0. Proloog

791 64 19
                                    

Richten

Hoek is vijfennegentig graden.

Zuidwesten wind.

Vaste basis vinden

Stevig staan

Aanleggen

Doelwit in vizier

Een enkel schot

Een nieuw slachtoffer

Een doelwit minder

Missie geslaagd

Ik veeg mijn haren uit mijn gezicht en stop mijn wapen terug in mijn sporttas. Niet kijken. Dat maakt het erger. Ik weet dat ze schreeuwen. Het maakt niet uit. Het was een missie. Dat betekende emoties uit en focus aan. Ik ren de trappen af, naar buiten en gelijk naar de metro. Mijn voetstappen gaan langzaam over de trap naar beneden en ik stap de metro in. Er waren maar weinig mensen dus ging ergens in een hoekjes zitten. Ik observeerde de mensen. Een oude vrouw die zat te haken, een nanny met drie kinderen, een zwangere vrouw en een man een laptop op zijn schoot. Normale mensen. Maar je weet nooit wat er onder die huid schuilt. Monsters. Misschien wel slangen. Giftige reptielen die niets zijn wat het lijken. De metro komt na vijftien minuten tot stilstand. Dit was mijn halte. Ik sta op, pak mijn tas en ga de metro uit. Ik loop de straat in waar het is uitgestorven op Kincade na. Kincade was een knorrige oude Schot die alleen maar liep te klagen. Maar het was een goudeerlijke vent die altijd voor mijn familie klaar stond. Ik groet hem beleefd. Hij gromt even en gaat dan door met de haag knippen. Soms kan ik hem wel wurgen maar dat doe ik niet. Ook toen was hij er voor ons. Hij heeft me weer leren lopen. Ik sla links af en ons huis doemt voor me op. Ik doe het hek open, weer dicht en loop naar de deur. Ik steek mijn sleutel in het slot en lees in automatisme het bordje naast de deur. Ik glimlach bij het zien van de laatste naam. "Osiris Queen, Nia Conzales en onze geliefde dochter Alyssa Queen." Het voelde als een gezin. Het voelde als thuis.

Mysteries van Elements Academy 2: Hunters Comeback #netties2017 (ON HOLD) Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu