drakenprinses

uitdagingen

*Owen*
"We zagen een groep Uitgestoten jongeren wat uit spoken, ik denk dat zij de verantwoordelijke zijn voor de aanval." vertelde ik en kreeg een verbaasde blik van Diana toe geworpen. "De Uitgestoten is een groep mensen die zoals de naam zegt mensen die zijn uitgestoten uit hun dorpen. Ze kunnen heel gevaarlijk zijn." vertelde pa in het kort en ze knikte bedenkelijk. "Je moet beter gaan trainen." zei ik en ze knikte. Pa en pap vertelden wat ze moet doen en welke training het beste bij haar paste. Ineens kwam er een tweeling vanuit een winkel aan gerend en en rende recht op me af. "Hoi Owen!" riepen ze in koor en sprongen op me. Door hun actie vielen we op de grond, wat een flinke lach salvo opleverde. "Rustig aan Yui en Reo, ik ga bijna dood door jullie geknuffel." zei ik gesmoord onder hun armen en de twee keken me lachend aan. Ze klommen van me af en Diana hielp me terwijl ze na grinnikte. "Wie zijn dat?" vroegen ze in koor en wezen naar Diana en Sylvia. "Mijn zus Diana en vriendin Sylvia." antwoordde ik en ze holden naar de twee vriendinnen. "Ik heet Yui Kane aangenaam!" kierde het meisje buigend en kreeg een vuile blik van haar broer. "Ik heet Reo Kane tot uw orders!" riep Reo en salueerde, wat een blik opleverde van Yui. "Wat zijn jullie grappig zeg." zei Diana lachend, terwijl tranen over haar wangen rolden. "De Kane familie is al jaren in dienst bij ons." verklaarde pap hun gedrag en de meiden knikten.

*Yui*
Ik moest wel toe geven, die Owen heeft een knappe zus. "Wie is die jongen daar?" vroeg Diana en knikte naar een jongen gekleed als een soldaat die onze kant op kwam. "Dat is Jace, onze broer en is de oudste van ons drieën." zei ik met Reo in koor en dat leverde nog een lachsalvo op. Ik merkte dat Diana bloosde toen Jace aan kwam en zich voorstelde. "Ik denk dat Diana Jace leuk, Reo." piepte ik in zijn oor en we lachden. Diana leek het te horen en wierp ons een blik toe. "Zullen we Yswöter bezoeken?" stelde Jace voor en we knikten. We liepen naar een in de bos verstopte poort en kwamen in de mum van tijd in de ijskoude maar toch mooie Yswöter. Gelukkig had iedereen dikke kleren aan en we liepen door de dorp naar de kasteel. De mensen weken voor ons uit en bogen uit respect. We gingen naar de markt om wat lekkers te kopen voordat we de kasteel betraden. "Hoe kan het dat we hier zonder onze mantels kunnen rond lopen, terwijl het buiten vriest?" vroeg Sylvia verbaast, zodra we in de knusse woonkamer zaten en we lachten. "Het is magisch ijs, een keer per jaar moet er een spreuk worden uit gesproken om de daadwerkelijke kracht te behouden." vertelde Jace en ik merkte dat Diana haar rode gezicht probeerde te verbergen. "Zullen we onze liedje zingen die we vorige maand hebben bedacht?" vroeg Reo en ik knikte. We namen de groep mee naar een van de vele muziekkamers en pakten de juiste instrumenten.

*Jace*
Ik pakte mijn trommel die in een hoekje stond, terwijl de tweeling twee snaarinstrumenten en Owen een stok instrument pakten. "Een twee." zei ik en we begonnen met spelen. We speelden de nummer en iedereen werd stil. De muziek en gezang vulden de kamer. "Het was zo mooi." zei Diana en de tweeling keek trots. Als ze vuurvliegjes waren, zouden ze nu aan het gloeien zijn. Na het zingen liepen we naar de training zaal. Yui en Reo begonnen met de zwaarden te trainen. Ik pakte mijn pijl en boog en begon op de schietschijven te schieten. Ik zag dat Diana een zwaard in haar handen van Owen kreeg gedrukt en dat hij haar uitlachte, zodra ze door haar knieën ging vanwege het gewicht. Met een klein lach ging ik verder en hoorde hoe de rest ook ging trainen. Na een lange training zaten we uit te rusten en Diana probeerde het zwaard op tillen wat mislukte. "Jij hebt niet genoeg spieren krielkip dat je bent." zei Owen plagend en zakte plots hoestend door zijn knieën. "Wie niet sterk is moet slim zijn broertje." zei ze en kraakte haar schouders. Ik had kunnen zien dat ze hem een elleboogstoot gaf en ik lachte. Op mijn familie en de koninklijke echtparen na, wist niemand dat ik drakenbloed in mijn aderen heb.

*Diana*
Mijn verbeelding moest me voor de gek houden, want ik merkte dat de ogen van Jace van oceaan blauw naar zandgeel en terug veranderen. "Is er iets?" vroeg de tweeling en ik schudde mijn hoofd. Ze geloofden me niet en sleurden me mee naar een meer. "Je keek doordringend naar Jace." vertelde Reo en ging op de bevroren gras zitten. Ik nam plaats tussen de tweeling en zuchtte. "Ik dacht dat ik zijn ogen van kleur zag veranderen." vertelde ik en ze keken me verbaasd aan. "Dacht je dat echt?" klonk zijn zware stem en we keken op. "Jace! Wat doe jij hier?" vroeg Yui verbaasd. "Ik zag jullie drie weg lopen en ik geloof dat het tijd is om mijn geheim te vertellen." zei hij. "Wat voor geheim?" klonk Juju en kwam met de groep aan gelopen. Voordat hij een woord kon zeggen, greep Jace me vast en trok me de meer in. We kwamen happend naar adem naar boven. Op de plek waar we net waren ontplofte een bom en de gehele plek werd gehuld door een mist. Ik keek richting Jace en zag dat hij was veranderd. Hij was in draak met rode, witte, groene en gele schubben veranderd. Zijn gele ogen keken me bedroefd aan en ik lachte. We keken naar de kant en zagen dat Juju, Sylvia, Gou en de tweeling in gesloten zijn door een troep Uitgestoten, terwijl de anderen ze probeerden te helpen. We klommen het water uit en vielen de troep aan.