The Hidden Gem

Chapter 18

From first floor to sixth floor, I did my search. I'd search every corner of every room in every floor but I failed to find him until I got to the last room.

Nilibot ko ang aking paningin sa buong silid. It was big, dark and too messy. I was too eager to search and find him that I became unaware of my surroundings. Mabilis akong naglakad palabas ng kwarto pero nung malapit na 'ko sa pinto, nakaramdam ako ng paggalaw sa aking kaliwang bahagi. I turned and saw the person I was looking for, holding a piece of 2x2 wood used to attack me.

My body moved by instincts by raising my left arm to block his attack. Wrong move!

Pain crawled up my arm. Ibinaba ko ito agad at tumalon palayo sa kanya. Hindi ko inalis ang aking paningin sa kanya. Mabilis siyang tumakbo sa akin, akmang hahampasin niya muli ako pero ngayon, ang puntirya niya ay ang aking ulo.

He wants me dead now.

Bago pa man matamaan ang kaliwang bahagi ng ulo ko, yumuko ako sabay hawak sa likod ng kamay niyang may hawak na kahoy. Ginamit ko ang aking kaliwang kamay para sikuhin ang kanang panga niya. Natamaan ko iyon pero bahagya lamang siyang napaatras. My lower left arm was injured because of his first attack that caused my own attack to weaken.

Umatras muli ako at hinawakan ang aking nananakit na braso. Tinignan ko siyang hinahaplos haplos ang kanyang panga. Napangiti siya nang makitang nasaktan ako sa kanyang unang atake.

"Who are you?" I asked, frowning.

He's not Matteo, the one who shot Icko before. He's wearing the same leather jacket as Matteo and he also has the same stance as him but he's definitely not Matteo. He stopped caressing his jaw and his smile turned into a smirk.

"Tss. Bakit mo pa gustong malaman eh mamamatay ka rin naman."

Mahinahon niyang sabi habang nakangiti. Gusto kong malaman kung ano ang koneksyon niya kay Matteo.

"Really? And you think I'll allow that to happen?"

Ibinaba ko ang paghawak sa aking braso at pinakiramdaman ko ito. Masakit siya pero kailangan kong h'wag indahin ang sakit. Ihinampas ko patagilid sa ere ang kaliwang kamay ko ng tatlong beses para masanay ko ang sarili ko sa sakit. I needed to delay the fight to absorb the pain.

"Wala akong pakialam diyan, ang gusto ko lang ay ang mamatay ka dahil sa ginawa mo sa kanya."

Madiin niyang sabi. Kung kanina medyo kalmado pa ang boses niya, ngayon ay damang dama mo ang galit sa kanya dahil sa boses niya. Galit siya sa akin pero hindi ko naman siya kilala. Kami ni Matteo ang may problema at hindi siya kasali doon.

"San kanya? Si Matteo ba?"

Bigla siyang umatake sa akin gamit na naman ang kahoy pero simula palang ng pag-uusap namin ay nakaisip na ko ng plano. Dahil nga injured ang kaliwang braso ko, I needed to put more power on my right part.

Habang umaatake siya, hindi ko siya tinitignan sa mata. Nakatingin ako sa kamay niyang may kakayahang manakit sa akin. One thing that I learnt about disarming an attacker with a weapon was to not focus too much on his eyes. Eyes weren't capable of hurting you. It's the hand and weapon you need to focus to.

Dahil pagod na ang katawan ko at gutom na gutom na rin ako, kailangan maging mabilis ang laban namin bago pa tuluyang mawalan ng lakas ang aking katawan. I picked something on the floor before I made my move and run closer to him. Hindi ako yumuko para iwasan ang tira niya. I ran until our faces were inches apart. Nagulat siya sa ginawa ko at nagtangkang humakbang patalikod. I didn't give him the chance to do that. My left hand grabbed his arm while my right hand gripped his right shoulder. I kicked him hard on his shin sending his left foot to involuntarily kneel a bit.