A Bizarre Kind Of Love (LGBT) COMPLETED

39

**Gianni Bien's POV

Unti unti na akong sumusuko, unti unti na akong bumibitaw sa kung ano pa ang natitira sa amin.

"Sino sa tingin mo ang maniniwala sa'yo! Napaka-imposible mangyari yang sinasabi mo!" Galit kong sigaw sa kanya at tinignan na parang nasisiraan na ito. Tinalikuran ko na siya at naglakad palabas ng kwarto niya.

"Gianni! Hindi ako nagsisinungaling.." Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap nito sa likuran ko. "Paniwalaan mo naman sana ako dahil maging ako man ay hindi--"

Kumawala ako sa kanya at hinarap ito. "Do you hear yourself? You want me to do that when you don't even believe yourself!"

Nakayukom ito habang umiiyak.

"You cheated on me remember? Sana masaya ka sa nangyayari sa'yo. A whore like you deserve it!" Nagtitimpi na lang ako. Lumapit ito at sinampal ako bigla. "How dare you slap me!" Tinulak ko ito at napaupo ito sa kama niya.

"Sige Saktan mo ako! Dian ka naman magaling!" Kinuha nito ang kamay ko at akmang isasampal sa pisngi niya. Tinigilan ko siya at binawi ang kamay ko.

"I gave you everything.." Malungkot na sabi ko. "But you took it all for granted. Kulang pa ang ginawa ko sayo para tapatan ang sakit na pinadama mo sa akin." Tinuro ko ang puso ko sa kanya.

"Akala mo ba ikaw lang? Sinugal ko rin ang lahat para sa'yo! Pero wala ka rin pa lang pinagkaiba sa Tatay ko.. Pare-pareho lang kayo."  Bumigat ang dibdib ko sa mga salitang tinapon niya. "Sige, umalis ka. Huwag na huwag ka nang magpapakita sa akin.. sa amin.."

Tinignan ko ito, pareho kaming nakatingin sa isa't isa.

"With pleasure." Sagot ko at naglakad na palayo.

Napabalikwas ako sa kama ko dahil sa panaginip ko. That was definitely Farrah that I am talking with. Pero hindi ko maintindihan kung bakit ko siya ina-away. Farrah's pregnant with my child? That's weird. And then she cheated on me.

Pero sabi nga nila, kabaliktaran ang mga pangyayari sa ating mga panaginip sa katotohanan.

Emotional drainage can cause bad dreams huh? But it has to be Miranda not Farrah.

Hindi na ako makakatulog nito dahil nagising ang buong diwa ko. Humiga lang ako sa kama ko at tumitig sa dingding. The sun will be rising in an hour anyways. I'm amazed how easy for the sun to leave the past behind and then returns acting as if everything is okay.

Bigla kong naalala ang mga salitang binitawan namin ni Miranda. Sariwa pa rin ang sakit sa puso ko. Am I already hurting myself too much? Why am I allowing myself to feel this?

How terrible to feel the pain of loss, if I never knew it, I would have no compassion for others, and I would become a monster of self-regard. Above all, it softened my uncaring heart.

I will not make the same mistake again. This time, I will make it right.

Bumukas ang pintuan ko.