Soulless (afgeschreven)

Hoofdstuk 2.3

We kunnen samen in een kamer zitten zonder problemen maar wat jij voorstelt dat we gaan worden gaat naar een hele andere niveau.

Hij zal nooit accepteren dat iets wat van hem is van jouw wordt.

Zolang jij je vaders naam draagt en mijn kind bent zal hij het nooit en te nimmer goedkeuren.

Hij zal het gevoel hebben dat het een deja vu is... weer wordt iets dat van hem is afgepakt door een Nadir"

Als het bloed haar plots in de aderen bevroor terwijl ze haar blik vol afschuw terug bracht naar Elias bij het horen van zijn gebroken stem die nu hulpeloos zei: "Mama."

Alsof hij viel en houvast zocht in dat ene kleine woordje

Ze zag dezelfde blik van afschuw en pijn weerspiegeld in zijn moeders gezicht.

Vlak voordat ze voor hem op haar knieën viel en Elias in haar armen trok terwijl ze herhaaldelijk fluisterde:

"Het spijt me. Het spijt me. Het spijt me zo erg."

Als Kaela hulpeloos toekeek hoe zijn schouders begonnen te schokken voordat een gekwelde snik zijn mond verliet.

Terwijl haar eigen ogen zich nu vulden met tranen en ze luisterde hoe hij nu hardop begon te huilen.

Ze wist niet wat ze moest doen behalve hart gebroken naar hun te staren

Als de buitendeur die geopend en dan dicht gegooid werd haar uit haar trance trok.

Ze sloot haar ogen en stapte langzaam achteruit bij het zien van zijn vader die nu binnen liep en haar onmiddellijk zou zien als ze daar bleef staan.

Ze draaide zich om en liep de eetkamer uit voordat ze de trap twee treeën tegelijk naar boven nam.

Waar ze met een sneller kloppende hart en trillende handen de deur van de gastenkamer achter zich sloot en plaats nam op het bed.

Ze sloot haar ogen en haalde diep adem terwijl ze hetgeen ze net gezien had poogde te verwerken.

Wat was het dat ze met zekerheid wist?

Ze wist dat hij een probleem had op zakelijk gebied alleen wist ze niet dat het zo erg was dat hij erover in tranen zou uitbarsten.

Een rilling gleed over haar rug bij de gedachte aan dat beeld. Elias die huilde was een net zo zieke gedachte als Ryan te zien huilen.

Zij waren niet de soort man die dit deden.

Ze wist dat het probleem niet financieel kon zijn daarvoor hadden ze te veel vrienden met te veel geld die hun met alle liefde zouden helpen.

Haar vader zou ze zo uit de brand helpen als Elias of zijn moeder de vraag maar durfden te stellen.

Haar vaders advocaten en financiële adviseurs zouden zich in geen tijd op hun zaken storten en de problemen uit de wereld helpen.

Er was niks dat niet opgelost kon worden. Niemand was zijn tranen waard.

Tenzij?

Een donkere gedachte drong kort in haar hoofd bij het besef dat hij zich misschien in andere problemen had gemanoeuvreerd dan zakelijke.

Maar ze schudde de gedachte snel weg want zelfs al zou dit het geval zijn moest hij weten dat Ryans moeder hem uit de brand kon helpen.

Niemand in hun kringen durfde er hardop over te praten maar het was een verdomde open geheim dat Yasmin haar zaken niet bepaald volgens de regels van de wet regelde.

Ze haalde diep adem terwijl ze voelde hoe de rust weer naar haar lichaam terug keerde.

Alles zou goed komen ze zou er persoonlijk voor zorgen dat alles goed kwam.