Bir Gölgenin Fısıltısı (Tamamlandı)

8

Yazardan

Dolunay karşısındaki adama baktı hava o kadar soğuktu ki burunlarından çıkan nefes belli oluyordu. Göz göze gelince genç adam kasıldı ayaklarını inceledi birkaç saniye ve tekrar gözleri buluşunca donakaldı. Dolunay hislerine güvenirdi ve içinden bir ses karşısında dikilen adamın kötü biri olmadığını söylüyordu. Zaten ona zarar verecek olsa göz göze gelince heykel gibi donup kalmazdı.

"Neden beni takip ediyorsun?"

Genç adam fark edilmeyi beklemiyordu normalde bu tarz bir hata yapmazdı ama sevdiği kadının güzelliği ve masumiyetine dalıp gitmişti. Kızamadı kendine yüzünde bir tebessüm olmuştu sevdiği kadın ile göz göze gelmişti ve konuşmak için bir fırsatı olmuştu.

"Sanırım sadece takip edersin konuşmayacak mısın?"

Gölge yine afalladı konuşması gerekliydi ama heyecandan adını bile unutmuştu. İki kelimeyi bir araya getirecek hale gelince konuştu.

"Boş sokakta başına bir şey gelmesini istemediğimden olabilir minik papatya."

"Beni tanıyor musun?"

"Hayır, ben sadece Özgecan Aslanın başına gelenler bir daha kimsenin başına gelmesin istiyorum. Barlar ile dolu bir sokaktan çıktın gecenin bu saatleri insanlar tehlikeli olur kafaları iyiyken başına bir şey gelmesin istedim."

Gölge yalan söylemişti tanıyorum diyememişti, oysa çok iyi tanıyordu onu ama Dolunayın şu anda bunu bilmesine gerek yoktu.

"Peki, arkamdan yürümek yerine yanımda yürümeye ne dersin? Böyle daha az korkutucu olur."

İkili sessiz sessiz sokakta yürüyorlardı, genç adam içinden kendiyle konuşuyordu heyecandan avuç içleri terlemişti. Yanında yürüyen kadının yüzüne bakmamak için kendini zor tutuyordu. İkisi de konuşmadı ama içsesleri susmuyordu Dolunay yanında yürüyen adamın ona minik papatya demesinde takılıp kalmıştı, Gölge ise sevdiği kadının ay ışığı altında göz alıcı güzelliğinde.

"Az önce bana minik papatya dedin neden?"

"Bilmem içimden geldi ben papatyaları severim."

"Bende çok severim."

Gölge verdiği cevabı kendi içinde tekrar cevapladı.

"Sen seviyorsun diye seviyorum. Yeni güne uyanıyorsam sebebi sensin."

İkili sessiz sessiz yürüdüler birbirlerine bakmayı bile düşünmediler. Dolunay bu gece ona eşlik eden adamın adını sormayı bile düşünemedi.

"Şu sokağın sonu evim buraya kadar eşlik ettiğin için teşekkür ederim. Kalan yolu kendim gidebilirim."

Biliyorum diyemedi Gölge kafasını salladı ve âşık olduğu kadından uzaklaştı. Dolunay mahalleye girerken adamın onu izlediğinden habersizdi.
Egemen ise kendini beklemeyen iş arkadaşına sinirliydi arabasına binip Dolunayın mahallesine sürdü. Arkadaşını mahallenin girişinde yakaladı arabasını park etti ve arkadaşının yanına yürüdü.

Dolunaydan

Sokağın ucunda Egemeni görmeyi beklemiyordum şimdiye çoktan evde olması gerekirdi demek peşimden gelmişti.