Kung Tayo, Tayo Talaga?

Chapter 25

AJ's POV

Andito na si Kyle sa bahay. Nagdala siyang beer.

"Huy Kyle, ano nang balita?" AJ

"Oo nga Pare. Sabihin mo na, please? Gusto ko ng malaman abg tungkol kay Madi." Daniel

"Mga Pare hinay-hinay lang. Wag masyadong kabahan. Good news naman ang ibibigay ko sainyo eh. Pwera kay Jacob Good and bad. Napakiusapan ng maayos. Kung may mga problema pa kayo sa mga yun, ako ang kakausap." Kyle

"Ano nga sinabi Pre? Kanina pa kaya kami kinakabahan dito." AJ

"Nga naman Pre. Di ka ba nagaalala sa amin? Mamatay na ata kami sa kaba dito." Daniel

"Sige na sige na. Sinong uunahin ko sa inyong dalawa?" Kyle

"Ako." AJ and Daniel

"Isa isa lang naman oh. Iisa lang ako. Di ko kayang hatiin sarili ko." Kyle

"Sige Pre si Daniel na iuna mo." AJ

"Daniel, sabi ni Madi mahal ka pa niya daw. Kaya lang masyado siyang nadala sa nangyari nung break up niyo. Kaya nagaalinlangan pa siya. Pero konting lambing pa, makukuha mo ulit ang sagot niyang Oo." Kyle

"Grabe Pare akala ko wala na. May pag-asa pa palaa. Yes.! Pinagsisisihan ko naman na yung nangyari noon. Kasalanan ko. Its my fault and loss. Kaya nagsorry talaga ako sa kanya pero sabi naman niya napatawad na niya ako." Daniel

"Goodnews nga yung sayo Daniel. Yung sa akin Kyle, sabihin mo na." AJ

"Yung sayo Jacob. Gusto mo makipagusap kay Amber diba?" Kyle

Tumango ako.

"Gusto na din daw niyang makipagusap. Sabihin mo nalang sa akin kung saan tas text ko na lang siya." Kyle

"Ano yung badnews?"

"Gulong gulo siya. Kasi sinabi mo na hindi mo siya papanindigan. Gusto niyang maliwanagan. Kahit hindi siya umiiyak halata mo sa mga mata niya na hirap na hirap siya at pinipigilan niya luha niya. Please ayusin mo yang sainyo? Ngayon ko lang nakitang ganyan si Insan. Para sa insan kong mahal na mahal ko, wag mo siyang pahirapan?" mukhang nagaalala talaga siya para pinsan niya.

"Kakayanin ko. Sabihin mo bukas. 4pm. Sa park dun sa may playground." sabi ko.

*mga 4 pm*

Nakabihis na ako. Kaya pupunta na ako sa park. Kinuha ko na yung susi ng kotse ko.

Habang nagddrive ako nagfflashback sa akin lahat. Lahat ng memories namin ni Amber. Tuluyan ko nang nakalimutan si Carla kaya si Amber naman ngayon. Crush ko din siya dati. Kahit inaasar ko siya. Kaya baka totoong mahal ko na si Amber.

Tapos may tumatawag sa phone ko. Tinignan ko kung sino. Si Kyle.

"Hello Pre?"

"Asan  .. ... ?" nahulog ko phone ko.

Pinulot ko tapos pagkatingin ko sa daan may truck na nasa harap ko na at konting konti na lang mababangga na. Tapos bigla na lang dumilim ang paningin ko.

~~~~~~~~~~~

Amber's POV

Mga 4 na inagahan ko na. Pero ayaw ko kasi magtagal dito eh. Tapos tinawagan ko si Kyle.

"Kyle wala pa dito si AJ."

"Ha? Sige tawagan ko siya. Stand by ka lang diyan."

Tapos binaba ko na. Mga ilang minutes parang humangin ng medyo malakas hindi naman uulan at wala naman bagyo pero humangin ng bigla. Parang may nangyaring masama.

Di ko na pinansin mas lalo akong kinakabahan.

*mga 4:30 pm na.

Hinihitay ko pa rin si AJ. Baka hindi na dadating yun. Paalis na ako sumakay na ako ng taxi.

Tapos tumatawag si Kyle. Sinagot ko naman.

"Hello Kyle?"

"Amber may nangyaring masama kay Jacob. Andito kami sa hospital ngayon. Punta ka dito. Mag ingat ka."

"Sige sige punta ako dyan."

Tapos kinausap ko yung driver ng taxi.

"Kuya sa hospital po."

"Sige po Ma'am."

Nagmadali akong pumasok sa hospital. Tapos pumunta ng E.R. Andun si Daniel at Kyle tapos may isang lalaki pa baka yun yung Vince na sinasabi ni Kyle. Tapos tumakbo ako papunta sa kanila.

"Kyle anong nangyari?" Ako

"Amber... Na-sa-ga-sa-an yu-ng si-na-sa-kyan na kot-se ni Ja-cob." Kyle

"No. Its not true. Hindi yan totoo diba Daniel?" Ako

"Totoo ito Amber." Daniel

"Wasak na wasak daw yung sasakyan niya." Vince

Tapos tumulo na yung luha ko. At nagtuloy tuloy.

"Tahan na. Magiging okay ang lahat." Kyle

Tapos lumabas na ng E.R. yung doctora.

"Kayo ba ang kaibigan ng pasyente?"

"Opo Doc."

"May mga sugat at galos parin sa katawan niya. Macocomatose siya pero di natin alam kung hanggang kailan. At nadamage ang ulo niya kaya may tendency na magkaamnesia yan."

"Doc, magkakamnesia? Anong klase ng amnesia?"

"Hindi pa natin malalaman yan. Pag nagising ang pasyente ichecheck natin."

Tapos umiyak iyak nanaman ako.

"Sige mga anak. I'll go ahead."

"Sige po Doc."

Bakit ngayon pa? Kung kailan... At mas nagtuloy tuloy ang pagiyak ko.

~~~~~~~~~~~

Nagustuhan niyo ba? Vote and comment po.

~~~~~~~~~~~

~ShiaoTz~