4 Lives As One | ✔

Κεφάλαιο 5ο

Rose’s Pov

Πηγαίνω προς το τραπέζι της Στέφανι και νιώθω ένα κύμα άγχους και ανησυχίας να διαπερνά το σώμα μου. Εάν η Στέφανι έχει όντως παρέα; Βασικά πώς θα της το πω;; Έχω ένα σωρό προβλήματα και αυτό το επιπλέον άγχος μου κάνει κακό.

Μένω με τον Σεμπάστιαν τρία  χρόνια τώρα ενώ η μαμά μου με έχει αφήσει από τα δέκα. Κοιμόμουν σε φίλες μου ή πλήρωνα άλλες κοπέλες, γυναίκες για να με προσέχουν. Ίσως είναι απαράδεκτη αλλά είναι η μαμά μου.

Κοιτάζω την Στέφανι από μακριά και παίρνω ανάσες. Πλησιάζω και χαμογελάω πλατιά. «Γεια σας κορίτσια» Το βλέμμα μου πέφτει σε μία κοπέλα που κοιτάει το κινητό της. Είναι πολύ όμορφη.

«Γεια σου. Ρόουζ σε λένε έτσι;» Μου απαντάει η Στέφανι.

«Μα φυσικά. Στέφανι.. σκέφτηκα εάν θα ήθελες να πιούμε έναν καφέ. Είναι μαζί μου ο Ίαν και ο Τζακ» Λέω γρήγορα, χωρίς καν να πάρω ανάσα. Εάν είναι δύσκολο για εμένα φαντάζομαι για τα αγόρια.

«Φυσικά και θα έρθω. Απλά δώσε μου μισό λεπτό.» Ανοίγει το κινητό της και τηλεφωνεί σε κάποιον. Πάω πιο εκεί και κοιτάζω έξω. Ο Σεμπάστιαν ακόμα δεν έχει φανεί. Ίσως να έπαθε κάτι. Μου λείπει πολύ. Πληκτρολογώ τον αριθμό του και τηλεφωνώ.

Βλέπω το αυτοκίνητο του να σταματάει και να καταβαίνει ο Σεμπάστιαν με μία συμμαθήτρια μου.

«Τι κάνει η Λάουρα με αυτόν;»  Λέει η Στέφανι η οποία με έχει πλησιάσει.

«Πάμε να μάθουμε» Λέω νευρικά και βγαίνω στην αυλή με την Στέφανι να με ακολουθεί.

«Στέφανι.. τι κάνεις εδώ;» Λέει η Λάουρα τελείως αγχωμένη.

«Λάουρα τι δουλειά έχεις με αυτόν;»  Ακούω την φωνή της Στέφανι. Είναι λογικό να ανησυχεί ως μεγάλη αδερφή.

«Σεμπάστιαν μπορούμε να μιλήσουμε;» Παρατηρώ την εμφάνιση του. Φοράει τα ίδια ρούχα με χθες και μυρίζει από μακριά αλκοόλ. Τον λυπάμαι αλλά με άφησε. Και τώρα εμφανίζεται με μία άλλη.

«Κορίτσια να σε εξηγήσω; Νιώθω άσχημα. Σας παρακαλώ» Η Λάουρα προσπαθεί να ακουστεί.

«Καλώς! Λέγε τι θέλεις;» Είμαι απότομη αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι διαφορετικό. Νιώθω προδομένη και ας μην ξέρω τι ακριβώς έγινε.

«Στέφανι κάποιος ήταν στο σπίτι το πρωί. Έκανα μπάνιο και άκουσα βήματα. Φώναζα σαν τρελή αλλά τα βήματα πλησίαζαν. Βέβαια κατάλαβα κάτι. Ήμουν στο δικό σου μπάνιο. Στεφ.. κάποιος ήταν στο δωμάτιο σου! Ντύθηκα βιαστικά και έφυγα από την πίσω πόρτα. Έτρεχα σαν τρελή και έπεσα στο αυτοκίνητο του Σεμπάστιαν. Τύχαινε να πηγαίναμε στο ίδιο μέρος.» Μερικά δάκρυα κυλούν από τα μάτια της ενώ η φωνή της είναι αργή.