🍁Sen 'SAR' Ben 'HOŞ' Olurum.🕊(#1)

💫💖"KADINIMI ÖZLEDİM"😍

"Çirkin."

................

Aslında bir taraftan kalbim sebebini bilmeden pırpır ederken bir taraftan da kırılmaya başlamıştı.

Dolu gözlerimi gözlerine diktim ve titreyen sesimle konuşmaya çalıştım.

"Alex be-ben çirkin miyim?"

Gözlerini dudaklarımdan çekip gözlerime kilitledi ve aynı fısıltıyla cevap verdi.

"Çirkinsin."

Gözlerim daha fazla dolmuştu. Gerçekten böyle söylemesi beni üzmüştü. Oysa ki ne diye böyle bir adamın dediğini düşünüyorum ki...

"Ço-çok mu çirkinim?"

"Çok çirkinsin kedi."

İşte o an dayanamadım ve ağlamaya başladım. Resmen bir bebek gibi kucağında ağlıyordum. Ellerimi yumruk yapıp gözlerimin üzerine tutturduğumda ağlamam şiddetleniyordu.

Belimdeki elini sırtıma doğru sürterek götürde ve ardından başımı omzuna koymama neden olan hareketi yaparak beni kendine çekti.
Yavaş yavaş yürümeye başladı ardından kalçalarımın soğuk zemin ile buluşması ile biraz irkilmiştim.

Bir eli belimin biraz aşağısındayken öteki eli ile gözlerimin üzerine yumruk yaparak bastırdığım ellerimi indirdi.

Gözlerinin güzelliğine kapılınca ağlamam durmuştu fakat iç çekiyordum bu defa da.

"Ne diye ağlıyorsun?"

"Söylesene nerem çirkin?"

"Neren güzel?"

"Neden böylesin? Sürekli benimle uğraşmak neden seni bu kadar eğlendiriyor?"

"Eğleniyor gibi mi görünüyorum?"

Doğru söylüyordu yüzündeki ifade sadece herzaman ki soğuk duruşuydu.

Bacaklarımı aniden ayırarak kendine doğru çekti. Pantolonum umarım yırtılmamıştır diye içimden dilek dilerken ellerini belime yerleştirdi.

"Bak kedi, öleceğini bilsen dahi benden izinsiz asla buradan çıkmaya kalkışmıyorsun anladın mı?"

"Çı-çıkmadım ki zaten."

"Ama çıkacaktın."

"Hayır görmedin mi orada bekledim."

Gözlerimin içerisine öyle bir baktı ki. Sanki çıkacağımı biliyormuşta  doğruyu söylemem için beni ikaz edermiş gibiydi. Kafamı önüme eğerek fısıldadım.

"Doğru, çıkacaktım. Özür dilerim."

"Aferin. Peki bundan sonra ne yapacaksın?"

"İzinsiz çıkmayacağım."

Belimdeki ellerini koltuk altlarıma götürdü aniden havalandırıp yere bıraktı.

"Eve git."

"Gidemem."

Yüzüme sabır dilermiş gibi bakınca tekrar konuştum.

"Bak o köpek tekrar karşıma çıkarsa sokaktan ölüm çıkar zaten. Bana nasıl baktığını görmedin mi?"

Dudak büzerek konuştuğumda gözlerime baktı çenesinin ucuyla geldiğim yolu gösterdi.

"Düş önüme."

Beraber gideceğimizden bahsediyordu.
Yavaş adımlarla önden yürümeye başladığımda elimi sürekli pantolonumda gezdiriyordum. Yırtılmış gibi pütürlük vardı sanki.