Stranger and Me

[SAM: Beginning]

A/N: sinusubukan ko pang ayusin iyong mga errors and grammars but the flow of the story is just the same sa unang pagpublished ko nito.

Inaasahan ko iyong ibibigay iyong suporta tulad sa unang story ko.

Just a reminder na once you've read this story ay there's no turning back.

No soft copies.

October 27, 2017

So we may now start...

[Beginning]

Halos napahawak ako sa tuhod ko ng makarating ako sa Sierra---ang restaurant kung saan kami magkikita ngayon ni Patrick Santos. Siya lang naman ang nagiisang lalaki sa buhay ko although mainitin minsan ang ulo but I know that he loves me very much---or should I say he loves me more than anything. Oh well, enough of that. I need to find him now at baka mabulyawan niya na naman ako.

I've spend my time running kaya ako na-late. If you were thinking na ang tanga tanga ko dahil sa pwede naman akong mag drive ng kotse. I've already did that maybe just only in a minute nag drive nga ko pero minalas naman ako ng makarating ako sa may kabilang kanto. Wala pang gasoline station kaya napagisipan ko na lang na mag-commute, na isa rin pala sa mga poproblemahin ko aside sa walang masyadong dumadaan ay kalimitang punuan naman kaya I have no choice but to run. Kaya naman hingal na hingal na kong makarating sa Sierra na halos nag marathon na ko dahil sa hinahabol ko iyong time.

"Ma'am Grace! You're here!"a woman ask me obviously.

A sweetest smile flashed on my face as I seen her looking at me in concerned.

"Uhm, I was looking for Patrick. Andito pa ba siya?"nakangiting tanong ko sa kanya.

"He was on his office. Just follow me and I lead the way."she said politely as she gestured me to follow her.

Aktong tumigil ako sa may opisina mismo ni Patrick ng muli ko siyang kausapin.

"Okay na po dito! Thank you!"sambit ko bago pa siya tumango at iwan akong nakatayo sa harap ng pintuan.

Dahan dahan akong naglakad habang kanina ko pa ramdam ang malakas na kabog sa dibdib ko. Nanginginig kong hinawakan ang door knob and I opened the door slowly.

I was on my position ng maramdaman ko ang unti unting pagtulo ng likido sa pisngi ko.

Umiiyak ba ako?

“Oo.”sambit ko sa isip ko.

I can't believe on what I see. Hindi ako makapaniwala na magagawa niya sakin to.

Halos naposte na ko sa kinatatayuan ko ng makita ko siya ng may ibang babaeng kahalikan. They're kissing na para bang walang nakakakita sa mga panlolokong pinang-gagagawa nila.

Gusto kong sampalin sila pareho para ipamukha sa kanila na nasasaktan ako.

Gusto kong sumigaw habang tumutulo ang luha ko at isipin na lahat ng nakikita ko ay pawang ilusyon lamang pero hindi and its hard to accept the fact that it is beyond the reality.

Sinubukan kong igalaw ang mga paa ko pero hindi ko magawang tumakas at kahit ibuka ang bibig ko, there's an urge na gusto kong sumigaw at sabihin sa kanya ang lahat na masasakit na salita kahit pa magmura ko just to express the feeling of being cheated.

Tumalikod ako sa kanila habang tumutulo ang luha ko. Sinamantala kong lumabas na ng pinto ng malakas ko itong tinabig bago pa ko tuluyang makalabas. Oh well, I'm very sorry kung na distorbo ko iyong making out something nila. I just want to find a place where there's no Patrick Santos.

Every time I feel broken ay wala na kong ibang ginagawa but to run. I choose to be far from everything that makes me feel lonely. I run as fast as I can kahit nadadaanan ko pa ang lahat ng tao sa loob ng restaurant niya. I don't mind those people na seryosong nakatingin ngayon sakin. Sanay na kong pagusapan kaya wala ng nakakagulat don.

I was about to continued to run when I heard him calling my name.

"Grace!"he said in a flat tone.

Napalingon ako sa kanya ng umiiyak pa rin dahil sa pesteng luha na hindi ko magawang pigilan.

"Whats wrong with me? saan ba ko nagkulang ha? Mas maganda ba siya o kaya naman ay nagawa mo kong ipagpalit because of her body?"I said in a grumpy tone. Hindi ako magsasawang itanong sa kanya lahat for me to know kung saan man ako nagkulang.

Ang tanga tanga ko! I'm so stupid! Aniya ko sa isip.

"No, its not!"then I heard him let out a big sigh."You always put your work first over me! What about me? Kelan ka ba magkakaron ng time sakin? Kapag wala ka ng trabaho? Ganon ba iyon?"he said in a serious tone and I was strucked on his words.

...I frooze in an instant.

"Just because of that! Oh well, did you mean that I'm the freaking bad between us? Ako iyong dahilan kung bakit mo nagawa iyon?"I asked him curiously that made him frowned even more.

"Yes!"

Isang salita na nagparamdam sakin ng isang kurot sa puso. It hurts. It hurts me a lot knowing the fact na ako iyong dahilan upang tuluyan ng mawala sa akin ang lalaking pinakamamahal ko.

Wala na kong gusto pang sabihin kaya naglakad ako papunta sa kanya ng magulat ang lahat sa sunod na ginawa ko. I just slapped him---I slapped Patrick Santos that no one dares. Wala kong paki-alam sa boss nila na sinampal ko. Sa katunayan ay kulang na kulang pa iyon sa panlolokong ginawa niya.

Everyone started staring at me like there's no tomorrow. I wept out my tears bago pa ko mag-iwan ng mga salita.

"Be thankful that I don't want a revenge."and that's the only thing that I could say as I turned my back on him.

Dali dali akong lumabas ng glass door at tanging pagtakbo lamang ang nagawa ko hanggang sa tuluyan na kong makalayo pero ayaw pa rin paawat ng pesteng luha ko. I'd decided to walk ng maramdaman kong nanlalabo na ang paningin ko---all things get blurred dahilan para mapaluhod ako ng mapansin ko ang kakaibang liwanag kasabay ng lalaking may suot na hood habang seryosong nakatayo ngayon sa harapan ko bago pa ko mawalan ng malay at matumba sa daan.

This is not happening..

___________________________________

A/N: asahan niyo ng hindi ako makakapag UD every week due to my school schedule.

Don't forget to hit the vote!