Nik

1.7K 91 4
                                    

Günler geçiyordu.Klaus ile iletişimim güçleniyordu.Ama her geçen gün içimdeki boşluk hissi daha da artıyordu.Ve bu beni deli ediyordu.

 Zil çaldı.Yatağımda huzursuzca döndüm.Kim olabilirdi ki?Sabahın körüydü ve hafta sonuydu.Ben kapıyı açmamak için direndikçe kapıdaki de kapıyı açmam için direniyordu.Merakıma yenik düşüp kapıyı açmaya karar verdim.Gözlerimin yarısı kapalı halde kapıya yürüdüm.İçimden küfürleri sıralıyordum.

Kapıyı açtım ve Klaus’tu.

“Hey Klaus beni bu kadar özlemiş olamazsın.” Dedim yarı uykulu bir şekilde.

“Teklifini kabul ediyorum Caroline.”  Dedi ve beni incelemeye koyuldu.Gözlerini köpekli terliklerime dikti.

“Ne teklifi Klaus?” gerçekten anlamamıştım.

“Bana insanca bir şeyler yapmayı teklif etmiştin hatırladım mı?” dedi kaşlarını kaldırarak.

“Üzgünüm ama insanca bir şeyler yapmanın ilk kuralı bu saatte uyanmamaktır.Mesela bunu yaparak başlayabiliriz” dedim.3 dakikalık uyku için canımı bile verebilirdim şu an.Bana kapıda kalmış köpek yavrusu gibi baktı.Tabi ki bu bakışa dayanamazdım.

“Ahhh Klaus içeri girmek ister misin?” zoraki gülümsemeyle.Gülümseyerek içeri girdi.

Öylece salonun ortasında dikildi.Her yeri incelemeye koyuldu.Duvarları perdeleri…Sanki çok önemliydi ve hiçbir detayı atlamak istemiyordu.

“Bir şeyler içmek ister misin.Çünkü benim çok fena kahveye ihtiyacım var.” Bu çok garipti vampirler kan dışında bir şeyler içermiydi ki?

“Senin götürmek istediğim bir yer var Caroline.” Dedi.

“Sonra beni rahat bırakıp uyamama izin verecek misin?”

“Sonra özgürsün.” Dedi şımarıkça.

1 saat sonra şehrin en yüksek binasının tepesindeydik ve  hayatımda gördüğüm en güzel manzara karşımdaydı.Yeni uyanmış bir şehrin yorgun kalabalığı.

“Bu harika ama yine de insanlar sabahın erken saatlerinde uyanmak zorunda kalmalılar.Çıkan savaşları sebebi sırf bu yüzden.” Dedim gülerek.1000 yaşındaki adama savaştan bahsediyordum.Neeredeyse hepsini görmüştü.Belki de savaşlarda ön plandaydı.Kendimi düşüncelerden uzaklaştırarak manzaranı tadını çıkarmaya karar verdim.

“Pekala Caroline özgürsün.” Dedi masum bir tavır takınarak.İşte bu çok etkileyiciydi.Klaus hakkında kafamda bir çok hipotez kurmaya başladım.Birincisi de bir Tanrı olabilirdi.Belli ki masallarda dinlediğimiz bir çok şey gerçekti.Tanrılar Tanrıçalar neden olmasın ki.Gerçekten saçmalamaya başlamıştım.

Klaus beni eve kadar bırakmıştı.Koşarak yatağıma gitmek istiyordum.

“Sana iyi uykular Caroline.” Dedi.

“Klaus bu sabahı telafi etmek istiyorum.Akşam film izlemek ister misin?.Fazla insanca filmlerim var.” Dedim muzipçe.Sadece gülümsedi.Bunu evet olarak almıştım.

Bütün günümü uyuyarak geçirmiştim.Şimdi kesinlike daha iyi hissediyordum.Tam elime kahvemi alıp koltuğa yayılmıştım ki zil çaldı.Büyük bir ihtimalle Klaus’tu.Gidip heyecanla kapıyı açtım.Neden heyecanlanıyordum ki ben şimdi?

“Hey Merhaba.” Dedim kocaman gülümsemeyle.

“Merhaba Caroline.” Dedi.

“İçeri gel Klaus.”

Aslında ne film izleyeceğimiz kafamda yoktu.Vampirle bir film izleyecektim.Eğer 16 yaşımda olsaydım bu daha çok dikkat çekici olacaktı.

Dakikalardır film arıyordum ama bulamıyordum.

“Hadi Caroline insan olmak için fazla vaktim yok.” Dedi alaycı bir tavırla.

“1000 yaşındasın eminim bundan daha çok vaktin vardır.” Kocaman sırıtışla bana karşılık verdi.Film yığınımın altında kalan filmi çektim.

“Ve evet buldum.” Dedim.Daha filmin adına bile bakmamıştım.Ama hislerim Klaus’u bekletmemen gerektiğini söylüyordu.

“Breakfast Clup güzel seçim Caroline.” Dedi bana bakarak.Gerçektende güzel seçimdi.Kendimi tebrik etmeyi sonraya bıraktım.Film dvd ye koydum izlemeye başladık.

Film boyunca aramızda ilginç hiçbir şey geçmedi.Güldük ve ben aralarda ağladım o da benle dalga geçti.Yanımdakinin benim kanıma susamış olan bir vampir olduğunu çoktan kafamdan atmıştım.Bu ikimiz için çok normaldi

 “Teşekkür ederim Caroline.Bu akşam kesinlikle benim için çok normaldi.” Dedi minnettar tavırla.Aslında benim içinde çok normaldi.Bu çok garipti.

Kapıya kadar uğurladım onu.

“İyi geceler Caroline.” Dedi kocaman gülümsemesiyle.

“İyi geceler Nik.” Dedim ve kapıyı kapattım.Ben ona az önce Nik mi demiştim ve bunu tamamen istemsizce yapmıştım.Bu da nerden çıkmıştı şimdi.Nik.İşte bu akşamın en garip olayı buydu.

İNSAN OLMAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin