Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.7

Maakte dat ze het risico nam om hem voorzichtig te vragen of ze niet kon thuis blijven aangezien zij zich niet lekker voelde en haar menstruatie had.

Het feit dat ze dit alleen maar voorgeslagen had in plaats van braaf ja, te knikken en te vragen welke jurk hij prefereerde dat ze droeg zorgde er voor dat hij rood zag.

Ze hadden nog buiten gestaan waar ze hem had zitten opwachten als het brave huisvrouwtje die hij wou en hij had haar met zijn vuist zo hard in haar maag geslagen dat ze dubbel geklapt was.

Benjamin had haar bij de haren gegrepen zodat ze hem huilend en met een piepende ademhaling in het gezicht kon kijken voordat hij haast schuimbekkend had geroepen:

"Als ik zeg dat jij je moet aankleden om mee te gaan dan sta je verdomme op en kleed je aan.

Je hebt één taak en dat is een echtgenote te zijn.

Dat is alles wat ik van je wil en als je zelfs dat niet kunt doen met je verwende, luie reet waarvoor ben je goed?"

"Het spijt me, het spijt me. Ik zal me aankleden. Ik beloof het. Ik zal me aankleden."

"Je aankleden?

Nu heb je plots geen krampen meer?

Geen pijn?

Wel laat ons daar verandering in brengen."

Hij had haar daarop zo hard in het gezicht geslagen dat ze op de grond viel.

Benji had haar haren nogmaals gegrepen en over het met grind bestrooide oprit achter zich aan getrokken het huis in.

Ze had geschreeuwd en gehuild van de ondraaglijke pijn voordat hij haar eindelijk in de woonkamer los gelaten had met de boodschap:

"Zie je...nu heb je pas een echte reden om thuis te blijven.

Want met zo een gezicht krijgt niemand een hap door zijn keel."

Haar hele rechter gezicht helft lag bloedend open en zo trof haar moeder haar twee dagen later aan.

Met een gezicht onder de korsten van de wonden die begonnen te genezen.

Haar gedachtes werden onderbroken toen ze Benjamin glimlachend hoorde zeggen:

"het ruikt heerlijk mevrouw Amara."

Kaela trok haar handen voorzichtig uit die van haar moeder en zei nu opgezet vrolijk: "misschien doe ik dit ook wel en het ruikt inderdaad heerlijk mam"

Haar moeder wierp nog een laatste bezorgde blik op haar handen voordat ze naar achteren stapte en glimlachend zei: "dat zal je vader zijn die de kip op de gril gooit kom snel binnen."

***

Het was drie uurtjes later dat ze zich content nog dichter tegen haar vader aanduwde.

Die op zijn beurt zijn arm nu beschermend rond haar schouder had geslagen terwijl ze het huis weer binnen stapte en plaats op de zetel namen.

"Het eten was heerlijk mam... pap"

Ze voelde hoe hij een lichte kus op haar hoofd drukte en glimlachend zei:
"ik weet dat jullie morgen een vroege vlucht naar huis hebben dus ik zal jullie niet al te lang ophouden maar wil nog wel wat met jouw bespreken."

Ze rechtte zich en keek onzeker naar hem op.

Benjamin die op de fauteuil had plaats genomen was in gesprek met haar moeder maar ze zag aan de manier hoe hij zich verzette dat hij luisterde naar hetgeen haar vader tegen haar zei: