drakenprinses

Tatoeages

*Gou*
Ik stond in het midden van de chaotische groep, terwijl mijn broer en de rest ons probeerden te helpen. "Gou, gebruik dit!" schreeuwde Rin boven de tumult uit en gooide me een gloeiende rode steen toe. "Je had me nog beloofd de aura steen niet te gebruiken!" gilde ik terug, ving de steen handig op en voelde mijn krachten op borrelen. "Luister naar je broer, kleine!" riep Sou en sloeg een jongen neer. Ik veranderde in een amfibie mens en ik sloeg de hele groep Uitgestoten neer. Doordat ik nog steeds de steen had, week de groep voor mij uit en ik probeerde mijn krachten onder de controle te krijgen, wat mislukte. "Grijp Gou stevig vast en pakt de steen van haar af!" riep Nagisa en ik voelde hoe de tweeling me vloerde, zodat Diana de steen uit mijn hand kon trekken. Ik voelde de kracht uit mijn lichaam vloeien en Rin kwam naar me toe. "Sorry kleine, ik hoop dat je me niet vermoord." zei hij en ik knuffelde hem. "Je bent eerste klas sukkel, dat weet je toch?" vroeg ik duivels en iedereen lachten. Diana gaf de steen terug aan Rin en hij woelde door haar haar, ze wierp hem een dodelijke blik. Ik lachte en deed mijn haar, die door de aanval in de war was geraakt weer goed. Diana wierp me een blik toe, waardoor ik de slappe lach kreeg, net als mijn broer en Sou.

*Haru*
Ik keek toe hoe Diana Rin terug plaagde en ik lachte. "Je hebt wat onder je ogen Diana." zei Sylvia en wees naar de ogen van haar vriendin. "Dat zijn speciale tatoeages, deze zorgen ervoor dat je goede ogen hebt." zei ik en gaf haar een spiegel. Ze bekeek de vleugel vormige tatoeages en knikte. We liepen terug naar de kasteel en kwamen tot rust van de onverwachte aanval. We werden begroet door Makka, Tiger Scorpio en de draken van Owen en Diana. We liepen naar de woonkamer en de draken namen plaats bij de haard. Owen en Diana gingen bij hun draken liggen, ze kregen gezelschap van hun vrienden. Het duurde niet lang of ze vielen in slaap en we keken lachend toe. Ik zag een licht bij Diana haar borst oplichten en ik wenkte de overgebleven groep. Het licht verdween en er verscheen een hartvormig diamant. "Dat is de meest zeldzame diamant die ik tot nu toe heb gezien." zei Victor, dekte zijn dochter en haar vriendinnen toe. Mu-Lang legde haar hoofd bij de voeten van de drie meiden. "Laten we ook maar gaan slapen." zei Otabek nadat hij de andere groep had toe gedekt en stond op. "Ik blijf bij hen waken." zei Jace en ging tussen de twee draken zitten. Makoto sloeg een arm om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. "Waarom was die groep Uitgestoten hier?" mompelde ik en voelde hoe Makoto zijn schouder ophaalde.

*Diana*
Ik werd wakker van gekriebel onder mijn neus en keek kwaad naar de tweeling die met moeite hun lach inhielden. "Is de schone slaapster al wakker?" klonk de zware stem van Jace en ik hoorde de spot in zijn stem. "Hou je mond grote eikel dat je bent." mompelde ik en smeet een kussen die voor mijn voeten lag in zijn gezicht. "O wilt de prinsesje vechten?" vroeg hij duivels en kwam dreigend op me af. O shit, wat heb ik gedaan?! Ik klom achter Mul-Lang en pakte alle kussens die achter haar lagen. Er ontstond een kussengevecht tussen de jongens en de meiden. Op dat moment kwam mijn ouders met die van Juju binnen en pa kreeg een kussen van mij in zijn gezicht. Beka kreeg op zijn beurt een kussen tegen zijn buik van Juju en we lagen in een deuk van het lachen. Voor ik wist zat pa achter mij en Beka achter Juju. Even later waren we gevangen en kregen de kieteldood. "NEE... HAHA... MIJN.. BUIK!!" riep ik, terwijl ik gevangen lag en gekieteld werd. Na 5 minuten lieten ze me gaan en ik lag als een vis op het droge naar adem te happen. Ik zag dat Yura een album in zijn handen hield en ik kroop als een baby naar hem toe. "Nieuwsgierig kleine?" vroeg hij plagend en ik knikte lachend. Hij opende het en ik zag allemaal foto's van mijn familie en vrienden.

*Jace*
Ik liep naar Yura en Diana toe om mee te kijken in de album. "Wat een schatje was je als een baby!" kierde Sylvia en wees naar een baby Diana die met Victor in de sneeuw speelde. "Je bent nog steeds schattig hoor Didi." zei ik en ze bloosde. "Tot nu toe heeft niemand me zo genoemd." zei ze en keek hoe Yura verder bladerde. Ik wist niet waarom, maar ik begon gevoelens voor haar te krijgen. Nadat we de boek hebben bekeken, liepen we naar de archief van de stad en de meiden werden gek van de zenuwen. "Het is zo groot!" zeiden de vier vriendinnen in koor, zodra we binnen liepen en we hoorden de echo, iedereen begon te lachen. Ik zag dat Haru iets in de oor van Victor fluisterde en hij snel naar een boek zocht. Even later kwam hij terug met een boek en ik las op de kaft dat het over bepaalde krachten gingen. Victor opende het en bladerde door totdat hij kwam bij een hoofdstuk over hartvormige edelstenen. "Je hebt een van de meest zeldzame diamant in je lichaam. Dat komt omdat je de meest puurste hart en ziel hebt." vertelde Victor geschokt en liet het stuk door iedereen lezen. "Dit meen je niet." fluisterde ik, zodra ik de stuk had gelezen. Plots slaakten de meiden een kleine gil en ik voelde hoe een slang tegen me aan kroop. "Hey Naima." zei ik en kriebelde onder de kin van de vrouwtjes cobra. Ze duwde haar snuit tegen mijn wang, alsof ze me een kus gaf en ik gaf Naima haar portie vlees.