Harry pov.
Niall had gelijk. Ik moest gewoon naar school komen. Maar ik heb het lef niet, en ik ren voor mijn problemen weg. Ik loop naar een bankje in een klein parkje. Ik ga er op zitten en ga wat nadenken.
Wat nou als ik niet weg was gerend? Wat nou als ik niks over mijn gevoelens tegen Louis had verteld? Wat nou als hij mij had gezoend? Maar mijn belangrijkste vraag was. Wat zou Louis nu van me denken?
Bzzzzzzzt Bzzzztt.
Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en neem op. "Met Harry." Het is een tijdje stil aan de telefoon. Ik druk op de home knop op mijn telefoon om te kijken wie dit is. Mam.
Ik was gisteravond niet thuis gekomen. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ze belt. "Harry, lieverd, waar ben je? Waar was je gisteravond?" Zo te horen aan haar stem heeft ze gehuild. Logisch als je zoon niet thuis komt. Ik zou dan ook een ongerust zijn geweest.
"Mam, alsjeblieft niet huilen. Ik had wat problemen. Ik kom nu naar huis. Maak je maar geen zorgen meer. Ik leg het thuis wel uit. Denk ik." Ik loop het parkje uit en loop daarna over de stoep van de straat. Ik kijk wat om me heen en ik zie veel koppeltjes lopen. Oude koppeltjes. En wat jongere koppeltjes. Ik zucht en kijk naar de grond. Dat hadden Louis en ik kunnen zijn.
Niall pov.
Als de les afgelopen is pak ik mijn boeken weer in en loop langzaam het lokaal uit. Ik kijk op mijn rooster om te kijken waar mijn volgende les is. Wauw leukste les ever, wiskunde, geweldig. Not. Ik heb in 3.21 les en loop sjokkend naar het lokaal toe. Als ik het lokaal binnen loop begroet de leraar me.
"Hey Niall, zin in een les wiskunde?" Ik kijk hem aan en zie dat hij naar me kijkt met een big smile. Ik kijk chagrijnig naar hem. "Nee." En loop weg.
Ik ga achterin zitten en zit in me eentje. "Vandaag met wiskunde, leren jullie kwadraten." Zegt hij met een big smile. Iedereen schreeuwt 'Nee.' Ik bedoel hoe the fuck kan je wiskunde leuk vinden. Het is een kutvak. Je moet hoeken berekenen. Alsof je dat ooit nodig hebt. 'Stop, je mag hier pas langs als je weet hoeveel graden deze hoek is.' The fuck. Alsof iemand dat ooit gaat doen. "Oh omdat jullie zo enthousiast zijn. Krijgen jullie van mij een vaste plek." Iedereen kreunt. Dit is zo'n kutvak. Een het is wiskunde. Twee het is een kutleraar. En nu drie je mag niet eens weten naast wie je zit. Leuk! Zie het sarcasme. "Okay ehm, Harry en Louis zijn er niet dus hun mogen naast elkaar gaan zitten." Ik grijns. Ha, ze kunnen elkaar niet bij elke les ontlopen. Of tenminste elkaar gewoon ontlopen. "Zayn, Perrie. Rose, Laura. Sam, Jeremy. Sophie, Lisanne. Zoë, Lars. Lise, Esther. Ellie, Jason. Danielle, Eleanor. En als laatste Niall en Liam. Dit is voor de rest van het jaar je vaste plek." Ik zit gewoon naast Liam. Geweldig, yes. Ja, dit keer geen sarcasme. Dit is gewoon leuk. Maar ik moet me gewoon normaal gedragen en dan kan er bijna niks fout gaan. Iedereen pakt zijn spullen op en gaat zitten naast wie hij of zij moet gaan zitten. Zo te zien zitten Harry en Louis voor Liam en ik. Dit word leuk met Louis en Harry. "Oke, nu jullie nieuwe plaatsen hebben gekregen mogen jullie van mij met die gene gaan praten. Dit les uur. We gaan morgen wel beginnen met de kwadraten."
Liam zit trouwens al een tijdje naast me. Mijn klas lijkt net een kippenhok, zoals de leraren het altijd zeggen, zoveel geluid van elke hoek. Ik snap eigenlijk ook wel dat leraren er last van hebben als leerlingen heel hard gaan praten. Je kan een gehoorschade aan overhouden.
"Hey Niall, gezellig dat we naast elkaar zitten. Vind je ook niet?" Meer dan geweldig Liam. Ik vind het super geweldig. Geweldig geweldig. "Ja, heel leuk." Antwoord ik simpel. Misschien iets te simpel.
Hij kijkt uit het raam en zucht. Hij tikt wat zenuwachtig op de tafel met zijn vingers. "Liam, wat is er ?" Hij reageert niet. "Liam, wat is er met je?" Hij reageert nog steeds niet. "Lia-." Hij draait zijn hoofd om en kijkt me aan met waterige ogen. Of nou het lijkt zo. "E-Er is niks Niall. G-Ga maar werken. Ik heb hier geen zin in." Dit doet heel veel pijn. Ooit iemand gezien waarvan je houd en die dan huilt? Deed dat pijn? Ja en heel erg.
Liam pov.
Ik kijk weer naar het raam. Er wordt op mijn schouder getikt. Ik reageer er niet op. Ik veeg mijn tranen weg en probeer mijn tas te pakken. Ik haal er mijn tekenschrift uit. Ik sla het schrift open en pak een pen. Niall tikt voor de 2e keer op mijn schouder. "Wat wil je Niall?" Vraag ik bot. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. Zijn ogen glinsterden net, maar nu niet meer. "Ik wou vragen wat er met je was." Ik had echt geen zin om het in de les aan hem te vertellen. "Ehm Niall, ik vertel het in de pauze wel oké?" Ik hoor een kleine 'oke' naast me. Ik kijk naar Niall en zet een fake smile op. Hij lacht terug en gaat aan het werk.
"Meneer mag je op je telefoon?" Vraagt Rose, het meisje wat achteraan in de klas zit. "Dat mag, maar geen gebel! Dat doe je maar buiten mijn les." Ik kijk in mijn tekenschrift wat ik heb gemaakt. Het is een zonnebloem met de naam 'Daan' erin. Ik vind het best wel mooi geworden. Ik ruim het schrift weer op in mijn tas en tik op Niall 's rug. "Hey Li- am." Ik kijk hem verbaast aan. "Li?" Hij kijkt naar beneden en bloost. "Hey Niall, je hoeft je er niet voor te schamen. Ik vind die naam wel leuk." Zeg ik met een smile op me gezicht. "Haha, okay. Li." En hij geeft me een knipoog.
x
Volgende week vakantie 😍 ♡__♡
