/28/BANA AİT OL/
Merhaba arkadaşlar
Bana saydıran, kızan çoktur eminim... Özrümün bir faydası olmayacak biliyorum fakat yazamayacak durumda olduğumu bilmenizi isterim. Bazen bazı sebepleri açıklayamıyor insan bu yüzden bu aranın keyfi olmadığını bilin lütfen... Gecikme için üzgünüm...
Dilerim beğenirsiniz...
' Nefret edilebilirdi elbette bir zamanlar uğruna ölünebilecekten fakat vazgeçtikten sonra geriye dönmek artık imkansızdı'
İmkansızdı bir zamanlar farketsin diye kendisini harap ettiği kahverengi gözlere aynı aşkla bakmak. İmkansızdı kalbinin dengesizinin kalbini benimsemişken Boran için çarpması. Kendisi için olmayan gülümsemesine bile ömrünü vermeye hazırken şimdi açtığı yaranın kabuğunun bir zerresini bile vermeyecek durumdaydı Revan! Yüzünde görebileceği tek şey nefretiydi artık ve yüzünü görmeye tahammülü kalmamıştı. Evet! Varlığına kurban olabileceği adamla aynı odada olmayı bırak aynı şehirde aynı havayı bile solumak istemez hâle gelmişti ve onun bundan haberi yoktu. Ama olacaktı; ona iğne ucu kadar sevgisinin kalmadığından ve Ayaz'a ait olmak istediğinden!
İğrenek baktığı yüzünün ifadesini değiştirmeden bakmaya devam eden Boran dan gözlerini ayıran Revan aramayı sonlandırarak telefonunu çantasına koydu. Ne yaptığını merak ettiği Ayaz'la konuşmadan önce Boran dan kurtulmak istiyordu ve bu yüzden bir eliyle çantasını sıkıca tutup diğer eliyle ona farkettirmemeye çalışarak eteğinin uçlarını birleştirdi. Üzerinden düşmemesi için sıkıca kavradıktan sonra yüzünü bir daha görmemek dileğiyle bakıp kapıya doğru ilerlemek istedi fakat gözlerinin eteğini tuttuğu elinde olduğunu farkedince vazgeçti.
" Sana zarar vermek için gelmedim. Korkma"
' Korkmak mı?!'
Korkmasını gerektirecek tek şey birinin kahrolasıca fermuarının bozuk olduğu için onu soktuğu zor durumda görüp yanlış anlamasıydı fakat Boran başka türlü düşündüğünü sanmıştı!
" Senden korkacak filan değilim. Çık git buradan!"
" Kızgınsın bana haklısın da ama beni dinlemeni istiyorum Revan. Lütfen"
Kalbinin yoldan çıkan atışlarına karşısındaki kadının soğukluğuyla kulaklarını tıkamak zorunda kalan Boran gergin yüz ifadesininin altında az da olsa tedirginliğin saklı olduğunu farkettiği için niyetinin kötü olmadığına Revan'ı inandırmak istedi. Onunla burada veya başka bir yerde ömür boyu kalabilir, gün ışığından mahrum kalıp dört duvar arasında yaşayabilirdi. Onu görmesi bile kalbinin cennetten pay almasına eş değerken birlikte yaşamanın tarifi... İmkansızdı!
" Dün yaşananlar için özür dilerim senden. Çok pişmanım..."
Şaşkınlığını belli etmemeye çalışan Revan cevap verip vermemek arasında kısa bir süre gidip geldikten sonra " özür dilemen gereken yalnızca ben değilim" dedi ve Boran arkasında sakladığı yumruklarını sıktı. Elbette ki Ayaz dan özür dilemek gibi bir niyeti yoktu fakat bu Revan'la arasındaki mesafeyi kapatacaksa yapabilirdi.
" Ayaz dan da özür dileyeceğim, ona haksızlık ettim. Aramızda böyle bir şeyin yaşanmaması gerekirdi"
Samimi olup olmadığını anlamak için yüzüne bakmaya devam eden Revan, Boran'ın omuzlarını düşürerek " Asya ile birkaç gündür aramız bozuktu ve ben... sinirimi Ayaz dan çıkardığım için çok pişman oldum. Ayaz'ın, dayımın ve senin canını sıktım." demesi üzerine şaşkınlığını saklı tutmaya devam edip sessizliğini sürdürdü. Dün nefretini kusan adamın bugün pişman olduğunu söylüyor olmasına inanmamış altında başka sebepler aramaya koyulmuştu.
YOU ARE READING
Aşk Ayazı (Revan)
General Fiction-Ara verildi - ' Çok değil aramızdaki mesafe; bir karış ya var ya yok. Ondan duymadım ancak yakınlarından öğrendiğim özgürlüğüne düşkün olduğu. Ben ise özgürlüğün yalnızca sözlükteki anlamını biliyorum. Ruhuma hiç uğramadı, tadı nasıldır, neler hiss...
