Enchanted Academy [editing]

chapter 16: open book

a/n: at dahil sinipag ako, update ulit! grabe! lalo akong naiinspire nandahil sa inyong mga readers. salamat sa votes, reads and comments! sana magustuhan nyo po ito! salamat ulit! si Pearl nga po pala yung nasa gilid

Chapter 16: open book

Roshan POV:

Ang boring. Walang magawa sa buhay. Pakamatay na lang kaya ako?

Joke lang yun no! as if naman kaya ko! and besides, pag ako namatay, wala nang bida dito! Deh hahaha hindi naman ako bida dito eh hahaha

So, any suggestions kung anong gagawin ko?

“try mo kayang makipagkwentuhan sa mga loners”

eh? Bakit parang may kusang sumagot sa tanong ko? Sino yun? Utak ko ba?

“hahaha! Nababaliw ka na!”

Baliw na nga siguro ako.

“uy! Ano ka ba! Nagbibiro lang ako no!”

Eh? Utak ko? Nagbibiro? Anyare? Yung utak ko may sariling utak. Anu daw?

“hello!?!?”

Sino ba yun! Nababaliw na nga ata ako! Waaaahh!!! Mommy! Help me!!! ang dakila nyong anak ay nababaliw na!!! hindi kaya illusion ko lang din tong EA!?

“ano ka ba! Everything that happen isn’t just your illusions or imaginations Roshan”

Napatingin ako sa floor.

Isang pair ng sapatos? Na may paa?

“malamang Roshan, alangan namang kamay ang nasa sapatos ano? Try mo.”

Unti unti kong tinaas ang ulo ko at ayun! Nakita ko si Clair… si Clair?

“Clair” mahinang sabi ko na para bang hindi talaga ako makapaniwala.

“oy! Ikaw! Nadiscover mo na ba ang abilities mo!?”

“obvious ba?” aba! Nakakaasar to ah!

“oy! Hindi ako nakakaasar ah! Cool nga ng element ko eh! Kaya ngayon, I think I’ll just hang up with those who already found their element. While you’re still searching for yours, I think its better kung lalayuan muna kita” sabi nya at lumayo na.

Ganun ba talaga ang friendship? Once na nakaangat na ang isa sa buhay, iwanan na?

Actually I considered her as one of my closest friends that’s why I treasure our friendship kaya nagulat na lang ako sa inasal nya ngayon.