Soulless (afgeschreven)

Proloog:

Kaela keek toe hoe Elias zijn hoofd omhoog kwam.

Hoe zijn ogen zoekend om zich heen keken alsof hij wist dat hij werd bekeken.

Ze voelde hoe de pijn als een warme hand haar hart op een pijnlijke manier samen perste bij de blik van herkenning in zijn ogen toen zijn blik die van haar vond.

Hij zou komen en zij zou glimlachen, hem feliciteren en voor een uur of twee zich tussen de mensen mengen.

Ze zou lachen, praten en drinken.

Totdat het moment zou aanbreken waar het naar maatstaf van hun maatschappij beleefd zou zijn om zich terug te trekken.

Ze zou naar huis gaan en instorten.

Ze wist dat net zo zeker als het feit dat ook morgen de zon zou schijnen of haar ziel op aarde ronddoolde of niet.

Zielloos, was hoe ze zich voelde.

Sinds het moment dat ze de met witte, kant versierde uitnodiging op haar moeders bureau gevonden had.

Opgesmukt met kleine pareltjes en een sentimentele kleine tekst waarin beschreven werd hoe zij elkaar hadden gevonden: Zielsverwanten zouden zijn.

Dat ze zich vereerd zouden voelen als hun dierbaarste vrienden en familie deze speciale gebeurtenis samen met ze zouden komen vieren tijdens de verlovingsfeest ,

die drie weken na de ontvangst van de kaart gehouden zou worden.

Ze was met de kaart in haar handen ingestort, het hartzeer was zo zwaar geweest.

Dat zelfs haar eigen lichaam zich tegen haar gekeerde had terwijl woede met verdriet gestreden had om de overhand te nemen.

Beide hadden uiteindelijk gewonnen. Ze had gehuild van pijn en geschreeuwd van woede.

De pijn was zo erg dat het haar de opkomende dagen lichamelijk haast verlamd had.

Ze dacht dat ze er over heen was. Wat naïef van haar om te denken dat haar hart hem had los gelaten.

Maar ze had hem al zolang niet meer gezien en de anderhalf jaar van hel die ze doorgemaakt had na hun breuk stond haar nog zo helder voor de geest.

Dat ze dacht hem voor eeuwig weg gestopt te hebben. Liefde verwisseld had voor haat.

Heel af en toe had ze door de jaren heen nog een glimp van hem opgevangen dankzij een foto in een tijdschrift waar hij poseerde met een modelletje aan zijn arm.

Zijn moeder was een lid van de hechte vriendenkring van haar ouders.

De vrouw die naast hem stond en hetzelfde bloed deelde als hij beschouwde ze als de zus die ze nooit had.

Zijn ouderlijke huis was een plek waar ze net zo vaak in overnacht had als in haar eigen huis.

Maar de liefdesrelatie die ze gedeeld hadden was hun geheim.

Nu acht jaar later wist nog altijd niemand dat ze ooit geliefden waren, dat hij de oorzaak was van haar zenuwinzinking.

En nu was hij terug in haar stad om voor de gezante wereld een andere vrouw zijn liefde te verklaren.

Ze zou gelachen hebben om de ironie als het niet zo verdomd pijnlijk was.

Ze bekeek de man die hij was geworden met zijn 1 meter 86, smaragd groene ogen,

bruine haren en breed geschouderd lichaam liet hij fysiek niets te wensen voor de vrouwen.

Hij was als het al mogelijk is nog sexier geworden dan toen hij in haar armen lag.

Niks herinnerde meer aan de jongen die ze ooit kende alles aan hem schreeuwde man van de wereld.

Ze moest zichzelf onder controle houden voordat ze zich in zijn armen zou storten.

Het feit dat hij zo dichtbij was en toch zo onaantastbaar maakte de pijn haast ondragelijk.

Dus rechtte ze haar schouders, hief haar kin nog iets hoger op en mompelde een dank gebed voor het feit dat het feest in een tuin werd gehouden.

Zo kon ze zonder een kleding etiquette te breken haar zonnebril op houden.

Het was de enige schild die haar momenteel nog tegen hem kon beschermen.

Ze zette een glimlach op en ademde diep in terwijl ze zichzelf voorbereide op de emotionele vloed die zich over een minuut man over haar zou maken.

Voordat ze zichzelf afvroeg of  ze hem net zo gemakkelijk zou hebben laten gaan,

zoals ze dit  acht jaar  terug had gedaan als ze geweten had in hoeveel pijn het zou resulteren.

Zou ze haar trots de overhand weer laten nemen op het moment dat hij haar meegedeeld had dat het over was of zou ze op haar knieën gevallen zijn en zonder enige schaamte hem gesmeekt hebben te blijven en haar niet te verlaten.

Ze was negenentwintig jaar oud en had een puinhoop van haar leven gemaakt.

Ze had alles wat een meisje zich maar ooit kon wensen behalve hetgeen ze daadwerkelijk wou.

Namelijk hem. Elias.

Hij zou nooit meer van haar zijn en laat hem nu precies datgene zijn waar ze niet zonder kon leven.

Verward dacht ze terug aan hun tijd samen en probeerde zoals acht jaar ervoor te bedenken waar het precies fout was gelopen.

Aan de nieuwe lezers het is beter als je eerst deel 1 leest genaamd tempted by sin om een betere beeld te hebben over wie de hoofdrolspelers zijn:)

Welkom allemaal bij de eerste deel van The next generation boeken serie.

Sommige zullen het verhaal kennen van m.nl weer andere zullen het verhaal nu pas ontdekt hebben.

Voor de lezers die het verhaal al kennen gelieve GEENNNN spoilers te plaatsen dit is niet leuk voor mij noch de lezers die het verhaal nog nooit gelezen hebben.

Dit verhaal stond oorspronkelijk in de ik vorm en dat zal in deze herschrijving veranderd worden

Soulless is het eerste deel die de levens van de kinderen van de hoofdrolspelers van de eerste serie zal volgen.

Ik hoop dat de verhalen voor veel genot, tranen, glimlachen, buikkriebels en hartverwarmende momenten zal zorgen.

Dus laat je meeslepen in de wereld van Kaela en Elias en ik hoop dat jullie er enorm van zullen genieten.

PS: Jullie kunnen de eerste boekenserie vinden onder mijn naam(Mijn werken)

XOXOXOXO Cami