Ο ΦΑΡΟΣ

Κεφάλαιο 20

Η Νεφέλη έκλεισε το ημερολόγιο συγκλονισμένη. Τι είχε κάνει η μητέρα της; Η ίδια από τα στοιχεία  που είχε βρει, κατάλαβε οτι ο Στράτος αγαπούσε σαν τρελλός τη θεία της και δεν θα έκανε ποτέ αυτά για τα οποία τον κατηγορούσε εκείνη, ρισκάροντας να χάσει τη γυναίκα της ζωής του.

Η καημένη η Δήμητρα όμως  πόσο προδομένη και μόνη θα πρέπει να αισθανόταν όταν άκουγε τη αδερφή της να της λέει τόσο άσχημα πράγματα για τον άντρα που αγαπούσε. Και δυστυχώς  ο μόνος άνθρωπος που είχε δίπλα της τις τόσο δύσκολες ώρες της ήταν αυτή η αδερφή που δεν την καταλάβαινε καθόλου και απ'οτι μπορούσε η Νεφέλη να δει, την κορόιδευε για δικό της όφελος.

Ποια ήταν αυτή η  γυναίκα; Δεν μπορεί να ήταν η τρυφερή και προστατευτική γυναίκα που την είχε μεγαλώσει. Αυτή ήταν μια αδίστακτη γυναίκα που ότι έκανε το έκανε βάσει σχεδίου, χωρίς να ενδιαφέρεται για το ποιος θα πληγωνόταν από τις πράξεις της. Ήθελε να ξεφορτωθεί ακόμη και το μωρό της καημένης της Δήμητρας. Πώς μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο στην αδερφή της;

Γι αυτό την μισούσε τόσο ο Στράτος. Σίγουρα θα είχε μάθει το ρόλο που είχε παίξει η Φανή στη διάλυση της σχέσης του με την Δήμητρα. Το ίδιο θα ίσχυε και για την Έλσα που ήταν η κολλητή φίλη της Δήμητρας.

Η Νεφέλη αισθάνθηκε να πνίγεται. Έκρυψε το ημερολόγιο, πήρε το μπουφάν της  και βγήκε βιαστικά από το σπίτι, χωρίς να δώσει σημασία στην Φανή που την φώναζε.

Τα βήματά της την έβγαλαν στο μαγαζί της Ρένας. Στάθηκε για λίγο έξω από την πόρτα και πήρε μια βαθιά ανάσα. Έπρεπε να είναι προετοιμασμένη για την περίπτωση που θα ήταν εκεί ο Ορέστης.

Άνοιξε αποφασιστικά την πόρτα και μπήκε μέσα. Η Ρένα της χαμογέλασε και την πλησίασε: "Που χάθηκες; Σε περίμενα το πρωί να πιούμε καφέ."

Η Νεφέλη κάθισε στο αγαπημένο της τραπέζι με θέα το φάρο: "Κάτι προέκυψε και δεν μπόρεσα να βγω. Θα μου κάνεις ένα καφέ;"

Όταν η Ρένα απομακρύνθηκε, εκείνη κοίταξε το φάρο και είδε την παρουσία που τώρα γνώριζε οτι ήταν η θεία της, να στέκεται πάνω στα βράχια στραμμένη προς την πόλη. Αισθανόταν ένα περίεργο δέσιμο με αυτή την γυναίκα αν και δεν την είχε γνωρίσει ποτέ. Όλα αυτά που μάθαινε για εκείνη όσο έψαχνε τη ζωή της, την έκαναν να την εκτιμήσει.

"Λυπάμαι τόσο πολύ για εσένα και νιώθω τόσο ένοχη γιαυτά που σου έκανε η μητέρα μου..." ψιθύρισε κοιτάζοντας τον φάρο.

"Μόνη σου μιλάς;"  η φωνή του Ορέστη την έκανε να αναπηδήσει.

