Blue drove fast. Alam ko ding papunta sa bahay ni Venice ang daang tinatahak namin.

We arrived at Venice's house in less than fifteen minutes. She spoke the moment we reached her house.

" I guess I'm here already. I'm leaving Babe. Mag-ingat ka sa pagmamaneho" Saad niya kay Blue.

" I love you" Habol niyang saad.

" I love you more" Blue muttered then looked at me.

Hindi ko maintindihan kung bakit siya nakatingin sa akin kung para naman kay Venice yun.

" Bye Makky" She said

" Bye Venice" I smiled.

Maswerte din si Blue kay Venice, batid ko ang magandang ugali at loob ni Venice. She's one of a kind type of girl.

We drove of after Venice baded googbye. Hanggang ngayon, mabilis parin ang pagpapatakbo ni Blue sa kanyang sasakyan.

" Blue, slow down. Bakit ka ba nagagalit ha" I asked him. Ngayon pa siya nagagalit, kung kailan hawak niya ang manubela ng sasakyan niya. Puwede namang kanina na lang niya ginawa iyun eh.

" The fuck with that attitude Makky. Noon naman gusto mong umupo dito sa harap, but what the fuck is wrong with you now. I am fuckinb pissed with you sitting at the back" He hissed

" Noon yun, Blue. Iba na ngayon. I'll seat at the back because that's where I am suppose to sit simula pa nung una. I shouldn't have seated here in the first place." I calmly told him.

" The fuck you should, Makky" He angrily said

" Anong bang problema mo 'dun ha. Noon naman naiinis ka pa kung ipagpilitan kong umupo sa tabi mo tapos ngayon, ayaw mong si Venice na ang katabi mo, what the heck do you want Blue" I asked him.

" I want you to fucking want to sit beside me no matter what, Makky. You had me get used to it, now, you have to do it always" He authoratively said.

" But I am not that Makky anymore. Hindi na ako 'yung Makky na pilit ipinagsisiksikan ang sarili niya sa isang Blue Alvarez na hindi naman siya mahal" I complained.

" I don't care" Walang pakialam niyang saad sa akin.

Pilit kong pinakalma ang aking sarili bago pa ako makapagsalita ng hindi maganda sa kanya. I'll just let it pass. Wala naman kaseng mangyayari kung ipaglililitan ko pa ang gusto ko.

Hinatid niya na ako sa bahay. Gladly, he didn't put out another topic to discuss with. I'm tired of discussing everything to him.

" Thanks" I muttered. I was about to open his car's door when he stopped me.

" I'm sorry" He whispered.

" Ha" I said

" I'm sorry for shouting at you. Ayoko lang na binabalewala mo na ako. I don't fucking want you staying away from me Makky. Itong simpleng bagay na ipinapakita mo sa akin Makky, I know all of it. Hindi mo ako puwedeng iwasan. You cannot fucking ignore me Makky." He said

Ilang sandali pa ng matauhan siya sa sinabi niya

" I'm sorry for saying those words. But I'm getting pissed about it. Ayoko ng ginagawa mo. Dahil ayokong iniiwasan mo ako." Hindi ko alam kung ano ba ang gusto niyang patunayan sa akin. I don't even know what he really wants to say. Now that I am doing what's right, ngayon niya pa ako pagagalitan tungkol sa bagay na iyon. He's acting strange. He's doing something he isn't suppose to do and he's saying words he isn't required to say.

" Hindi kita iniiwasan Blue. Masanay ka na sa pakikitungo ko sa 'yo dahil hindi na normal kung lalandiin pa kita diba. Sapat na ang kasamahang pinakita ko sa girlfiend mo Blue. I don't want to be the same Makky anymore. Ayoko ng manira pa ng relasyon. And don't blame me for setting a line between us. Because if friendship is what you can only offer me, then friendship it is then. But take in to consideration the fact that a girlfriend must be prioritized first before a friend. Kung mahal mo 'yung tao, siya muna diba. Ganon naman kase kapag nagmahal eh." I smiled

" Uuwi na ako ha. Magmaneho ka ng maingat. Huwag mo ng bilisan magmaneho ha. At chaka pag-uwi mo, maligo ka at matulog kaagad. Magpahinga ka ng maaga dahil alam kong napagod ka kanina. Payong kaibigan" I told him. I opened his car's door and went out immediately.

Hindi na ako lumingon pa ng makababa na ako ng sasakyan niya.

Ang hirap din magpanggap na okay lang. Na kahit mahirap at nasasaktan ka pa rin, pinipilit mo paring magmukhang malakas. Na kaya mo parin ang lahat.

Minsan kase inisip ko na kung puwede ko lang kalimutan na lang siya at tratuhin na lang siya kagaya ng typical na tao, gagawin ko eh.

Ang hirap kase ng sitwasyon ko. 'Yung taong mahal mo na hindi ka naman mahal ay palagi mong nakikita at nakakasalamuha.

You just pretend to be okay whenever he makes you feel jealous and worthless.

It's like good as saying that you, loving him was worthless.

Pero kahit gaano pa kasakit ang paglimot sa pagmamahal na apat na taon mong ilinaan para sa kanya, kakayanin mo.

Madaling magmahal

At alam ko rin na madaling makalimot.

Kahit sinasabi nila na masmahirap makalimot kaysa magmahal.

You can make both easy as long as you are determined.

And I'm still on the process of doing what I was suppose to do three years ago.

——

The Break up Plan (Completed)  [R-18]Where stories live. Discover now