Ο ΦΑΡΟΣ

Κεφάλαιο 29

Ο Ορέστης είδε την Νεφέλη να φεύγει γρήγορα από κοντά του όμως κατευθυνόταν  προς την κόκκινη κορδέλα που όριζε ένα επικίνδυνο σημείο. Φώναξε το όνομά της ξανά και ξανά αλλά εκείνη δεν σταμάτησε. Άρχισε να τρέχει προς το μέρος της και είδε με τρόμο το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια της και εκείνη να χάνεται από τα μάτια του.

Την τελευταία στιγμή όρμησε μπροστά και πρόλαβε να την πιάσει από το χοντρό μπουφάν της. Το στήθος του συνθλίφτηκε πάνω στις πέτρες του εδάφους όταν εκείνος έπεσε επάνω τους με φόρα που πολλαπλασιάστηκε  από το πρόσθετο δικό της βάρος.Εκείνος ήταν πεσμένος μπρούμυτα στο παγωμένο έδαφος και τα χέρια του πονούσαν από την προσπάθεια να την συγκρατήσει.  Ευτυχώς το ύφασμα του μπουφάν ήταν ανθεκτικό και άντεξε. Προσπάθησε σιγά σγά να την τραβήξει επάνω, ενώ εκείνη τσίριζε τρομαγμένη, όπως ήταν κρεμασμένη στο κενό.

Με δυσκολία της φώναξε δυνατά για να τον ακούσει: " Νεφέλη μην κουνιέσαι. Ηρέμησε, θα σε τραβήξω επάνω. "

Εκείνη συνειδητοποιώντας οτι ο Ορέστης την κρατούσε και δεν έπεφτε πλέον, σταμάτησε να φωνάζει  και σήκωσε το κεφάλι της για να τον κοιτάξει. Η εμπιστοσύνη και η ευγνωμοσύνη που είδε στο βλέμμα της τον βοήθησαν να βρει τις δυνάμεις που χρειαζόταν για να την τραβήξει αργά προς τα επάνω, ενώ εκείνος σερνόταν προς τα πίσω.

Όταν η Νεφέλη μπουσούλησε ασφαλής στο στέρεο έδαφος, μόνο τότε εκείνος μπόρεσε να αναπνεύσει ανακουφισμένος και να χαλαρώσει. Ανακάθισε αργά δίπλα της. Τα μάτια της τον κοίταζαν βουρκωμένα χωρίς να μπορεί να μιλήσει. Εκείνος άνοιξε τα χέρια του και εκείνη έπεσε στην αγκαλιά του με αναφιλητά.

Ο Ορέστης χάιδευε τα μαλλιά της ώσπου εκείνη ηρέμησε: " Μην ανησυχείς. Είσαι ασφαλής πια."

Τα χέρια του πονούσαν αλλά αισθανόταν ευτυχισμένος. Όταν η Νεφέλη σήκωσε τα μάτια της και τον κοίταξε, χάθηκε μέσα στο βλέμμα της και χωρίς να το καταλάβει έσκυψε και την φίλησε. Εκείνη δεν αντιστάθηκε στην εκδήλωση τρυφερότητας, όπως έκανε όλες τις άλλες φορές, γιατί τον είχε ανάγκη. Είχε ανάγκη την αγκαλιά του.

Το φιλί τους ήταν σαν έκρηξη που επέτρεψε σε όλα τα καταπιεσμένα αισθήματα τους να ελευθερωθούν και τους βύθισε σε ένα ανεξέλεγκτο πάθος.

Κανείς τους δεν έδωσε σημασία στο σκοτάδι που είχε σκεπάσει ύπουλα τα πάντα γύρω τους και όταν ξαφνικά ο φάρος άρχισε να λειτουργεί, η Νεφέλη ξαφνιασμένη τινάχτηκε πίσω. Με τον τρόμο στα μάτια της, σηκώθηκε όρθια και άρχισε να τρέχει μακριά του.