Προσπάθησε να ηρεμήσει και μετά γύρισε προς το μέρος του, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να χαμογελάσει: "Γεια." η ουδέτερη φωνή της ακούστηκε περίεργη ακόμη και στην ίδια.

Ένα στιγμιαίο σύννεφο ανησυχίας πέρασε από τα μάτια του Ορέστη: "Που χάθηκες όλη τη μέρα;"

"Έχω δουλειά. Πρέπει να τελειώσω το βιβλίο μου." Συνέχισε να κρατάει την φωνή της τυπική και ουδέτερη σα να μιλάει σε έναν ξένο: "Ήρθα για ένα διάλειμμα και θα γυρίσω πίσω."

Τα μάτια του Ορέστη στένεψαν προσπαθώντας να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της. Η Νεφέλη του μιλούσε ψυχρά και απέφευγε το βλέμμα του και τόση ώρα δεν του είχε πει καν να καθίσει.

"Έχεις κάτι μαζί μου; Μήπως έκανα κάτι που σε ενόχλησε;" τη ρώτησε ανήσυχος πλησιάζοντάς την περισσότερο αλλά σταμάτησε απότομα όταν την είδε να τραβιέται πίσω σχεδόν έντρομη.Τα πάντα ήρεμα μάτια του τώρα την κοίταζαν θυμωμένα: " Ωραία, θέλω να μου πεις αμέσως τι έχει συμβεί και μου φέρεσαι λες και θέλω να σου κάνω κακό."

Η Νεφέλη πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε για λίγο τα μάτια της θέλοντας να ηρεμήσει την καρδιά της που χτυπούσε έντονα στο στήθος της. Όταν άνοιξε τα μάτια της ο Ορέστης την κοίταζε μπερδεμένος και περίμενε την απάντησή της.

"Κοίταξε Ορέστη ότι έγινε χθες το έκανα σαν αντίποινα στον Τάκη που με απάτησε. " τον είδε να χάνει το χρώμα του με τα πρώτα της λόγια αλλά έπρεπε να συνεχίσει. Με τον Ορέστη δεν επιτρεπόταν να γίνει ζευγάρι αλλά δεν θα μπορούσε και ποτέ να τον δει σαν αδελφό της, γι αυτό έπρεπε να τον κάνει να κρατηθεί μακριά της, όσο καιρό εκείνη θα ερευνούσε την υπόθεση της γέννησής της και το τι συνέβη πραγματικά στην θεία της.  Αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να μην θέλει να την πλησιάσει.

Σαν από μηχανής θεός μπήκε εκείνη την ώρα στο μαγαζί ο Τάκης που μόλις την είδε πήγε προς το μέρος της. Η Νεφέλη του χαμογέλασε πλατιά, κάνοντας τον Ορέστη να στραφεί για να δεί σε ποιον απευθυνόταν το εγκάρδιο καλωσόρισμα. Όταν είδε τον Τάκη το βλέμμα του σκοτείνιασε ακόμη πιο πολύ.

Η Νεφέλη σηκώθηκε όρθια : "Τάκη έλα, και εγώ πριν λίγο ήρθα." ήθελε να φανεί οτι είχαν δώσει ραντεβού.

Ο Ορέστης της έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα και χωρίς να πει τίποτα, έφυγε από το μαγαζί.

Ο Τάκης με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο στο πρόσωπό του, προσπάθησε να την αγκαλιάσει: " Ώστε τελικά με συγχώρησες." είπε με προσδοκία.

Η Νεφέλη τίναξε τα χέρια του από πάνω της,  με τα μάτια της κολλημένα στον Ορέστη που απομακρυνόταν: "Μην χαίρεσαι, δεν σε έχω συγχωρήσει, απλά σε χρησιμοποίησα. Εμείς δεν θα μπορέσουμε ποτέ ξανά να είμαστε μαζί. "

Ο Τάκης την κοίταξε έκπληκτος και τα βουρκωμένα μάτια της του προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση.