(A/N ; Sorry, sorry, sorry. Ik was maandag en gister erg druk dus ik kon niet updaten. Maar hier een nieuwe update.)
Harry pov.
Over 10 minuten was het tijd. Tijd om met mijn 'angst' oog in oog te staan. Ik was nog steeds zenuwachtig, maar dat is logisch. Ik liep rustig naar beneden en voelde mijn hart bonzen. Het ging heel erg snel. "Liefje, schiet je op? Anders kom je te laat!" Ik trok rustig mijn schoenen aan en pakte mijn jas en deed hetzelfde. Ik zwaaide mijn moeder gedag en liep naar het parkje waar Louis en ik hadden afgesproken. Het was nu twee voor acht, nog twee minuten totdat Louis zou komen. Ik hoop trouwens wel dat hij komt, want hij heeft niet op mijn smsje gereageerd. Ik ga op het dichtbijzijnste bankje zitten en wacht op Louis.
Ik hoop dat Louis snel komt, want het is al acht uur. Ik zit een tijdje met mijn telefoon te kloten totdat er iemand voor me staat. Ik kijk op en zie dat het Louis is. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen en kijk naar de grond. "Hey." Hoor ik hem zeggen. Ik kijk op. "Hi." Hij komt naast me zitten en kijk naar hem. "Ik ben er." Zegt hij kortaf. Ik zei toch dat hij kortaf ging doen. "Klopt, wil je even meelopen?" Hij knikt en staat op. Ik doe hetzelfde en loop vooruit.
We lopen naar het midden van het park, er is een groot meer met een stijgertje in het midden. Er staat sinds kort een bankje op de stijger, als je op dat bankje zit kan je naar het water kijken. Best romantisch als je het mij vraagt. Als we eindelijk bij de stijger zijn gaan we op het bankje zitten. "Oke, we zijn er." Hij knikt. "En nu?" Vraagt hij, alsof hij niet weet waarover ik het wil hebben. "Praten." Hij kijkt me aan. "Over wat?" Ik sta op. "Louis, je weet dondersgoed waarom we allebei hier zijn, doe eens niet zo bijdehand." Ik ga weer zitten, hij staat ook op. "Sorry, maar weet je hoeveel pijn ik heb gehad door jou deze laatste dagen. Verwacht dus niet dat ik net alsof ga doen dat er niks is gebeurd." Dus mister Louis gaat weer bijdehand doen. Ik ga ook weer opstaan. "Luister Louis, alsof ik niet pijn heb gehad door jou. Met je nep vriendinnetje Hannah? Dat was trouwens wel een beetje raar. Eerst zeg je dat je gay bent en daarna ben je opeens weer hetro. Beetje opvallend hé? Vind je ook niet." Sis ik. Zijn blauwe ogen lijken nu wel zwart, want ze zitten vol met woede.
"Ik wou alleen kijken of je jaloers werd, alsof jij dat niet deed met Niall?" Ehm wat? "Haha, wat zeg jij nou weer. Niall is mijn beste vriend, ik zou nooit wat met hem nemen of willen. Hij heeft al trouwens een vriend." Ik lach sassy naar hem. Hij fronst. "Ben je niet jaloers op Niall's vriendje, Harry? Geef je niet te veel om hem? Kan je hem nog wel loslaten?" Ik grom zachtjes. "Welk deel van Niall en vriendje snap je niet? Ik geef niet te veel om Niall. En dat klopt ik kan Niall niet loslaten. Ook al moest ik dat wel bij iemand anders doen." Hij grijnst. "Het deel met het vriendje." Ik stap naar voren, dichterbij Louis en grijp hem bij zijn T-Shirt. "Luister Tomlinson, ik heb ooit een keer teveel om iemand gegeven en dat liep slecht af. Dus stop met dit gedoe." Ik laat hem weer los en loop naar de rand van de stijger.
Ik zucht diep en voel een hand op mijn schouder. Ik kijk om wie het is, Louis. "Hazz?" Ik kijk weer in zijn ogen en zie dat ze weer blauw zijn. "Hmm?" Antwoord ik hem. Hij gaat recht tegen over me staan. "Over wat had je het net?" Ik staar naar het meer. "Wat zei ik dan?" Ik kijk naar hem. Ik weet al wat hij wilt vragen, maar ik doe netalsof ik van niks af weet. "Je zei 'ook al moest ik dat wel bij iemand anders doen' , over wie gaat dat." Zie je daar is het. Ik zit te twijfelen of ik het aan hem zal vertellen. "Nou ehm, ik ga het je vertellen. Je mag het tegen niemand vertellen en je mag me zo niet onderbreken oke?" Hij knikte.
"Voordat Niall en ik hier woonde, woonde we achter elkaar in Ierland. We hadden een heel relaxed leventje. Geen gezeur, geen problemen, alles ging gewoon zijn gangetje. Totdat er een nieuwe jongen naar onze school kwam. Zijn naam was ; Elias" Ik voelde een brok in mijn keel. Ik ademde diep in en uit.
"Niall, Elias en ik waren net 'de drie musketiers', we stonden altijd voor elkaar klaar, in goede en in slechte tijden. Ik kreeg uiteindelijk een relatie met Elias, iedereen zei tegen ons dat we een heel leuk stelletje samen waren. Ik hield echt heel veel van hem, en hij heel veel van mij. Op onze school zaten geen homo - haters. Tenminste dat is wat ik dacht. Elias woonde bij mij, omdat zijn ouders waren overleden in een autoramp. Hij kwam steeds later thuis en rook ook heel vreemd.
"Niall en ik besloten om een keer hem te achtervolgen om te kijken wat hij uitspookte. We verstopten ons achter een struikje. Hij bleek uiteindelijk voor de school te zijn. Hij stond met wat jongens. Een van de jongens, die in het groepje stond, haalde iets uit zijn tas. Drugs, hij gebruikte fucking drugs ! Ik kon het niet geloven toen, mijn Elias gebruikte drugs. Niall en ik renden weer snel naar mijn huis en gingen naar mijn kamer.
"Niall zat nog bij me, hij had het idee om Elias te bellen. Hij wou weten of hij wel eerlijk tegen me was. Of hij eerlijk zou vertellen dat hij drugs gebruikte. Ik zei tegen Niall dat hij het niet toe zou geven. We belde hem, hij nam op. Ik vroeg aan hem of hij drugs gebruikte. En ik zal die dag nooit vergeten, never ever ever. Hij antwoorde een simpele 'ja', ik dacht misschien dat ik het verkeerd had gezien. Hij zei mij gedag door de telefoon. Maar hij had zijn telefoon nog aanstaan. Niall en ik hoorde hem flirten met andere jongens. En we hoorde hem ook met hun zoenen. Ik verbrak het gesprek met Elias en barste toen in tranen uit. Ik pakte al zijn spullen en gooide ze uit het raam, ik liep naar beneden en schreeuwde tegen mijn moeder wat er aan de hand was. Ze was geschokt. Maar ze zei dat ik het goede had gedaan."
Ik keek naar de grond. "Weet je Louis. Eigenlijk verdien je veel beter dan mij. Als je goed naar mijn verhaal hebt geluisterd kan je zien hoe slecht mens ik ben. Ik vertrouw mijn eigen vriendje niet eens, hoe slecht is dat. Ik achtervolg hem, ik ga ook echt letterlijk aan hem vragen of hij drugs gebruikte. Normale vriendjes vragen dat niet ! Ik ben niet normaal Louis, Ik ben niet norma-". Ik kon mijn zin niet afmaken, want Louis lippen zaten aan die van mij.
