/30/BABAM GİBİSİN/
Multi medya; Ayaz, Revan, Boran.
Bölüme geçmeden önce hikayemizin yeni kapağı için Dimpledgirll 'e çok teşekkür ederim. Emeğine sağlık canım 😘 😘❤
Dilerim beğenirsiniz...
'Birazdan işe yaramaz kocandan özür dilemeye geliceğim. Sahi senden özür dilediğimi ona söyledin mi? Söylemediysen ben söylerim!'
Çaresizliğin gürültüsüne mahkum olan kalbinin sessizliğini desteklemek zorunda kalan Revan, dengesizinin yüzünü inceleyerek girdiği çıkmazdan kurtulmanın bir yolunu aramaya koyuldu. Boran'ın geleceğini söylemesiyle kahvaltıyı dışarda yapmayı istemiş, Ayaz'ı apar topar konaktan çıkarmayı başarmıştı fakat sonrasında ne yapacağını o da bilmiyordu. Aklında olan tek şey Boran dan önce Ayaz'la konuşmaktı ama vereceği tepkiyi az çok tahmin ettiği için buna cesaret edemiyordu. Özür dilediği kısmı söyleyebilirdi ama sevdiğini söylediği kısmı nasıl anlatacaktı ona?
" Annem vazgeçmek nedir bilmiyor"
Telefonunu sessize alıp kahvaltısına devam eden Ayaz'a " açmayacak mısın? Önemli olabilir" diyen Revan ve bunun kendisine zaman kazandırabileceğini düşündü ama ne yazık ki öyle olmadı.
" Önemli değil, biliyorum. Sen sevmedin mi burayı?"
Karısının dalgınlığını farkeden Ayaz kahvaltıyı dışarıda yapmak için ısrar edip hiçbir şey yememesinin sebebini bulundukları mekana bağlamıştı ama öyle olmadığını anlamak zor olmamıştı onun için. Telaşlı hâlleri kötüye giden bir şey olduğunu bas bas bağırırken, sessizliğe bürünmesi hoşuna gitmemişti. Revan'ın cevap vermemesi üzerine çay kaşığını tabağına birkaç kez vurup dikkatini dağıtmayı başardığında sorusunu yineledi.
" Sevmedin mi burayı?"
" Sevdim"
" Neden yemiyorsun o zaman? Ben bitirmek üzereyim ama sen daha başlamadın bile"
Çatalıyla un ufak ettiği peynirinin yanındaki zeytini ağzına atıp "yiyorum" diyen Revan bakışlarını Ayaz'ın tabağına doğrulttu. En iyisinin kahvaltısını bitirdikten sonra konuşmak olduğunu düşünürken " yine neyin var?" diye sormasıyla bu kez yüzüne baktı. Hâlini elinden geldiği kadar belli etmemeye çalışsa da başaramayan Revan bir çırpıda söyleyip kurtulmayı istedi ama vereceği tepki elini kolunu bağlıyordu.
" Revan!"
Adını uyarır tonda söyleyen kocasına inanmayacağını bile bile "bir şeyim yok " dedi fakat kaşlarını çatarak " dünde böyleydin üstelemedim ama şimdi neyin var söyle bana" dediğin de elindeki çatalı bırakıp " tamam" demek zorunda kaldı. Ne kadar uzatırsa söylemesi o kadar güç olacaktı ve korkusu çaresizliği gibi çoğalacaktı.
Derin bir nefes alıp titreyen ellerini masanın altına koyup kenetledikten sonra " nişanda..." deyip duraksadı. Ayaz'ın üzerinden ayırmadan kendisine bakmakta olan gözlerinde birazdan kopacak olan fırtınaya hazırlanmaya çalışarak " Boran'la karşılaştım " dedi.
Elini masaya vurması üzerine korkuyla sıçrayan Revan, Ayaz'ın konuşmasına fırsat vermeden " kavgadan dolayı pişman olduğunu söyledi, özür diledi" dedi ve gerilen yüzünden gözlerini ayırıp, diğer kısmı anlatmaktan tamamen vazgeçti.
" Karşılaştınız demek! Birde özür diledi öyle mi?"
" Ayaz... "
Korkarak adını söylediği kocasının " konuştunuz yani!" diye bağırarak yerinden kalkmasıyla endişeye kapılan Revan yerinden kalkmak üzereyken Ayaz soluğu yanında aldı.
Boran'ın duygularının farkında olarak tahammül etmek bile zor gelirken karısıyla konuşmuş olması sabrını taşırmıştı. Adını söylemesine bile katlanamazken konuşması... İşte buna dayanması imkansızdı. Karısına kuzenine aşık olduğunu bile bile tutulmuş, kalbini uğrunda fedaya hazırdı ama kuzeninin karısına karşı bir şeyler hissetmesi... bu... bu çok ağırdı.
YOU ARE READING
Aşk Ayazı (Revan)
General Fiction-Ara verildi - ' Çok değil aramızdaki mesafe; bir karış ya var ya yok. Ondan duymadım ancak yakınlarından öğrendiğim özgürlüğüne düşkün olduğu. Ben ise özgürlüğün yalnızca sözlükteki anlamını biliyorum. Ruhuma hiç uğramadı, tadı nasıldır, neler hiss...
