijn huid drukten. "Nou zeg, ik dacht dat je wat plezier wilde hebben."