A Bizarre Kind Of Love (LGBT) COMPLETED

48

**Gianni Bien's POV

There is a kind of magicness about going far away and then coming back all changed.

Kahit na mausok at mainit ang Pilipinas ay hindi ko pa rin ito ipagpapalit kahit saan man. Hindi ko rin iniinda kahit na maalikabok na ang nilalanghap ko na hangin. I missed this.

I can't wait to start my life again here.

Napatingin ako sa paanan ko ng may humawak sa akin na batang lalaki. Nilibot ko ang mata ko para hanapin ang mga magulang nito pero wala akong nakikitang humahabol sa bata. Baka nawawala na itong batang ito mula sa kanyang mga magulang.

"Hey there, handsome little guy." Lumuhod ako sa harapan nito. Tinitigan lang ako ng bata hawak hawak ang laruan niyang kotse sa kamay, "Saan ang mga magulang mo?"

I was still answered by silence. I observed the boy for a second. Naiitindihan naman niya siguro ako dahil mukha naman itong Pilipino. Mabuti hindi ito umiiyak tulad ng ibang bata na nawawala, "Your eyes looks familiar..." I looked at his eyes.

Ipapa-page ko na lang itong batang ito sa loob, "Anong pangalan mo?" I softly asked him. Nagulat ako ng bigla na lang itong ngumiti sa akin kaya napangiti rin ako sa kanya ng malaki. Ang gwapo lang ng batang 'to.

"Gian! Gian!" Napalingon iyong batang nasa harapan ko at patakbong umalis papunta sa tumatawag sa kanya. It was as if my heart fell on the ground when I saw who his mother is.

"Gian, 'wag na 'wag mo nang uulitin ang pagtakbo palayo kay Mama ha? Hindi kita kayang habulin ng ganoon. Baka kung sino ang dumampot sa'yo at kunin ka sa akin..." Farrah is hugging his son so tight. Naiiyak ito habang nagsasalita, "Nako, muntik na akong mawala sa katinuan. Ikaw talagang bata ka."

"Thank God, you found him." May lalaking lumapit sa kanila tulak tulak ang trolley na laman ang mga maleta nila, "Gian, you just gave us a mini heart attack. Come here you." Binuhat nito ang bata at inangat sa hangin. The boy shrieks laughing.

"Wacky, tama na iyan. Asan na ba iyong susundo sa atin?" Wacky stopped and turns to Farrah.

"Mamaya pa raw saglit dahil na-traffic sila sa daan." I heard him answer, "Honey, relax ka lang please? Walang nangyari kay Gian na masama. Gian, 'wag mo na ulit gagawin iyon, okay?" The cute boy nodded his head.

"Hindi ko alam kung kanino iyan nagmana sa kakulitan niya. Hindi ka naman daw ganyan noong bata ka at mas lalong hindi ako ganyan kalikot noon." Farrah pinches her son's cheek. The smile on my face can't be erased. This is an adorable moment looking at Farrah right now. Naglakad na ang mga ito palayo sa kinatatayuan ko.

Umiwas na ako ng tingin bago pa nila makitang pinapanood ko sila. Hindi ko na namalayan iyong luhang nahulog mula sa mga mata ko.

They named their son, Gian. Inangat ko ang ulo ko para pagmatyagan ang bughaw na asul, Are you trying to give them a piece of my past? If so, thank you.

Now, my thoughts aren't bothered by Farrah's mishap life. She's finally in good hands. I wouldn't want Farrah to end up with anyone but Wacky. I wiped the final happy tear that fell on my cheek.