GİTMENE İZİN VEREMEM |1+2|

6.BÖLÜM

Beğenileri ve yorumları eksik etmezseniz sevinirim. İyi okumalar. 🌹

Sabah su sesi ile uyandım. Gözlerimi açtığımda Savaş yanımda yoktu sanırım duşa girmişti. Yataktan kalkıp odadan çıktım. Lavoboya gidip elimi yıkadım ve saçlarıma aynadan baktığımda saçlarımın keçe gibi sertleştiğini fark ettim. Saçlarımı elimle taramaya çalıştım ama çok acımıştı. En iyisi tarak bulmaktı.

Hemen Efsun abla aklıma geldi. Lavabodan çıktıktan sonra yavaş bir şekilde Efsun ablanın yanına gittim.

Mutfağa geldiğimde Efsun abla yine koşturup kahvaltıyı hazırlamaya çalışıyordu.
"Günaydın"
"Sanada"dedi tatlı bir sesle.
"Ben tarak arıyorumda nerden bulabilirim?"
"Soldaki ikinci reonda."dedi gülerek. "Nasıl?"dedim anlamayarak.
"Sanki alış veriş merkezine benzettin herhalde?"dedi. Ortada komik bir durum olduğunu sanmıyordum ve aval aval ona bakıyordum. O ise kıkırdayıp ortada komik bir şey olmadığı halde gülüp sinirlerimi bozuyordu. "Beklede getiriyim." dedi ve mutfaktan ayrılıp iki dakika sonra elinde çok şık bir tarakla geldi.Tarakğın üstünde neon renkler hakîmeyeti almıştı. Tarak neon pembe, üstünde neon sarısı renginde çiçekler vardı. "Al bakalım."dedi tatlı bir sesle. "Burda tarama banyoda tara saçlarını. Şimdi kıl falan düşer"dedi tembihliyerek.
"Tamam."dedim ve banyoya doğru çıkarken Savaş'la karşılaştım.
"Kahvaltıyı bitirdikten sonra sana gidicez"dedi normal bir ses tonuyla. "Tamam"dedim ve Savaş'ı baştan aşağı süzdüm.

Neden bu kadar çekici olmak zorundaydı? Üstünde lacivert ince çizgili dar kesim gömlek giymiş, kollarını katlamış, pantolonunu ise siyah tercih etmişti. Gömleğini pantalonunun içine koymuş, saçlarını dağıtmış, siyah spor ayakkabı tercih etmişti.

Savaş omzuma çarparak gitti. Birden irkildim.

Dağ ayısı ne olacak. Her neyse bu gün evime gidiyordum. Mutlu olmam gerekiyor.

Deyip kendime moral verdim. Banyoya gitmeye başladım. Bir yandan düşünüp bir yandanda yürüyordum. Bu adamı çözmek gerçektende zordu. Daha gece bana cesaret verirken şimdi omzuma çarparak gitti. Değişik.

Saçımı banyoda tarayıp Uraz'ın odasının öne geldim ve yavaşça kapıyı açtığımda Uraz, üstünü değiştirmiş saçını tarıyordu.

"Günaydın"dedim gülümseyerek. Uraz, ses vermedi aynadan yüzüne baktığımda yüzü asık bir şekildeydi. Yanına yaklaştım.

"Neyin var?" Dedim üzgün bir sesle. "Bir şeyim yok!"dedi sininirli bir şekilde.
"Bir şeyin var ne oldu anlat."
"Bu gün uyandığımda yanımda yoktun. Dünde!" dedi bağararak, birden afalladım ve hiçbir şey diyemedi.
Ne diyecektim?

"Dün ve bu gün senden önce kalktım."dedim uydurarak.
"Tamam. Ama bir daha olmasın."dedi ve yüzündeki askınlık gidip normale dönmüştü. Ne yani bu çoçukları kandırmak bu kadar kolay mıyıdı? Her neyse.
Bu düşüncemden kurtulup saçımı taramaya kara verdim.

Kapı tıklandı ve kafamı kapıya doğru çevirdim ve Uraz, "Gelin!" emrini verdikten sonra kapı açıldı. Gelen Efsun ablaydı.

"Sizi Savaş Bey çağırıyor." dedi ikimizede bakarak.
"Tamam geliyoruz."dedim ve Uraz önde ben arkada merdivenlerden yavaş bir şekilde inerek mutfağa girdik. Uraz hiç sesini çıkarmadan yemek masasına oturdu.

                         

ஜ

Kahvaltıdan kalktıktan sonra evime gitnek için Savaş ile kapıya yönelip çıkmak üzrerydik. Fakat Uraz bizi görünce Savaş'ın bacağına yapışıp. "Bende gelmek istiyorum" dedi. Uraz'ın sesi ağlayacakmış gibiyidi.
"Hayır biz on dakikaya gidip gelicez ve sende burda duracaksın"dedi Savaş sert bir şekilde.