"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir."
İki adam arasında kalan hasta bir kadın..
Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp gi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ellerimi uzattım. "Ver elini beraber yürüyelim bu yolda. Kimseyi umursamadan, dünyada bir tek biz varmışız gibi. Eğer hayır dersen bir daha seni asla rahatsız etmem söz veriyorum. Her şey hazır. Mutlu olucaz.. Her şeyi, herkesi geride bırakıp benimle bu yolda yürümeye var mısın Zeynep?"
O kadar heyecanlanmıştım ki.. Ellerim titriyordu. Vereceği cevaptan emindim. Tereddüt bile etmeden gelecekti benimle. Çünkü o da beni çok seviyordu. Tam elini avucumun içine bırakacakken birden çekti.
"B-bir şey söylemeyecek misin?" kafasını iki yana salladı. "Bu.. Ne demek?"
"Yapamam.. Seninle gelemem Kerem."
"A-a-ama.. Ama.. Neden?"
"Çok üzgünüm."
"Neden Zeynep? Hı? Bir şey söyle. Korkuyor musun? Babandan mı korkuyorsun? Abinden mi? Kimden? Söylesene Zeynep! V-vazgeçiyorsun yani benden.. Öyle mi?"
"Nedeni açık.. Ben.. Kendimi bunun için çok zorladım, duygularına karşılık verebilmek için inan bana çabaladım. Ama olmadı. Ben seni sevmiyorum Kerem, sevemiyorum.. Zamanla tanıdıkça severim sandım, yapamadım. Hem bu kadar insan bizi ayırmaya çalışıyorsa elbet vardır dimi bi sebebi? Babam da evlenmemizi istemedi, ben onun fikirlerine hep saygı duydum. Bütün bunları oturup uzun uzun düşündüm. Biz seninle en fazla arkadaş olabiliriz.. Bundan öteye gidemeyiz."
-ŞİMDİKİ ZAMAN-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hava daha aydınlanmadan yola çıktım ve İstanbul'a gittim. Bir iki haftadır işler Can'a kalmıştı. Ve bugün de önemli bir toplantı vardı, bunun için şirkete gittim. Toplantı bittikten sonra odama geçtim.
"Ooo Kerem.. Yüzünü gören cennetlik. Gerçi daha sonra gelirsin sanıyordum ben. Hayırdır?"
"Valla biliyorsun kardeşim olanları.. Bursa-İstanbul arasında mekik dokuyorum, biraz yorucu oluyor ama olsun.. Meydanı boş bırakmamak lazım dimi?" o sırada kapı sert bir şekilde açıldı, Zeynep'in babası gelmişti.
