Fixing Mr. Perfect (Pyxis #2)

Chapter 42

"Doon lang ako ligtas mula sa fangirls mo."

"Eh bakit kasama mo si Yuan? Taga-Laurent 'yan eh! Kapatid niya ang coach ng Sparrows!" reklamo pa niya.

Natawa na lang ako. Hinatak ko palapit sa'min si Yuan at pinakilala sila sa isa't isa. Bigla naman akong hinatak ni July, ilang hakbang palayo kay Yuan.

"Ate." seryosong sabi niya, nakahawak pa sa magkabilang balikat ko. "Kay Jacin ka lang ha?"

"Eh?"

"Kay Jacin ka lang!" ulit niya, "Mas boto ako kay Jacin!"

Kusang nagsalubong ang mga kilay ko, "Ano?"

"May gusto sa'yo si Yuan!"

"A-ano?" ulit ko naman. Hindi ko kasi siya maintindihan. Ngayon niya lang nakilala si Yuan, kaya paano niya nasabi 'yon? "July, pagod ka lang sa game n'yo. Magpahinga ka na, pumunta ka na sa locker room. Sundan mo na 'yong teammates mo." Tinulak-tulak ko siya pero inakbayan niya lang ako. Palibhasa mas matangkad siya sa'kin eh.

"Hay Ate, lalaki ako kaya alam ko! May gusto sa'yo 'yang si Yuan. Unang tingin pa lang! Sa paraan pa lang ng pagtingin niya palang sa'yo eh!" sabi niya sabay hatak ulit sakin pabalik kay Yuan. "Hindi ko masasabayan si Ate kaya papayagan kita na ihatid mo siya pauwi. You have a car for sure, right?"

"July?" Ano bang nangyayari sa kapatid ko?

Ngumiti lang si Yuan. "Thanks, and yes I have a car."

"Ang Ate June ko, ay para kay Jacin lang."

"July!" suway ko pero tumalikod na siya at tumakbo paalis.

"It's the truth, isn't it?" Yuan is still smiling, pero hindi ko masabi kung masaya ba siya o malungkot. "You belong to Jacin. I better take you home now. Jacin might get jealous if he sees us. You should be with him... not with me."

Tinalikuran niya ako at lumakad na palabas ng gymnasium.

Napayuko na lang ako.

Tingin ko hindi naman magseselos si Jacin... hindi naman ako ang mahal niya... hindi pa...

"Then when?" Yuan asks, huminto sa paglalakad at muli akong hinarap. Wala nang gaanong tao sa gymnasium. Kaming dalawa na lang ang nasa gitna ng court. "When is he going to love you?

Natutop ko ang bibig ko. Nabasa niya ba ang nasa isip ko? O nasabi ko na naman ng malakas ang nasa isip ko?

"Aren't you his girlfriend? Is your relationship a fake? You said he doesn't love you. It fucking makes sense now." He run his fingers in his hair, na pansin kong palagi niyang ginagawa kapag frustrated siya. "I'm sorry to say this but from what I see now, he's just using you get Ayu back."

"Mahal ko siya, Yuan." sagot ko and I can feel my heart agreeing. "Mahal niya man ako o hindi, mahal ko pa rin siya. Gamitin niya man akong panakip butas kay Ayu, mahal ko pa rin siya."

"Why? Why do you love him so much, June?" Yuan looks even more frustrated now.

"Hindi ko rin alam... Hindi ko alam na posible pa lang mahalin mo ang isang tao nang higit pa sa sarili mo. Alam kong masama 'yon, na dapat magtira ako para sa sarili ko... but I just can't help it. I can't help but love him every time I think of him, every time I see him or even when I don't, every time I'm with him or even when I'm not... mas lalo ko lang siyang minamahal." Natawa ako ng mapait, "Nakakaawa ako 'di ba?"

"I do get what you feel..." malungkot siyang ngumisi, "Nakakaawa rin pala ako... because I feel the same way for you... I'm falling in love with you June and I can't fucking help it anymore."