Men in Tux 1 : Falling For Mr Cruel (Wattys 2018 Winner)

Chapter Nine *

CHAPTER NINE

SUMANDAL si Charry sa Monobloc. Hinilot niya ang nananakit na ulo. Three days straight na siyang kulang sa tulog. Masuwerte na kung umabot ng apat na oras ang tulog niya sa isang gabi dahil sa tatlong magkakasunod na gigs.
Huling event na niya sa linggong iyon. Sinadya niyang bakantehin ang susunod na apat na araw para sa bakasyong ipinangako sa sarili.

She was supposed to fly to Bicol matapos niyang ma-discharge sa ospital tatlong linggo na ang nakararaan. Pero nang matanggap niya ang tawag ng manager ng bandang Ripped ay nagbago ang isip niya. Ipinagpaliban niya ang pag-uwi at nagdesisyong tanggapin ang alok na sunod-sunod na trabaho.

Malaki rin ang halagang kapalit ng isang intermission number para sa birthday concert ni Reese Castillo. Isa ang dalaga sa mga sikat na blogger sa bansa. Anak ito ni Mr. Ted Castillo, isang professor sa pribadong university sa Maynila.

It was Reese’s twenty-second birthday at ang hiling nitong makapag-perform sa harap ng audience ang ibinigay na regalo ng supportive nitong daddy. Piling mga bisita lang ang nasa loob ng may-kalakihang theatre room—mga kaibigan, kamag-anak ng celebrant, at mga bigating bisita ng mga magulang ni Reese.

“Uy, Charry, okay ka lang ba?” tanong ni Gelo, kagaya niyang singer din. Nakita nito nang ibuhos niya ang laman ng kanyang bag sa mesa sa pag-asang makakakita siya ng kahit isang pirasong Paracetamol lang.

Tumango siya at pabuntong-hiningang naupo sa silya nang hindi makita ang hinahanap. Habang tumatagal, tumitindi ang pananakit ng ulo niya.

“Charry, ikaw na ang next.”

“May Paracetamol ho ba kayo?” tanong niya sa bumungad na floor manager.

“May sakit ka ba?”

“Ulo ho,” sagot niya.

“Magpapakuha ako.”

Huminga siya nang malalim. Tapos na ang pangalawang performance ni Reese, ibig sabihin, saglit na lang ay kailangan na niyang iwan ang backstage para kantahin ang “Loving Arms” version ng Dixie Chicks.

PABUNTONG-HININGANG pumalakpak si Chase nang matapos ang tugtog. Nakaupo siya sa unahang bahagi ng Real Theatre, sa upuang naka-reserve para sa kanya. Mahigit isang oras na siyang naroon. Naiinip.

Napilitan siyang um-attend sa birthday concert ng kinakapatid niyang si Reese para pagbigyan ang hiling ng kanyang ina. Mag-iisang linggo na nang makalabas ang mama niya ng ospital. Kahit na unti-unti nang nagbabalik ang lakas nito at dating kulay, hindi pa rin niya magawang suwayin ang utos nito sa pag-aalalang muli itong atakehin sa puso.

Bukod sa pagpuwersa sa kanyang um-attend sa concert ni Reese, pinilit din siya nitong magtrabaho sa kompanya kapalit ng pagtanggi niyang bumalik muna sa US. He wanted to make sure that his mother was completely healed before anything else.

Pero alam ni Chase sa sarili na hindi lang ang ina ang dahilan kung bakit ayaw pa niyang umalis ng Pilipinas.

Trish. Charry. He swore not to pester the latter again. Pero hindi ibig sabihin niyon na hindi na siya tutulong sa imbestigasyon ng mga pulis.

“Chase!”

Napalingon siya sa tumawag. Si Tito Ted. Palapit ito, may hawak na baso ng alak sa kamay.

“Nice to see you here… Akala ko wala ni isang De Marco ang a-attend sa birthday ng anak ko.”

Ngumiti siya. “She’s all grown up now,” sabi niya na ang tinutukoy ay si Reese na kumaway pa sa audience bago nagpunta sa backstage.

“Oh, yes she is. Sakit pa rin sa ulo hanggang ngayon.” Tumawa ito. “Iwan muna kita rito, hijo. Nakikita ko si Atty. Puno sa kabilang aisle, kukumustahin ko lang.”