Chapter 11: Amber

36K 719 24
                                    

Roshan's POV

Nakarating na kami sa classroom. Parang nagkakaroon na sila ng plano. Ok lang naman sa akin kahit sila na gumawa ng steps at kung ano ano pa. susunod na lang ako sa plano nila.

Since this is not my thing, hindi ako makikialam. Bagkus ay susunod na lang ako sa kanila. hanla! Nose bleed ako dun ah!

So ayon, nandito lang ako sa gilid, nakatunganga habang sila ay nagsasagawa ng choreography ng sayaw namin.

"Ganito na lang kasi! Mas maganda to!"

"hindi nga kasi pwede yan! Eto na lang!"

"ang pangit nga sabi ng step mo eh!"

Ayan hah. Hindi na magkasundo yung mga kaklase ko. By the way, yung mga past classmates ni Blair yug nag cho choreograph ng sayaw namin ngayon, pati yung taga ibang school nakikigulo na din.

"iposision muna natin sila ngayon!" sigaw nung parang leader ata yon. Amber ata ang pangalan nya.

Pinapila nila kami. By height? So nasa may bandang hulihan ako. Matangkad eh. Hoy! Hindi ako nagmamayabang ah! sadyang matangkad lang. tsk tsk nahahawa na din ata ako sa kayabangan ng kuya Nic.

Pinosisyon na kami. Nagstart na rin nila kaming turuan ng steps na naformulate nila.

"UMAYOS NGA KAYO!" sigaw sa amin ni Amber. Sya ang boss eh

Wala akong ganang sumayaw ngayon. bakit? Nakikita ko na kung saan ang patutunguhan nito eh. At para sabihin ko sa inyo, hindi maganda. Hindi maganda ang patutunguhan nito.

"ANO! HAH!? ENERGY GUYS! ENERGY!" sigaw pa ulit nya.

"tss. Makikinig pa ba ako? Lagi na lang syang sigaw eh"

"oo nga eh. Nakakasawa na boses nya"

"sino bang nagsabi na sya dapat ang maglead?"

"oo nga. Sino ba may sabi? Diba dapat president or kahit yung vice na lang ang mag asikaso?"

"oo nga. Feelingera kasi"

Tingnan nyo. Kahit mga kaklase ko wala nang kumpyansa sa sarili, wala nang kumpyansa sa section namin. How will we overcome this? How will we win this?

Miski nga mga kaklase ko tinatamad na din eh.

Since kadadating dating lang namin. And it seems that they've been practicing a lot since the teacher gave us time, I think they really are annoyed at Amber.

Okay, my ESS is killing me right now. I think you readers are going to have a hard time too.

"Roshan, okay ka lang? kanina ka pa nakasimangot jan eh." I saw Pearl asking me. it was as if it is a big deal.

"nothing, I just feel bad because my ESS is attacking me right now."

She stared at me for a long time. It was like the time stopped. But not in a romantic like situation hah! Its just. I felt silence.

It took long before a word came out of her mouth. And that is...

"ESS? Ano yon? May sakit ka ba? Nakakamatay ba yan?"

This time, because she shouted her statement, all of our classmates' attention was on me, and Pearl.

I observed them as if they were waiting for my answer. Do they really have concern on me? do they really care if I'm dying? Then I guess I have to test them.

Enchanted Academy [editing]Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang