Kiralık Ruhlar (TAMAMLANDI!)

3. BÖLÜM

"Merhabalar Bayan Jones!" Dedi kadın suratındaki gülümsemesini bozmayarak. Ardından Ethan'a doğru baktı.

"Sen Ethan olmalısın. Açıkcası daha küçük bir çocuk olacağını sanmıştım. Annenin anlattıklarına göre küçük bir çocuk gibi hayal etmiştim seni."

  Melissa güldü ve kadına doğru bir adım attı.

"Onu ne zaman çıkarırsınız."

"Siz burada mı bekleyeceksiniz."

  Kafasını salladı.

"2 saati geçmez. Siz dışarıdaki koltuklarımızda bekleyebilirsiniz." Dedi kadın ve ayağa kalktı. O sırada Melissa kafasını salladı ve Ethan'ın alnına bir öpücük kondurarak odadan çıktı.

  Ethan ve kadın yalnız kalmışlardı.

"Neden şöyle oturmuyorsun Ethan. 2 saat boyunca ayakta beklemek istemezsin öyle değil mi?"

"Bana böyle bir şeyden bahsedilmedi. Psikolojik tedavi isteyip istemediğimi kimse sormadı."

"Bazen insanların hayatındaki bazı şeyler....onların istekleri dışında gerçekleşebilir. Bugün yalnızca konuşacağız. Merak etme. Emin ol ki birkaç seans sonra kendini çok iyi hissedeceksin. Şimdi lütfen otur!"

  Ethan gözlerini devirerek çantasını kucağına aldı ve koltuğa doğru kendini bıraktı.

"Okul nasıl gidiyor Ethan?"

"Bundan sanane!"

"Hadi ama...bana yardımcı ol ki bende sana olabileyim."

"Hiçkimsenin yardımına ihtiyacım yok!"

"Pekala!....öyleyse şuradan başlayayayım. Oldukça hoş bir çocuksun. Bir sevgilin var mı?"

  Ethan dişlerini sıkmaya başladı.

"Hayır yok!"

"Peki hoşlandığın biri falan var mı? Bilirsin işte..."

"Hayır yok!"

"Bana arkadaşlarından bahset Ethan....onlarla daha çok neler yapmayı seviyorsun?"

  Ethan'ın dişleri neredeyse kırılacaktı.

"Arkadaşım da yok!" Diye bağırdı ve hışımla ayağa kalktı.

"Ne yapmaya çalışıyorsunuz? Eksikliklerimi yüzüme vurmaktan başka ne yapıyorsun!?"

  Doktor da ayağa kalkmıştı.

"Sadece sana yardım etmek istiyorum."

"Yardıma falan ihtiyacım yok benim. Bu yaşıma kadar kendi içimdekilerle savaşarak geldim. Şimdi de bununla baş edebilirim. 17 senedir ben böyleydim, böyleyim ve böyle olacağım."

   Bağırmaları duymuş olmalıydı ki Melissa kapıyı bile çalmadan içeriye girmişti.

"Neler oluyor?" Diye sordu gözlerini büyüterek.

"Lanet olsun! Hiçbir şey olduğu yok! Lanet kadının beni ezmekten başka yaptığı bir şey yok!" Diye bağırıyordu. Çantasını karşıdaki duvara doğru fırlattı ve bağırmaya devam etti. O sırada içeriye birkaç hasta görevlisi gelmişti. Ethan bağırmaya devam ederken onlar kollarından tutuyorlardı. Bayan Olsen çekmecesinden aldığı sakinleştirici ile Erhan'a yaklaştı ve beline iğneyi sapladı. Melissa ağzını kapatmış olan biteni izliyordu.

  Ethan'ın çığlıkları kesilmiş birer hıçkırığa dönüşmüştü. En sonunda ise gözlerini kapattı ve bayıldı.

.....