drakenprinses

Winterbal

*Diana*
Nadat ik had uit gehuild bij mijn broertje kwam ik tot rust en merkte dat hij me wat wilde vertellen. "Volgende week is er de jaarlijkse winterbal en elk jaar is het een magische spektakel." zei Owen en zijn zwarte ogen straalden op. "Denk dat het dit jaar nog magischer is omdat Diana terug is." zei Danelsy en ik knikte. "Dat denk ik ook." zei ik en sloeg mijn benen over de bedrand. "Weet je wat? Laten we naar Yswöter gaan om kleren voor jou en de meiden te halen." zei Owen blij en sleurde me zowat uit het huis. "En waar gaan jullie heen?" klonk pa, toen we met z'n vijven weg wilden gaan. "Kleren uit zoeken voor de winterbal van volgende week." antwoorde ik schijnheilig en Yuri keek ons lachend aan. "Dan gaan we wel met z'n allen." zei hij en ging de rest halen. Na een korte reis kwamen we aan in de betoverende Yswöter en we zochten eerst naar de perfecte jurken. Na een zoektocht vonden we het en ik moest zeggen dat mijn broertje een goede smaak had. Ik had een mooie lichtroze met blauwe jurk met een bijpassende mantel, handschoenen, een blauwe strik die ik in mijn haar kon vast maken en een paar hakken. Yui had een zandgele jurk gekozen en had net als de mijne een bijpassende strik. Sylvia had een lichtblauwe jurk met een sneeuw patroon en een klein hoedje. Gou had een lichtrode jurk met een lint die om haar middel ging en een schattig strik voor in haar rode haren.

*Owen*
Zodra de vier vriendinnen hun jurken hadden, gingen we een zevental pakken regelen. "Pas deze pak eens lief broertje van me." zei Diana plagend en hield een lichtblauwe pak met een donker blauwe stropdas voor haar. Iedereen lachte en ik stuurde haar liefelijke verwensingen toe, waardoor iedereen nog harder lachten. Ik verstopte me in de kleedkamer, deed de pak aan en iedereen was het eens dat die pak de juiste was. Na een zoektocht waren we klaar en namen de kleding mee, zodat de kleermakers de kleding in de juiste maten konden maken. Ik nam ondertussen mijn zus en vrienden mee naar de balzaal die flink onder handen werd genomen. "Het is zo groot." joelde Diana en liep draaiend door de zaal, de meiden volgden haar. Haar simpele blauwe jurk zwierde om haar heen en ik merkte dat Jace zijn ogen niet van Diana kon houden. Ik moet wel bekennen dat ik een pracht zus heb en liep lachend naar Jace. "Zit je nou als een poolvos naar mijn zus te loeren?" vroeg ik mijn jeugdvriend plagend en hij lachte. "Ik geloof dat ik een oogje op haar heb mijn beste Owen." antwoorde hij met zijn typische halve lach. Dit ging een goed gesprek worden.

*Yui*
Ik zat voor drie grote spiegels in mijn kamer terwijl drie zussen me klaar maakten voor de bal. "Ik heb gehoord dat kroonprinses Diana weer terug is, Teri." zei de paars harige meid die mijn haar deed. "Echt waar Loan?" vroeg ze verbaasd en keek van haar nagellak werk. "Ik geloof het ook, men zei ook dat dit winterbal nog magischer dan de voorgaande jaren word." zei de derde genaamd Xandra. "Dat klopt meiden. Ik heb haar ontmoet en het feest wordt nog magischer." zei ik en de drie meiden gaven elk een verbaasd piepje. Even later stond ik met mijn broers, Sylvia, Juju en haar ouders te wachten op de rest van de groep. Diana en haar familie zullen volgens de traditie van de bal als laatste komen. Zodra de laatste gasten kwamen, werd de brede trap die beetje in het midden van de zaal stond belicht. "De koninklijke gastheren van de Jaarlijkse Winterbal: Victor Nikiforov en zijn partner Yuri Katsuki." zei een butler en de echtpaar kwam binnen gelopen. Ze stonden daar, in hun volle glorie en vol vertrouwen. "En voor het eerst zijn hun kinderen herenigd: kroonprinses Diana Nikiforov-Katsuki en haar broer Owen Nikiforov-Katsuki." zei diezelfde man en zij verschenen aan weerszijde van hun ouders. Ook zij stonden daar in hun volle glorie en er klonk geroezemoes vanuit de gevulde balzaal. "Wat zijn ze prachtig gekleed." fluisterde ik ademloos en Sylvia knikte. Ik merkte dat Diana zich ongemakkelijk voelde en dat Owen haar een bemoedigend en liefdevolle blik gaf.

*Jace*
Mijn ogen vielen bijna uit hun kassen toen Diana met haar familie tot halverwege de trap liepen. De roze met blauwe jurk stond haar prachtig, de blauwe mantel en strik maakten het plaatje af. Ondanks dat ze zenuwachtig was, stond Diana vol vertrouwen naast haar ouders. "Wil je wat zeggen Diana?" vroeg Victor en ze lachte. "Ik wil mijn familie en vrienden voor ontelbaar veel dingen bedanken. Het belangrijkste redenen zijn dat mijn ouders en broertje de hoop en moed nooit hebben opgegeven om mij na mijn mysterieuze verdwijning 11 jaar geleden te blijven zoeken en hebben gevonden. En dat mijn vrienden hebben mij een plekje in Berk, Yswöter en het plek waar ik in de 11 jaar afwezigheid heb gewoond hebben kunnen geven. Voor de rest geniet van de bal." zei ze en zag dat haar korte toespraak bij iedereen een gevoelige snaar had geraakt. "Laat de bal maar beginnen." zei Yuri en de orkest begon te spelen. De familie liep van de trap af en openden de wals. Daarna was het mijn beurt om met Diana te dansen en ik merkte dat Owen met Sylvia danste. "Je ziet er prachtig uit, Didi." zei ik en ze bloosde. "Vader, weet u wanneer de spel appel schieten begint?" vroeg Owen beleefd en Victor knikte. "Dames en heren, het is tijd voor de jaarlijkse wedstrijd appel schieten. Omdat onze dochter er is, mag zij de wedstrijd openen." zei hij trots en knikte naar zijn dochter. Er ontstond een grote open plek waar 20 statussen op een rij werden gezet elk met een appel en Diana kreeg een boog met een paar pijlen die van ijs waren gemaakt.