4 Lives As One | ✔

Κεφάλαιο 12

Δυστυχώς το κινητό μου δεν σταματά να χτυπά. Ο αριθμός που φωτίζει στην οθόνη μού είναι άγνωστος. Μήπως είναι ο anonymous; Μήπως αποφάσισε πως σε όλη αυτήν την τρέλα πρέπει να συμμετάσχω και εγώ; Τερματίζω την κλήση. Ο αριθμός ξανά καλεί.

Το σηκώνω νευριασμένη.

«Καλησπέρα» Μια γυναικεία γλυκιά φωνή ηχεί στα αυτιά μου.

«Ποιος είναι;» Στο μυαλό μου δημιουργούνται διάφορα σενάρια.

«Ρόουζ; Εσύ;»

«Η ίδια.. εσείς ποια είστε;»

«Μπορείς να έρθεις στο πάρκο Γουντ; Στην έξοδο του Μπρούκλιν;»

«Είναι λίγο μακριά.. ίσως μπορεί να με φέρει το αγόρι μου.»

«Θα προτιμούσα να είσαι μόνη. Μήπως μπορείς να πας στο πατρικό σου σπίτι;»

Η ερώτηση αυτή με ξυπνά. Οι αναμνήσεις επανέρχονται στο μυαλό και συγκεκριμένα η αγκαλιά του μπαμπά μου και το γλυκό κέικ της μαμάς μου. Τα δώρα της γιαγιάς μου και τα αστεία του παππού μου. Μα πόσο άδικη είναι η ζωή;

«Ρόουζ; Είσαι καλά; Μπορείς;»

«Συγγνώμη αλλά.... Ναι μπορώ. Θα τα πούμε εκεί»

«Μην αργήσεις» Βάζω μέσα το κινητό μου.

Φοράω τα αθλητικά μου και βγαίνω έξω τρέχοντας.

Μα γιατί να πάω εκεί; Ποια θα ήθελε να πάω ξανά εκεί στο πιο άθλιο μέρος όλης μου της ζωής.. στο σπίτι που όλα τα όνειρα γίνονται εφιάλτες. Που οι ευχές μετατρέπονται σε κατάρες. Το αίσθημα αισιοδοξίας στο πιο απαισιόδοξο, μίζερο, θλιβερό.

Δάκρυα! Με πνίγουν τα δάκρυα, οι αναμνήσεις και οι ενοχές. Θέλω τον μπαμπά μου.. μισώ την ώρα και την στιγμή που έφυγε. Το λάθος είμαι εγώ.. πάντα ήμουν. Υπάρχω μόνο για τα προβλήματα. Αχ μπαμπά.. αλλά η μέρα φαινόταν από το πρωί.. Μιλούσαμε για διάφορα θέματα μέχρι που φτάσαμε στο διαζύγιο των γονιών μου. Ο μπαμπάς μου επέλεξε να φύγει εξωτερικό και εγώ θα αναγκαζόμουν να μείνω με την μαμά μου.. αντέδρασα, ξέσπασε πάνω του.

''Είσαι ο χειρότερος! Εύχομαι να μην σε ξαναδώ ποτέ μου'' Αυτά ήταν τα τελευταία μας λόγια εκτός από μία αγκαλιά. Λες και το ήξερε.. πέθανε στον δρόμο για το αεροδρόμιο από ατύχημα.

«Ρόουζ» Σηκώνω το βλέμμα μου και αντικρίζω το πιο μισητό πλάσμα στην ζωή μου. Την μαμά μου.

Jack's Pov

Χρειάζομαι γιατρό. Πλήγωσα την Στέφανι. Είδα στο βλέμμα της το μίσος και την αγανάκτηση.