drakenprinses

Bedreiging

*Danelsy*
Ik holde de toneel op, zodra ik de muziek hoorde, en liet mijn kunsten zien. Ik hoorde mensen naar adem happen toen ik steigerde en met gemak over 4 feeën, die op de grond lagen, sprong. Ik genoot van het dansen en ik steigerde nog een keer. Na het dansen, stond ik bij mijn kudde bij te komen, ik dronk gulzig een kan water op en zag dat mijn vriendinnen aan kwamen. "Je zag er prachtig uit, Danelsy." zei Diana opgetogen en knuffelde me. "Dank je, jij ziet er ook mooi uit." zei ik lachend en hoorde hoe een centaur aan kwam gelopen. "En wie zijn deze prachtige dames?" vroeg hij slijmerig en ik schudde lachend mijn hoofd. "Ryanair dit zijn kroonprinses Diana, wie voor 11 jaar vermist was, en haar vriendin Sylvia." zei ik met een lach en gaf hem een knuffel. "Mijn naam is Ryanair, partner van Danelsy, aangenaam kennis te maken." zei hij beleefd en boog. "Eensgelijk Ryanair." zeiden de meiden en volgden zijn voorbeeld. We lachten om hun actie en begonnen te praten. Op dat moment kwam de rest van het groepje en Ryanair werd uitbundig begroet. Diana knuffelde Owen en kneep daarna in zijn wangen. "Jij hebt echte baby wangen, lief broertje van me." zei ze met baby geluiden en iedereen begon te lachen.

*Ryanair*
"Hoe is het met u, uwe majesteit?" vroeg ik beleefd, zodra we klaar waren met lachen. "Sinds dat Diana er weer is, veel beter Ryanair." zei Victor en zijn dochter kleurde rood, wat een lachsalvo opleverde. Ik hoorde iets zoeven en zag kleine balletjes in de lucht vliegen, ik herkende het als rook bommen. "Zoek dekking iedereen! Rookbommen!" riep ik en trok de meiden naar me toe. Diana's ouders en de tweeling verdwenen achter Danelsy wie tegen me aan drukte, de bommen ontploften zodra ze de grond raakten. Er ontstond een dikke rookgordijn en de mensen raakten in paniek. Samen met Danelsy, de wolven echtpaar en een paar centauren joeg ik de mensen naar de resterende kudde. "Wie missen we?" riep ik hevig hoestend en veegde mijn pijnlijke ogen droog. "Juju, Jace, de tweeling en Diana." gilde Belle boven de tumult en ik schrok. "Dat kan niet, Diana was er nog!" riep Edward en hij kwam vanuit de rook naast me staan. Ik rende naar de plek waar ik haar naar toe had gejaagd en ze was weg. "Shit. Die verdomde Kaymon." zei ik en trapte tegen een oude boom, waar een gat verscheen. Zodra de rook op trok, werd de resultaat van de chaos bekend. De podium waar we op hadden gedanst was kapot en overal lagen er gewonden. "Wie was de brein hier achter?" vroeg Yurio, wie zichtbaar boos was. "Hamish, de slaafje van Kaymon." zei ik en balde mijn vuisten.

*Juju*
Ik werd met hoofdpijn wakker en keek om me heen, ik herkende de plek niet. "Ben je al wakker Juju?" klonk een stem en ik keek on de richting van de stem. Het was Jace die zijn broertje en zusje gerust stelde, Diana zat naast hen met een vies verband om haar hoofd. Ze hadden allemaal blauwe plekken en schaafwonden. "Ja, ik heb last van mijn hoofd." antwoorde ik en liep naar de kleine groep. Ik gaf Diana een vragende blik en knikte naar haar hoofd. "Meneer 'ik ben de beste' wilde weten waar ik die kristal heb gevonden en heeft me een pak rammel gegeven, toen ik niks zei." vertelde ze en wees naar haar borst, waar de hartkristal zachtjes flikkerde. Ik wist dat ze Kaymon bedoelde en ik ging naast Diana zitten. "Wie was verantwoordelijk voor die bommen van daarnet?" vroeg ik en dronk met een vies gezicht het water uit de beker die ik van Reo kreeg. "Hamish, Kaymon z'n slaafje." bromde Jace en drukte een kus op Yui haar kruin, wie een lelijk blauwe oog had. Ik wist dat het een lange en een pijnlijke tijd gaat worden nu we gevangen waren. We kropen tegen elkaar aan om elkaar warm te houden. Om de tijd te kunnen doden begonnen we elkaar verhalen te vertellen en begonnen een beetje veiliger te voelen. "Wat? Jullie hebben Jace wakker gemaakt door ijswater in zijn gezicht te gooien?" vroeg Diana, de tweeling knikten en we lachten zacht.

*Hamish*
Ik zat in mijn kamer en keek naar een foto van mij met Leona en onze families. Kaymon dreigde Leona te doodden als ik hem niet hielp. "Je hebt bezoek, Hamish." klonk een stem en ik keek op. Een bediende gekleed in het zwart liet de gast binnen voordat hij verdween. Het was Leona en haar groene ogen zagen donkerder dan normaal. "Kijk niet zo Leona, je weet wat er gaat gebeuren als ik Kaymon niet help." zei ik en knuffelde haar stevig. "Dat weet ik, ik heb een plan." zei ze in mijn schouder en ik keek verbaasd. "Mijn plan is dat ik de gevangenen ga bevrijden en dan kijken of we een manier kunnen vinden om Kaymon te verslaan, eens en voor altijd." zei Leona en keek zelfverzekerd. "Zolang jij weet wat je moet doen, vind ik het prima." zei ik. Ik bracht haar naar de gevang en opende de juiste cel. "Bezoek." zei ik en kwam met Leona naar binnen. De tweeling kroop achter hun broer en de vriendinnen keken boos. "Ik wil jullie helpen." zei Leona en nam plaats op de stoel die er stond. "Wij bedoel je." zei ik beslist en nam naast Leona. "Er is een geheime deur in jullie cel die naar een tunnel leidt. Mijn plan is om over 2 dagen in die tunnel te gaan om zo naar mijn zus Kalila te gaan. Nu Hamish mee doet, dacht ik om in twee groepen te gaan." zei ze en ik kreeg vuile blikken. "Ik weet dat ik verkeerde dingen doe, Kaymon dwingt me om dit te doen. Als ik hem niet help, zal hij iets ergs doen bij Leona." zei ik en de sfeer leek te veranderen.