Sadist Kız | Tamamlandı (+18)

• Bölüm 1 •

Onun ismi Duru,Duru Herman.19 yaşında,İngiltere'de yaşayan bir kız. Küçüklüğünde ona yaşatılan problemlerden dolayı hayatı mahvolmuş,9 senedir yapayalnız ve kimseye muhtaç kalmadan bir evde kalıyor.

Her şey,canından çok sevdiği annesini,kendi kollarındayken kaybetmesi ile başladı;

8 Mart 2009

"YETER ARTIK BIKTIM ULAN SENDEN! SENDEN DE BIKTIM KIZINDAN DA! BU KIZ BİZE MASRAFTAN BAŞKA HİÇBİR ŞEY YAPMIYOR! NE ÜTÜ YAPIYOR NE YEMEK! BÖYLE EVLAT MI OLUR LAN?! VERELİM ZENGİN KOCAYA,BİZ DE PARADA YÜZELİM ULAN YETER!"

Babamın bağırışlarını duyduğumda gözlerimin dolmasına engel olamadım. 9 yaşında olmama rağmen babam benden daha fazla şeyler bekliyordu,farkındaydım. Ben ona güzel notlar getirmeye çalışırken o ise beni zengin bir aileye vermenin peşindeydi,benden kurtulmak istiyordu.

"Serhan gözünü sevemeyim yapma,dokunma Duru'ma. O daha küçücük,nereden bilsin ütüyü de,yemeği de. Verme güzel kızımı başkalarına,yalvarırım"

"EH YETER! SENİN DIRDIRINI MI ÇEKECEĞİM BEN BE KADIN!"

Duvara sinmiş babamı izliyordum. Gözlerindeki o öfkeyi,o ateşi görebiliyordum. O an annemi bileğinden kavrayıp duvara doğru fırlattı. Annemin acı ile inlemesini duyunca daha fazla yerimde duramadan içeri girdim ve babamı tutarak yalvardım.

"Baba lütfen anneme dokun-"

"SEN KAPA ÇENENİ! SANA DA SIRA GELECEK!"

"Baba,yalvarırım! Ne olursun dokunma anneme"

Babam sert bir tokat attı. Attığı tokadın etkisiyle geriye doğru silkelenip yere düştüm. Yandığını hissettiğim yanağımın acısını elimle bastırmaya çalışıyordum,bir yandan ise ağlıyordum. Canım çok acımıştı.

"DOKUNMA KIZIMA! NE YAPTIĞINI SANIYORSUN SEN?!"

Anneme daha sert bir tokat attı ve sinirle annemin ismini bağırdı. Melek.. O gerçekten bir melekti. Tertemiz kalpli bir anneydi. Annemin yere düşen başını ellerimle tutmaya çalıştım koşarak.

"Annem iyi misin? Canın acıyor mu anne? Söyle de öpeyim acıyan yerlerini,geçsin"

Annemle ilgilenmekten babamın çoktan silahı hazırladığını ve anneme doğrulttuğunu farkedememiştim. Ve kulağıma erişen silahın patlama sesi..
Kulağımın çınlamasını hiçe sayarak anneme baktım. Başı kanıyordu,ölmesini istemiyordum. Elimi kanayan yere koydum,sanki bir işe yarayacakmış gibi..

"ANNEM! NE OLUR AÇ GÖZLERİNİ! ANNE?!"

Annem açmıyordu gözlerini,canım yanıyordu. Gözlerimin dolu olmasından melek annemin yüzünü göremiyordum.

"KALK ULAN SEN DE! GİDİYORUZ BURADAN,KALK!"

Beni kolumdan çekiştirerek ayağa kaldırdı. Annemin başı yere düşerken canımdan can gitmişti. Annem canını kollarımda vermişti; dokunmaya kıyamadığım,beni her daim kollayan biricik annem..

Babam beni hışımla arabaya bindirdi. Hızla gaza basıp ilerlerken bana doğru döndü ve çenemi açarsam beni de öldüreceğini söyledi. Korkarak başımı cama çevirdim ve dışarıyı izlemeye başladım. Canım annemle geçirdiğim güzel anılarımı hatırlayarak ses çıkarmamaya çalışarak ağladım.

..

Gözlerimi açtığımda bambaşka bir yerdeydim. Hafifçe ayağa kalktım ve etrafıma bakındım. Gözlerim ağlamaktan şişmişti ve kırptıkça canımı acıtıyordu.

"Sonunda uyanabildiniz küçük hanım,o zaman şimdi eğlenme vakti"

Babama baktığımda eli kemerine doğru gitmişti ve ne olacağını anladığımda gözlerimi pörtletmiştim. Hayır! Bunu bana yapamazdı. Uyuyakaldığım yerden hızla kalktım ve koşmaya başladım. Hem koşuyor hem de yardım istiyordum.

Önüme duvar çıktığı anda yanımdaki vazoyu güçlükle alarak babamın kafasına attım.
Bu,babamı durdurmak yerine onu daha fazla sinirlendirmişti. Kapıdan çıkmak için adım attığımda kapının kilitli olduğunu ve anahtarının üzerinde olmadığını farkettim. Başımı sağa çevirdiğimde gördüğüm silahla birlikte babama yönelttim bakışlarımı.

Annemin kanına buladığı ellerini saçıma getirip sertçe çekmeye başladığında tüm gücümle kendimi ittirmeye çalıştım. Canım çok acıyordu.

Karnımda hissettiğim tekme ile birlikte büküldü vücudum,ağzımdan akan kanı umursamadan sağda duran silahı aldım ve babamın göğsüne dayayarak tetiğe basmaya çalıştım. Duyduğum tok ses ile başardığımı anladım. Silah titreyen elimden yere düşerken,babamın hareketleri aniden durdu ve yere yığıldı.

Babamın üzerini titrek ellerimle aradım ve anahtarı bulduğum anda kapının deliğine yerleştirerek hızlıca açtım kapıyı ve göz yaşlarımı silerek koşmaya başladım.
Sadece koşuyordum,neresi olduğu belli değildi..

...

Hayatında en çok sevdiği insanı kaybeden ve kanında onun izlerini taşıyan birisini öldürmek zorunda kalan bir insan, daha fazla ne kadar hissedebilirdi ?