43. Bölüm | FİNAL

752 19 4
                                    

Selamlar..
2017'den bildiriyorum.. 😂
Şaka maka takvimler 2019 Ağustos'u gösterirken 2017'nin başlarında yazmış olduğum bir final ile karşınızdayım.
Nur topu gibi bir bölüm diyemeyeceğim yani baya yaşlanmış, paslanmış, tarihin tozlu sayfalarından bir bölüm 😂
Niye yayımlamadığım hakkında en ufak bir fikrim yok ancak sanırım biraz motivasyona ihtiyacım varmış.
Yavaş yavaş buralara veda etmeye çalışırken tamamlayıp bitirmek istedim...
Şöyle bir göz gezdirdim de yazım tarzımı epey değiştirmişim ve geliştirdiğimi de düşünüyorum.
Evet oldukça amatör, basit bir bölüm ancak bir final yapmak istediğimden dolayı, yenisini yazmaya da vaktim olmadığı için bu haliyle yayımlamak istedim. 🤗
Şu anda düzenli olarak AYPERİ adlı ZeyKer hikayemi yazmaktayım, profilimden ulaşabilirsiniz.🤓
Ne kadar okumak istersiniz bilmem ama yine de keyifli okumalar dilerim..🥰

               İlerideki arabaya doğru ilerliyordum hızlı adımlarla

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.




İlerideki arabaya doğru ilerliyordum hızlı adımlarla. Kerem'in arabanın içinde olup olmadığını göremiyordum ama onunla konuşmayı istiyordum. Baya uzaktaydı araba. Adımlarımı daha da sıklaştırdım.

Daha sonra gelen sesle beraber gözlerimi kapattım. Yer sarsılmıştı resmen, kendimi yerde buldum. Gözlerimi açıp baktığımda Kerem'in arabasından alevler yükseliyordu. Bir süre ne olduğunu anlamadan öylece baktım. Donup kalmıştım.


"K-Ke-Kerem? Kereeeem!" arabaya doğru koşar adımlarla gitmeye başladım, Berk beni tutmaya çalışıyordu. "Kereeeeemmm!"

"Zeynep dur.. Yalvarırım dur."

"Hayır.. Hayır.. Bırak beni Berk! Kereeeeeem!" dizlerimin üzerine çöküp hıçkırarak ağlamaya başladım. "Kerem gitti.. Berk,Kerem gitti!"



-BİR SÜRE ÖNCE-


 Yağız'la beraber bir cafeye gittik

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.




Yağız'la beraber bir cafeye gittik. Pizza yiyorduk, bir süre sonra Zeynep de geldi. Ayağa kalkıp yanaklarından öptüm ve sandalyesini çekip oturmasına yardım ettim.



"A-aa.. Ya Kereem.. Pizza mı yediriyorsun sen çocuğa?"

"Ne var bunda hayatım? Ben yiyemiyorum o yesin, böyle harika bir lezzetten mahrum kalmasın istedim. Hem arada sırada yemekten hiçbir şey olmaz. İlaç gibi gelir."

KARDEM | TamamlandıWhere stories live. Discover now