707 16

522 23 0
                                    

Chapter 16

"HAVE YOU found it?" Isang tinig ang pumukaw ng diwa ko.

Umayos ako ng tayo saka tinapunan siya ng tingin. Itinaas ko ang aking kilay saka siya pinakatitigan ng mabuti. Anong ginagawa niya rito sa apartment ko?

"Lo? What bring you here?"

Ngumisi siya saka iiling-iling. I was lost of control. Mukhang may mali talaga nangyayari ngayong araw at liyong-lito na ako kung ano ang nangyayari. I need to end all of this shits.

"Your Mom, called me. And your dad..."

Biglang binaha ng kaba ang aking dibdib nang marinig ang sinabi ni Lolo. Oh, please not now. Kailangan ko pang tapusin ang trabaho ko. I need to end this case of Mister Caline in this just one day.

Lumapit ako kay Lolo saka siya tinitigan. "What about, Dad, Lo? May nangyari bang masama?"

"He is safe now. Nagpadala na rin ako ng mga tauhan doon para bantayan sila ng Mommy mo sa hospital. Habang tumatagal ang misyong ito, apo. Mas lalong nalalagay sa panganib ang pamilya natin. Kaya't habang maaga pa. Sana matukoy na natin kung sino ang tunay na salarin."

Huminga ako ng malalim saka nanghihinang umupo sa sofa na nasa apartment ko.

"We need to full force, apo. Para matapos na ang kasong 'to."

Tumango-tango ako. Kailangan ko na bang sabihin kay Lolo ang mga nalalaman ko? Pero hindi pa ako ganoon katiyak sa mga nasa isip ko. Maari pa rin akong magkamali sa scenario ko, at maari ring maging totoo.

"May sasabihin ako sa inyong gabi mamaya. But for now, I need to go na. Late na ako sa klase ko."

Humakbang na rin si Lolo palabas ng apartment ko. "We'll see later, then."

PINAGTITINGINAN ako ng aking mga kaklase nang pumasok na ako sa silid namin. Halos ang lahat ng tingin nila sa akin.

Nakakapanibago.

Nakakapagtataka.

Kumunot ang noo ko saka taka rin silang tiningnan isa-isa. Umupo ako sa aking upuan at prenting nagdikwatro roon. Ismid ako na sumandig sa upuan.

Noon kung pumasok ako ng silid wala manlang nakakapansin sa akin. Wala kahit ni isang magtangkang bigyan ako ng tingin. Ni wala ngang nakakapansin sa pag-pasok at pag-upo ko sa aking upuan.

Pero ngayon. Iba. Parang may mali na naman. Tss. Palagi naman talagang parating may mali.

I give them all a confusing look. May problema ba sila sa akin at kung makatingin sila para akong inaalisan ng damit isa-isa. I let a deep sighed. I need to talk to Moira. Mukhang siya lang ang matinong makakasagot sa akin tungkol sa nangyayari ngayon.

Someone stood up in his chair and go near at me. Huminto ito sa aking harapan saka ako pinakatitigan ng mabuti. My right eyebrow raise. Sinalubong ko ang tingin nitong nang-iinsulto.

"Seriously, guys? Wala naman sa dating niya ang pagiging detective. So, where's the fake news came from, then. Nakikita niyo naman, wala sa isang tulad niya ang katangian ng isang pagiging detective."

Tumawa ng malakas ang mga kaklase ko matapos iyong sabihin ni Rico. I swear to the heaven and back, once na matapos ko ang misyon ko kay Mister Caline. I will surely, that I will wreck his neck.

Inirapan ko ito nang humalakhak pa ito ng malakas.

"Booo!" Sigawan ng mga ka-klase ko sabay nila bato sa akin ng mga naka-crumbled na papel.

Masakit. Pero sanay na ako roon. Isa pa, mas masakit pa nga yata siguro ang tamaan ng bala kesa sa mga papel.

Hinarap akong muli ni Rico saka pinakatitigan ng nakakaasar. "Ikaw, kung magkakalat ka manlang ng maling balita. Siguraduhin mo namang kapani-paniwala. Hindi iyong wala kang kakayahan sa pinaglalandakan mo."

Tumawa ulit silang lahat na siyang umabot sa buong sulok ng silid. Umangat ang sulok ng labi ko saka siya nginisihan. Kung alam niya lang talaga. Baka siya pa mismo ang umatras pa at sumigaw ng pangalan ko.

Tumayo ako sa aking kinauupuan saka isinukbit ang aking bag back na black sa aking likuran.

Tinapunan ko silang lahat ng tingin. Kung sino man ang kumalat ng balitang iyon, o, kung sino man ang nagsabi no'n. Salamat sa kaniya. Bestado na ang pagkatao ko. Wala na akong matatago pa.

"Well, that is not a fake news."

Napatigil silang lahat sa pagtawa at namayani ang katahimikan sa buong silid, dahil sa sinabi ko.

Halos lahat ng tingin ay sa akin at hinihintay ang susunod ko pang sasabihin. Humakbang ako papalapit kay Rico at binangga ko siya. Napaupo siya sa sahig. Nagtawanan ang lahat ng ka-klase ko dahil do'n.

Tumayo ito saka galit akong sinigawan. "Aba't ang lakas na ng loob mong kalabanin akong badoy ka!"

Nginisihan ko siya saka ako namulsa sa magkabila kong suot na pantalon. Unti-unti kong tinanggal ang makapal na salamin kong suot at inayos ang pagkakatayo ng aking buhok.

Napasinghap ang mga ka-klase ko nang tumambad na sa kanila ang tunay kong pagkatao. I know na gwapo ako.

"My name is Laird Hedalgo. Detective 707, geek sa umaga. Hot detective sa gabi. And nice meeting you, all."

Muli kong sinuot ang aking makapal na salamin at nagmartsa na papalabas ng aming silid.

Halos gusto kong matawa dahil sa gulat na reaksyon nilang lahat. Pero hindi ko na ginawa. I am too good to be laughed at them. Nakakababa ng pagkatao 'yon.

Sapat na sa akin ang makita silang gulat na gulat at nakanganga.

...

#707:THD

Ate Sari, <3

707: The Hot DetectiveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon