707: The Hot Detective

707 13

Chapter 13

"SIGURADO KA ba sa gagawin mo Laird? Hindi ka ba niyan mapapahamak? Makinig ka kay Tita. Huwag kang pasaway," sermon na naman sa akin ni Moina nang magkita kami ngayon dito sa school ngayong araw.

Ikinuwento ko kasi rito ang nangyari kahapon at heto na naman tayo sa paulit-ulit niyang panenermon sa akin. Napahinga ako ng malalim saka napailing.

Here we go again. Always ended up our conversation in this. Nagtataka na ako minsan rito kay Moina. Is she concerned about me or she really want to ended up my mission?

I let out a deep sigh and stared her like I don't know her anymore. Nakitaan ko ng pagbabago ang kaniyang mukha ng reaksyon. Now, she is acting again. Umiling-iling ako saka iniwas ko na ang tingin sa kaniya. I sip the remaining coffe latte on the cup and stood up.

"I gotta go, Moina. I need to do something today. Pahatid ka nalang kay manong Jose. Saka pakisabi na hindi na niya ako hintayin," paalam ko na rito.

Her forehead creased. "Where do you up to?"

"Its better that you didn't know, Moina. Ayaw kong mangialam ka na naman at magdala na naman sa'yo sa kapahamakan."

I see sadness in her eyes when she heard what I said. "Ayaw mo na nangingialam ako sa'yo? Gusto ko lang na ilayo ka sa kapahamakan, Laird."

Umupo akong muli sa upuan na kaharap niya. I let out a heavy sigh and closed my eyes for a moment. When I open my eyes I looked her seriously.

"Look, Moina. That's not what I meant. I just want you to be safe. Ayaw kong madamay ka sa misyon kong ito. Kung maaari iyon lang ang maitulong mo sa akin. Please?"

She rolled her eyes with full of sadness and disappointment. "Okay, then. If that is what you want, Laird Hedalgo."

Inis itong tumayo saka iniwan akong nakasunod sa kaniyang likuran ng tingin.

Here we go, she is mad. And I don't get it. Saka ko na lamang siya kakausapin kapag maayos na ang lahat. Mas mabuti na muna ang ganito para hindi siya na muna mangialam sa misyon ko. Mas mabuti iyon na hindi muna kami close sa isa't isa at nang matapos ko ang misyong ito na walang nadadamay na kakilala.

I drag my bag and put it on my shoulder. I leave the canteen and walk in the pathway of Oxford University. I was amazed when I saw the sun glowing on its light. A good noon feels like heaven then.

Napahinto ako sa aking paglalakad nang bigla na lamang tumunog ang aking cellphone nasa bulsa. Huminga ako nang malalim bago napagpasyahan na sagutin ang tumatawag.

Tanda is calling...

Napailing ako saka agaran na sinagot ang tawag. Ano na naman kaya ang kailangan sa akin ni Lolo? At umagang-umaga nanggugulo na naman? Ang pagkaka-alam ko gabi ang duty ko sa head quarter namin.

"Hello,'Lo? Napatawag ka yata?"

Narinig ko itong napabuntong hininga ng malalim sa kabilang linya. Hindi ko alam pero bigla akong nagduda sa naging bungad nito sa akin. Something wrong. At huwag naman sana ang nasa isip ko.

"707, we need you right now. Asap."

Hindi pa ako nakakasagot sa sinabi nito ay agad nitong pinutol ang tawag. Napahimas ako sa aking sintido at napapikit ng mariin. This is going to be serious. Hinding-hindi na dapat ako magsasayang ng oras pa. I need to focus on what I have been started. Lalo pa't alam ko na kung sino ang tunay na may salarin. Hiling ko na sana, na sana hindi ako nagkakamali ng aking hinala.

MAKAPAL na jacket. Naka mafia hat. Nakasapatos ng pagkatulis-tulis. Nakasalamin ng itim. May bigote sa bandang ibabaw ng mga labi. In short I am in disguise stage.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ni Lolo at ito ang naisip niyang pakulo para gawin ko ang misyon kong ito. Sa tutuusin hindi ko na kailangan pang mag-disguise para lang masundan ang tao niyang pinanghahalaan na suspek sa pagkamatay ni Mister Caline.

A geek Laird Hedalgo can do that. Pero ang masama hindi pumayag si Lolo at ito ang ipinagpilitan sa aking suotin ko. Wala na akong magawa pa kundi ang sundin na lamang ito.

Nandirito ako ngayon sa coffee shop at sinusundan ang taong matagal na naming hinahanap. Kinuha ko ang singsing sa aking bulsa na natagpuan ko noon sa bandang uluhan ni Mister Caline. Pinakatitigan ko iyon ng mabuti at saka iyong taong painaghahalaan namin.

Nangalumababa ako saka pinadiskitahan ang maliit na singsing sa aking kamay.

"Ikaw nga ba ang salarin? Bakit hindi ang nasa list ko? Bakit hindi ikaw? Sino sa inyong dalawa ang tunay na may sala?"

Pinakatitigan ko ito saka pinag-aralan ng mabuti. Kung babasehan sa physical na anyo, makikitaan ito ng may potensyal na pumatay ng isang tao. Pero maari nga ba akong magkamali at tama si Lolo Borge sa pagkakataong ito?

Siya nga ba talaga ang tunay na salarin? O, meron na namang may pakana sa misyon naming ito para maligaw ulit ang kaso?

I need to be aware. Kailangan kong siguraduhin ang lahat kung siya nga talaga ang salarin.

Napaupo ako ng matuwid nang magawi ang paningin niya sa aking pwesto. Buti na lamang at naka disguise ako ngayon at hindi niya ako makikilala. Mapapakinabangan rin pala ang ideyang ito ni Lolo kahit na papaano.

Sumipsip ako ng kape sa tasang nakalagay sa aking harapan at nagpanggap na nagbabasa ng diyaryo kong hawak. Mabuti na lamang at hindi iyon baliktad kung hindi, bestado na saka ako.

Lumakad ito papunta sa aking direksyon ngunit nasa unahan ang tingin. Dumaan ito sa aking gilid at kitang-kita ko kung paano gumawi ang kaniyang paningin sa diyaryo kong hawak. Umangat ng kaunti ang sulok ng labi ko, hindi niya nahalata. Sigurado ako.

Saan na naman kaya ang punta ng taong iyon? Hindi manlang siya nagtagal rito sa coffee shop at lumabas rin pagkatapos uminom ng isang basong kape. Samantalang ako, hindi ko pa nga nakakalahati ang kapeng ini-order ko. Hindi pa nga uminit ang pwet ko sa inuupuan ko, aalis na naman ako?

...

#707:THD

Ate Sari, <3