Sabah gözlerimi zil sesiyle açtım. Hemen ayağa kalkıp üstümü giyindim ve yukarıya çıktım. Zeynep'tir diye gülerek açtım kapıyı."Aşkı-" derken karşımda Melis'i görünce sustum.
"Günaydııın.. Başka birini bekliyordun sanırım?"
"Y-yoo.."
"Beraber kahvaltı yaparız diye düşündüm. Simit, poğaça falan da aldım. Umarım yapmamışsındır kahvaltı."
"Yapmadım.. Gel.."
"Dün için kusura bakma. Seni de cafede bırakıp gittim öyle ama çok önemli bir işim çıkmıştı."
"Melis bak.. Ben seni.." o sırada telefonu çaldı.
"Pardon bi saniye.."
Telefonu açıp mutfağa doğru gitti. Ben de hemen ayağa kalkıp dışarıya çıktım. Arabama binip hızlı bir şekilde sürmeye başladım. Zeynep telefonunu açmıyordu. Gidebileceği her yere baktım. En son Yağmur'u aradım."Ya ben şey diyecektim.. Zeynep nerde biliyor musun?"
"Yok valla ben de ulaşamıyorum ona."
"Ne zaman konuştunuz en son?"
"Dün akşam konuştuk.."
"Anladım sağol."
Daha sonra Berk'i aradım. O da açmıyordu. İyice meraklanmıştım. Babamın evine gittim.
"Baba.. Berk nerede?"
"Dur bi soluklan.. Nefes nefese kalmışsın. Ne oldu ki?"
"Ya baba sen bi söyle.. Nerede o?"
"Ben de bilmiyorum. Dün akşam arkadaşımla buluşacağım diye çıktı bir daha da gelmedi."
"Kahretsin ya.. Bi haber alırsan bana söyle tamam mı?"
YOU ARE READING
KARDEM | Tamamlandı
同人小說"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp gi...