Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.6

En voor een moment gaat het beeld van Benjamin die controleerde wat ze at en hoeveel gram daarvan door haar hoofd heen.

Maar schudde de negatieve gedachte gelijk weg en zei plagend: "Je weet wat ik er mee bedoel. Hij houd me fit op zijn manier."

Toch hoorde hij iets in haar toon dat er voor zorgde dat de glimlach van zijn gezicht trok terwijl hij haar nu onderzoekend bekeek.

Ze haalde op haar beurt diep adem.

Siste zichzelf toe om normaal te doen en zei: " Het is niet nodig."

"Wat niet?"

" Me proberen te ontleden. Ik ben in orde."

"Was daar helemaal niet mee bezig schoonheid."

Ze rolde niet onder de indruk met haar ogen en zei: "leugenaar."

Hij glimlachte daarop breed:
"Je kent me te goed."

Ze haalde haar schouders op: "Drie jaar internaat en vijf jaar universiteit zorgt er eventueel voor dat je een persoon leert kennen."

"Vertel me er wat van. Het is eigenlijk zonde nietwaar?"

"Wat is zonde?"

"Dat je voor Benji bent gevallen. Ik en jij zouden een super koppel gevormd hebben en dan heb ik het over vuurwerk schatje."

Ze schaterde het nu hoofdschuddend uit.
"God, dat jullie die lijn nog gebruiken.

Maar voor jouw informatie ik heb het al met één van jullie geprobeerd en er was geen vonkje te zien."

Hij verstijfde kort voordat hij haar nu geschokt vroeg:
" Met wie heb je het geprobeerd?"

Ze schudde haar hoofd terwijl ze deed alsof ze haar mond op slot deed.

"Oh echt niet."

Hij stopte abrupt met dansen en herhaalde dit maal op een dreigende toon: "Wie Kae of ik ga me vingers los op je laten en we weten beide dat ik elke zwakke plek ken om je kronkelend op de grond te krijgen."

Ze hield haar handen snel in overgave op en zei:
"Onze huis eigen casanova."

"De klootzak, die verdomde rotzak en toen ik voorsloeg om het te proberen vertelde hij me dat je net een zusje was en ik die relatie niet moest verpesten. Wanneer?"

Ze schudde nu lachend haar hoofd als Julian het nogmaals herhaalde terwijl hij zijn handen uitstak en haar kietelde:

"wanneer?"

Als ze met een lichte kreet nu lachend zei: "Niet doen, niet doen."

"Wel, dan praat."

"Het laatste jaar van het internaat."

"Die verdomde gluiperd. Op het internaat al?"

Ze schaterde het knikkend uit als hij haar handen weer in de zijne nam om de dans te vervolgen en na een moment van stilte peinzend zei:
"Geen vonkje huh?"

Ze glimlachte vol spijt: "Nee, helaas niet. Er was niks, noppes, nothing."

"Wel verdomme. Maar dat betekent niet dat je bij mij niks zult voelen ik ben zo veel beter dan Ryan."

Ze glimlachte geamuseerd alhoewel een licht gevoel van weemoed door haar heen trok.

Zijn woorden deden haar namelijk akelig veel aan die van Eli denken toen ze hem jaren terug over haar en Ryan verteld had.

Maar ze had gelijk spijt dat ze aan hem gedacht heeft.

Want ze had zijn naam nog maar net in haar hoofd gevormd of de lach verdween van haar gezicht.