My Pandemic Love Tale

Chapter 4: Story

STORY

Mukhang pinagbibigyan ata talaga ako ng langit ngayong araw. Sa buong buhay ko, ngayon nalang ulit ako naging ganito kabuhay.

Sobrang bilis ng kabog ng dibdib ko. Ewan ko kung sa acid ba to o totoong kinikilig lang ako.

Matapos kong makita na nagtatype na siya ng reply ay ni-close ko agad ang thread namin. Sobra akong nataranta kaya tinaob ko muna ang cellphone ko. Napahigop din ako ng kape na hindi ko alam kung tama bang gawin dahil paniguradong mas magpapalpitate lang ako.

Ilang minutes muna ang pinalipas ko bago ako nagkalakas loob na balikan ang thread namin.

May reply na siya. At oo, nag-reply siya. Ulit.

Napakagat nalang ako ng labi nang masilayan ko na naman ang DP niya. Grabe. Sobrang gwapo niya talaga! Sa sobrang gwapo, parang ang hirap tuloy paniwalaan.

Sasama talaga ang loob ko if ever na fake account lang to at poser siya. Pero sana hindi naman. At base naman sa post ng sister niya, mukhang totoong tao naman siya na nabubuhay sa mundo. Mukhang totoo naman din yung nakalagay sa caption. If ever na hindi, feeling ko magagalit talaga ko. No joke.

Napainom nalang ulit ako ng kape nang finally ay mabuksan ko na ang thread namin. Online parin siya hanggang ngayon kaya doble doble talaga ang kaba ko.

Kahit nabasa ko naman na yung message niya sa preview, iba parin yung feeling nung nasa mismong thread na ako. Kasi syempre, may history dun ng conversation namin tsaka pwede nadin akong magreply. At online siya, siz. Green na green ang status niya. Feeling ko tuloy nasa iisang kwarto lang kaming dalawa.

Tristan Andrei:

Yeah, in a bit.

Shet! Yung dibdib ko! Kung bulkan lang ako, baka pumutok na ko. Shet talaga!

Hindi ko maexplain yung pakiramdam pero kung totoo man yung crush at first sight, feeling ko ito yun. Ganitong ganito.

Pero sa gitna ng kilig at kaba ko, nahihirapan din akong mag isip ng sasabihin dahil patapos na naman ang reply niya. Nahihirapan din akong ijudge kung ano bang tono ng message niya. Kung masyado bang cold or what.

Feeling ko naman kasi normal lang yung mga reply niya since di naman kami magkakilala kaya natural lang na di siya casual makipag usap sakin. Hindi naman kami close. Plus, he's mature enough para makipagchat sa isang stranger. Mabait lang siguro talaga siya kaya siya nagrereply.

Wala kasi sa mukha niya ang pagiging friendly. Lalong hindi naman siya mukhang panglandian lang. 2 years na nga daw single tsaka workaholic. Impossible namang walang nagkakagusto sa kaniya sa itsura niyang yon. Tsaka di rin siya mukhang playboy e. He has a unique face and I swear, wala siyang kamukhang artista. Siguro kung magshoshowbiz nga siya, baka sobrang sumikat siya. Ganun lang naman siya kagwapo.

Kaya di narin ako magtataka kung lahat kaming nirereplyan niya ay nagpapalpitate na ngayon. Ilan kaya kami no? Pwede ko kaya yong itanong? Kaso baka naman isipin niya usisera ako at i-ghost nalang ako bigla.

Hays. Pano ba kasi makipag usap ng tama? Ano bang dapat sabihin pag ganito? Nakakastress naman.

Napatingala nalang ulit ako sa buwan. Wala ng ulap na nakaharang dito ngayon kaya malaya na ulit itong nagniningning sa kalangitan. Ang ganda talaga. Ang payapayapa. Nakakawala ng frustration.