drakenprinses

kennismaking

*Victor*
Ik kon niet geloven dat mijn zoon zo snel zijn zus had gevonden. "Zullen we ons voorstellen jongens?" stelde ik voor en de groep stemde mee. Op Hiccup en Owen na stelde iedereen zich netjes voor. "Zeg Haru, waarom laat je de meiden niet de zee zien waar we altijd heen gaan?" vroeg de rood harige Rin en kreeg een klap van Sou. De zwijgzame jongen knikte en leidde ons de weg. Onderweg naar de strand, struikelde Diana over een steen die ze over het hoofd had gezien en ik ving haar eigenhandig op. "Bedankt papa." fluisterde ze met neergeslagen ogen en mijn ogen werden groot, ze herkende me als haar vader. "Graag gedaan schat." fluisterde ik, ik knuffelde haar stevig en hielp haar toen overeind te komen. Ze voegde zich bij de groep en sprong op haar broertje, wie bijna zijn evenwicht verloor. "Sorry Owen, ik kon het niet laten." zei Diana en iedereen begon hartelijk te lachen. Owen rende onhandig naar het water en liet zijn zus in het water vallen. Haar gegil werd snel gesnoerd toen ze een kopje onder ging en ze kwam happend naar adem weer boven. "Kom hier Owen, zodat ik je kan vermoorden!" gilde ze boos en rende met natte kleren achter haar broertje aan.

*Yuuri*
Ik keek lachend toe hoe Diana wraak nam op haar broer en de rest van het groep nat maakten. Hun gelach en vrolijke gegil vulden de lucht, het was hartverwarmend. Diana kon haar broer richting het water te jagen en duwde hem zonder enige moeite het water. Hij stond snel op en probeerde weer wraak op haar te nemen, wat mislukte omdat hij door Sylvia werd aangevallen. "Diana herkende me van vroeger." zei Victor tegen me en ik keek op. "Echt waar Vitja?" vroeg ik verbaasd, ik noemde Victor vaak bij zijn bijnaam en hij knikte. Otabek kwam naast ons lopen en keek met ons mee naar de spelende en gillende groep. "Ik hoop dat Yura weet wat hij gaat doen." zei hij, doelend op het feit dat zijn partner een meerman is. Op dat moment klom de groep op een rots, die door de dorp liefkozend de springplank werd genoemd en genoten van de uitzicht. De springplank is een zwarte rots die door moeder natuur gevormd is, waar de dorpelingen elke dag kwamen om van de uitzicht te genieten en bizarre sprongen van af te maken. "Papa! Kom ook kijken!" riep een uitbundige Diana, ze zwaaide enthousiast naar ons en Victor liep er naar toe. Otabek en ik volgden hem, Diana gaf hem een knuffel. "Is hij je vader?!" vroeg haar vriendin Sylvia verbaasd en ze knikte blij. "Hij ook Sylvia." zei ze en knuffelde mij. "Hoe wist je dat we je vaders zijn?" vroeg ik verbaasd en Diana lachte hartelijk. "Ik heb dezelfde mollige lichaam als jij en dezelfde gezicht als Victor, terwijl bij Owen het andersom is." legde ze slim uit en iedereen barstte in lachen uit.

*Yura*
"Slim bedacht Dia." zei ik en woelde door haar blauwe haren, ze gaf me een stralende glimlach. Op dat moment tilde Owen Diana op en droeg haar mee naar het einde van de springplank. "OWEN WAT DOE JE?!" gilde ze geschrokken en haar benen sloegen hopeloos in de lucht. "Ik wil je wat laten zien." zei hij gemeen, de jongen floot naar de meermensen onder ons en we renden naar het uiteinde. "Daar gaan we!" riep ik en we sprongen in de lucht. Diana gilde zodra we dat deden, ze hield haar broertje stevig vast en ik maakte een salto in de lucht. We belandden met een plons in het warme zeewater. Ik voelde hoe mijn benen samen smolten en in een staart veranderen, ook zag ik dat mijn haar was gegroeid. Ik zwom een rondje, om te zorgen dat ik later sneller kon gaan zwemmen en ik zwom naar een geschrokken Diana die haar broer vasthield. "Diana, open je ogen maar. Je leeft nog." zei ik met een kleine lach en het meisje opende voorzichtig haar ogen. "Je kan gewoon ademen." zei Gou en Diana liet de ingehouden adem los. Zo te zien moest ze wennen om het feit dat ze een zeemeermin is.

*Diana*
Ik had een rode staart met grote en doorzichtige vinnen. Mijn haar was tot mijn heupen gegroeid. Mijn huid had hier en daar wat rode schubben. Mijn borst ging verstopt achter een simpele topje. "Kom ik laat mijn stad zien." zei Yura kalm en leidde ons door de mooie onderwaterwereld. "Je had ook gewoon kunnen zeggen dat ik een zeemeermin ben net als de groep." siste ik naar Owen wie me een grijns gaf. "Ik vond het zo leuker." zei hij en kreeg een klap voor zijn harses. We betraden een mooie stad en Yura werd begroet door een meisje met donker blond haar. "Hoi pap, wie heb je bij je?" vroeg ze na een knuffel. "Mijn vrienden en Diana." zei hij en ik herkende het meisje vaag. "Hoi Diana, herken je me nog? Ik ben Juju." zei ze en mijn ogen werden groot. Ik knuffelde haar en we zwommen een paar rondjes. Ineens schoot een jochie tussen ons door alsof hij achterna werd gezeten en we tolden in het rond. "Kun je niet uit kijken waar je zwemt Minami?" riep iemand en ik zag een bruin harige meerman aan komen zwemmen. Hij gaf de kleine blonde jongen op zijn kop en zijn rode pluk hing er ook verdrietig bij. "O hoi daar Guang Hong Ji." zei Owen blij en keek toe hoe Minami zijn excuses aan ons bood. "Je weet dat je me Guang mag noemen?" zei hij na zijn preek en lachte even. Na een gesprek en de stad te hebben bezocht zwommen we met de groep terug naar de oppervlakte. Daar stonden mijn vaders, Otabek, Sylvia, Astrid en Hiccup ons te helpen. Zodra we uit het water kwamen, zag ik dat we gekleed in zwemkleding waren. We kregen handdoeken toe geworpen en iedereen droogde zich af.