Mysteries van Elements Academy 2: Hunters Comeback #netties2017 (ON HOLD)

23. Truth unraveled

Alyssa

'Je vader is een Hunter?!' roept Naria woedend en kijkt op me neer. Ik voel me vreselijk dat ik dit nooit heb geweten. 'En jij wist het al die tijd!' Evan stond zwijgend tegen de deurpost aan. 'Ik wist het toen ik die Carlos zag bij Transport. Hij was undercover toen Alyssa en ik werden meegenomen door Aaron Thunder. Ze hebben samen gewerkt in het leger.' vertelt Evan. Ik kon het nog steeds maar half geloven. Al die tijd was mijn vader een Hunter... Zou hij informatie hebben doorgespeeld? Werkte hij tijdens de slag op Elements Academy voor de Hunter of voor ons? Ik snapte het niet meer. Intussen was Nadia begonnen met Evan te schuldigen. 'En jij?!' schreeuwt Nadia. 'Hoelang zat jij hier al in?!' 'Nadia, laat hem met rust.' zucht ik en wrijf over mijn hoofd. 'Ik wil alles weten. Elke centimeter van zijn leven.' beveel ik tegen Angelica. 'Alles? Alyssa, dat kan weken duren.' sputtert Angelica. 'Je hebt tot vanmiddag.' snauw ik en sta op. Ik loop met grote passen naar boven waar de twijfel nog meer toe slaat. Hoe weet ik nou zeker dat dit huis niet van Blonk is? Misschien is ons geld wel van Blonk en moet papa het gedwongen af betalen door te werken. Is hij eigenlijk wel militair? Is zijn team niet van Blonk? Ik ga mijn kamer binnen en sluit de deur achter me. Ik ga op bed liggen nadenken tot Angelica klaar is.

Evan

Het typen van Aurora klinkt vaag op de achtergrond terwijl de meiden praten. Ik lag op de bank met mijn ogen dicht. De nijdige hoofdpijn van de stress had zich weer laten voelen. Ik probeer me te herinneren hoe ik bij Blonk was beland. Nu kon ik eindelijk van begin tot eind aan elkaar knopen.

Vijf jaar geleden...

'Is hij al klaar?' vraagt iemand. Het geluid was gedempt en alles was een grote wazige boel.

'Nee, meneer. Een laatste schok moet het doen.' zegt een tweede persoon.

'Doe het nu. Ik wil dat hij het ziet.' zegt de eerste man weer.

Ik hoor het geluid van opladende elektriciteit. Voor dat ik het door heb slaat de schok zich door mijn lichaam en zit ik met een schreeuw overeind. Ik krijg geen lucht door de adrenaline en ga bijna over mijn nek. Een onbekende lok haar hing ineens voor mijn gezicht. Een bruine lok haar. Ik droeg een wit shirt en een witte broek. Ik voel mijn maag omdraaien en sla snel een hand voor mijn hand. Een paar handen ondersteunen me en een derde persoon, een vrouw, houdt snel een emmer voor me. Ik spuug mijn maaginhoud eruit terwijl de mensen, ik denk artsen, me onderzoeken. 'Rustig maar, jongen. Het is nooit fijn om terug te komen.' zegt ze vriendelijk en wrijft over mijn rug. 'Hou je mond, Calia. Je hoort niet lief te zijn tegen dit soort.' snauwt de eerste man die ik had gehoord. Ik zie eindelijk een beeld bij de stem. Een man van middelbare leeftijd in een zilvergrijs pak. 'Welkom terug, meneer Turner.' zegt hij met een grijns. 'Terug?' vraag ik. Mijn stem klonk vreselijk. Het klonk als een rasp en voelde als schuurpapier. 'Kijk maar.' en een scherm naast me klikt aan. Wat onbegrijpelijk draai ik me voorzichtig om.

