TALK
Tsaka lang ako kumalma nang magsimula na nga kaming mag-usap ni Tristan. Niyaya niya akong mag-usap at nagpapasalamat talaga ako na ginawa niya yon dahil mas maayos na ang pakiramdam ko ngayong meron na kong kasama.
Sobrang laki kasing tulong ng presence niya para bumalik ako sa katinuan. Ngayon unti unti na kong nakakapag isip ng malinaw at nababawasan narin ang kaba at takot sa dibdib ko. Hindi narin ako umiiyak. Naiinitan nalang ako dahil nasa loob parin ako ng kumot hanggang ngayon.
Tristan Andrei:
But how about now?
Still scared?
Reply niya matapos kong magkwento tungkol sa panaginip ko. Medyo inabot pa nga kami ng siyam siyam sa paliwanagan dahil hindi niya agad naintindihan yung mga sinabi ko.
Bukod kasi sa magulo akong mag-explain, nakalimutan kong hindi nga pala siya masyadong marunong magtagalog. Kung hindi pa ako nagtaka kung bakit ang tagal niyang sumagot sakin kahit nagseen na siya ay hindi ko pa marerealize.
Me:
Medyo scared pa po pero better na now
Sorry magulo akong kausap ha
Magulo pa kasi utak ko tsaka di ako makapag english e
Never ko naman kasing naisip na may dadating palang tao na makikinig sakin at sa mga bangungot ko sa buhay at lalo nang never kong naisip na balang araw pala ay kakailanganin kong magtranslate ng anxious thoughts sa English para ipaliwanag sa ibang tao.
Sa ganong paraan din ako unti unting kumalma dahil sa kada translate ko ng salita ay nakakalimutan ko na yung mismong issue ko.
Humiling ako kay Lord ng makakasama during challenging times like this pero di ko naman akalaing challenging din pala yung ibibigay niya sakin.
Gayunpaman, nagpapasalamat at masaya narin ako dahil sobrang laking bagay talaga ng presence niya ngayong mahina ako.
At higit sa lahat, napalaking bagay din na ang bilis niyang magreply at mukhang invested din siya sa issue ko. Plain nga lang siyang magreact pero nafifeel ko parin naman yung pakialam niya.
Tristan Andrei:
That's okay.
I'm just not good at speaking tagalog but I can understand it fluently.
You want water?
Gaya niyan. Isn't he a bit thoughtful? Marunong siyang mag-alaga at magpakalma. Yung kahit sobrang anxious ko na at OA narin yung mga sinasabi ko, prente parin siya.
I think yun yung way niya para hindi na palalain pa yung problema. Pero I don't think wala siyang pakialam kasi hindi naman siya nawawala e. Mukha namang inaantabayanan niya rin yung mga reply ko.
Me:
Yes po but I'm medyo scared to go out pa
YOU ARE READING
My Pandemic Love Tale
Teen FictionOne afternoon, Tristan was pranked by his sister. He started receiving hundreds of messages from girls who got drawn to him after seeing his photos on a Facebook post that his sister had shared. Days later, he managed to respond to half of them. Mea...