Een vreselijke scene speelde zich af. Ik lag op de grond en Alyssa zat bij me, onder mijn bloed. Ze huilde en riep om hulp. Als er eindelijk iemand komt, bewoog ik al niet meer. De tranen prikken in mijn ogen als Alyssa niet weg wil gaan toch nog haar liefde verklaart. Ik wou dat ik eerder iets heb gezegd. Alyssa had zich aan me vastgeklemd als mijn ouders en haar vader komen. Alyssa's vader hield Alyssa tegen om me verder vast te houden en Diana en mijn ouders hadden mij ook gezien. 'Je ging dood, meneer Turner.' zegt de man kalm. 'Maar nu ben je herboren. Je bent terug.' 'Hufter!' schreeuw ik en wil hem aanvliegen. Mijn handen zaten geboeid aan de tafel en de kettingen tikken. 'Helaas heeft je moordenaar het niet kunnen navertellen.' 'Mooi zo!' snauw ik. 'Haal hem eraf.' beveelt de man en gaat de ruimte uit. Een stel beveiligers trekken me van het bed af maar ik ga niet zo snel opgeven. Ik sla en trap om me heen. Een warme ketting wordt rond mijn nek vast gemaakt en trekt me mee de ruimte uit. Twee andere beveiligers houden mijn armen vast. De kettingen rond mijn polsen tikken kalm als de beveiliger me met moeite meesleept. Het wit van Blonk deed me pijn aan mijn ogen. Ik begreep nu helemaal hoe Alyssa zich zo kon gedragen toen ze terug kwam. 'Lopen, freak!' snauwt de man achter me en trap me tegen mijn rug. Ik val voorover waardoor de ketting in mijn huid brandt. 'Staan!' Van de pijn blijf ik liggen. 'Ik zei staan!' schreeuwt de beveiliger en trapt me tegen mijn been. Kermend kom ik omhoog en strompel verder. We komen bij een cellenblok waar mensen van mijn leeftijd vastzaten. Ze droegen allemaal witte kleding. Stuk voor stuk zagen ze er vermoeid uit en waren gewond. 'Waar moet hij heen?' vraagt de bewaker. 'Achterin. Hij heeft een prioriteit status.' zegt de man en geeft de ketting over. 'Kom op, joch. Lopen.' sneert de bewaker en trek weer aan de ketting. 'Ik ben geen hond!' sneer ik. Ik pak de ketting en probeer hem te bevriezen. Mijn ijs komt echter maar een klein stukje en doet helemaal niks. 'Waarom denk je dat we een verwarmde ketting voor je hebben?' vraagt de bewaker en trekt me verder. Ik loop langs alle cellen en kom bij een deur terecht. We lopen door als ik andere soort cellen zie. Er was een soort gezamenlijke leefruimte en een trainingsruimte. De cellen waren ruimer en beveiligd met doorzichtige groene balken. De bewaker maakte mijn ketting los. 'Denk je dat je normaal kan doen?' vraagt hij. Ik knik voorzichtig en loop achter de man aan. 'Dit is jouw cel. Je bent de meeste tijd hier. Wen er maar aan want met deze mensen zit je de rest van je leven.' De bewaker vertelt over de slaap-, trainings- en etenstijden. Ik werd geacht om me normaal te gedragen en mee te werken aan de onderzoeken. We komen bij de achterste cel. De groene balken waren hier niet. Het leek op een normale slaapkamer met een bed, een klein bureautje met stoel en een kast. Alles natuurlijk in het wit. Ik loop de cel in en ga wat beduusd op de stoel zitten. Dit was het dus.

De man haalt een lege naald tevoorschijn. 'Ik moet bloed afnemen. We kunnen het normaal doen of anders op mijn manier.' vertelt de man en haalt een manchete tevoorschijn. 'Laat me raden? Het moet?' vraag ik. 'Ja, het moet.' grinnikt de man en bind mijn arm af. 'Maak een vuist.' beveelt hij. Ik doe wat hij van me vraagt en hij tikt een ader tevoorschijn. De naald verdwijnt in mijn arm en de man neemt bloed af. Als hij klaar is, bind hij er een klein watje omheen. Hij gaat de cel uit en loopt naar de paal naast de cel. Het was een klein paaltje met een glasplaat op de bovenkant. Hij laat een druppel bloed op de glasplaat vallen waardoor de groene balken tevoorschijn komen. 'De balken zijn gelinkt aan je DNA. Een enkele aanraking en je krijgt een schok.' vertelt de man. 'Het is laat. Ga slapen. Morgenvroeg om zes uur ben je op.' Ik ga naar mijn bed en ga daar zitten. Ik moest uitbreken. Ik moest naar mijn familie.

Nu..

'Evan, wordt wakker!' tettert iemand in mijn oor. Ik schrik wakker en wil naar mijn mes grijpen, als ik zie dat het Angelica is. Ik zucht en wrijf over mijn ogen. 'Doe dat niet, Angel. Ik doe je nog eens wat aan.' zucht ik en kom omhoog. 'Sorry.' fluistert ze. 'We willen even de informatie aan Alyssa geven. Over haar vader. Er zijn alleen wat zwarte plekken hier en daar. Kan jij eens kijken?' Ik wrijf de slaap uur mijn ogen en rek me uit. Ik neem het mapje aan en ga aan tafel zitten.

Het pak papier was zijn volledige dossier. Ik weet niet hoe ze er aan kwamen maar ik kijk er wel naar. Ik begin te bladeren en lees snel de gegevens door. Naam is Osiris Anthony Queen, geboren in Honolulu, Hawaii. Ruim veertien jaar in actieve dienst. Vier jaar veldwerk en daarna door een promotie tot commandant meer thuiswerk met research. Ineens zie ik iets bijzonders. Van de vier jaar veldwerk was de helft, undercover werk. Ik blader door het dossier en vindt het undercover gedeelte. Met een dossier van Blonk!

Codenaam: Zero
Afdeling: Special Ops daarna Hunters
Leeftijd: ONBEKEND
Woonplaats: ONBEKEND
Familie: Queen familie. Familie van Lord Bennett uit Lancashire, Engeland.
Mogelijke opties tot vasthouden: Teken zo snel mogelijk toedienen. Anders babydochter onderhandelingsmogelijkheid.
Status: Verwijderd

Missies:
Moskou, Rusland. Plaatsing van metrobom. (GESLAAGD)
Dubai, VAE. Moord op generaal Bahrum. (GESLAAGD)
Parijs, Frankrijk. Ontvoering en ondervraging vrouw van minister van Buitenlandse Zaken (GESLAAGD)
Delhi, India. Politiecontact opzetten voor hoofdkwartier (GESLAAGD)
Washington, USA. Moord op NASA Specialist (MISLUKT. AGENT GEDOOD)

Ze wisten al van Alyssa voordat ze geboren was? Het is bijzonder dat je bij de vijfde missie wordt neergehaald. Als je het over de duivel hebt, komt Alyssa naar beneden met Angelica. 'Je hebt het snel gedaan.' snauwt ze en gaat op de bank zitten. 'We moesten wat touwtjes trekken maar we hebben het gevonden.' vertelt ze en wenkt me.

Tijd voor de waarheid.

______________________________________________
super lang geleden dat ik heb ge-update maar dat heeft een reden. Ik ben niet tevreden.
Ik ben absoluut niet tevreden over het verhaal en heb een inspiratie van een vuilnisbak. Niks dus.
Ik denk er over na om dit verhaal stop te zetten. Het is een bagger verhaal en draagt niet bij aan de verhaal lijn van Mysteries van Elements Academy. Ik ben gewoon niet tevreden.

Ik heb echter wel inspiratie voor een ander verhaal dat ik schrijf, Avalon; A Guardian Tale, die ik in het Engels schrijf. Ik maak daar alles zelf. Tijdlijn, wetten, krachten, wetenschap, wapens, kaarten en eilanden. Alle vrije tijd dat ik heb, en dat is niet veel omdat ik studeer, gaat daar in op. Ik ben er ook heel trots op en wil jullie vragen om het eens te lezen. Ik dwing je tot niks maar vraag er alleen om. Eigen keuze.

Toch wens ik jullie een hele fijne jaarwisseling. Dat jullie maar een gezond 2018 tegemoet gaan!

xx Kirsten.