Hate Series 1: Raven Rei Chui

raven

Raven pov

Ngumisi ako habang hawak ko ang isang shot ng martini at  Inilibot ko ang aking paningin sa lugar na naging tambayan ko na, a place where I lose myself and the place where a wild cat could play.

I smirk and slowly hummed with the song as my eyes roamed around the place at nakita ko nga ang tanawin na kinasanayan ko na at ang tanawin na nagpapasaya sa'kin because I love watching how wild people like me are enjoying this bar.

Lahat ay sumasayaw sa malanding saliw ng kanta habang naghahalikan and some are even making out in the dark corner of the bar kaya napangisi ako dahil gaya nga ng sinabi ko kanina this is what I've been craving, the taste of reality and fresh air.

As I believe that human beings are not bless with this perfect romance or love story. We are wild animals and we commit ourselves in a situation where we can experience the greatest pain of loving a person who doesn't love us. In short Martyr ang bawat tao dahil hinahayaan natin ang sarili natin na masaktan para lang sa mga taong mahalaga sa'tin at minsan mas pinipilit natin ang sarili natin sa mga tao o sitwasyon na alam natin na hindi pwede at kahit pagsabihan na tayo still nagiging pasaway parin tayo because we always believe in happy endings or prince charming.

Tsk, Kung gano'n lang sana kadali edi nag-ala Snow White na lang sana ako, ‘yung magtulog-tulugan para kapag nagising ako boom! kasal ako kaagad sa isang perfect na asawa na walang ginawa kundi kumanta ng mga magagandang salita.

But hep! before telling me na bitter ako masyado ang masasabi ko lang ay tiyak hindi lang ako yung nag-iisang taong nag-iisip ng ganiyan, on the brightest side hindi ko maitatanggi na maybe some are wise enough to choose what's right for them, maybe in a way of letting go or choosing the right man for them.

Alam ko na kung may makakarinig sa mga iniisip ko ay baka iisipin nila na nababaliw na ako o ang daldal ko  masyado pero ano ba ang ini-expect ng mga tao sa tulad ko? Isa pa madami na rin nangyari simula ng matagpuan ako nina Cane. Una tinuruan nila ako sa mga dapat kong malaman at binigyan ako ng mga pagkakataon para makabangon at isa na doon ay ang pagiging modelo ko kung saan sila ang tumulong sa'kin na makapasok sa industriya at dahil doon ay nakapag-ipon ako at nakapagpatayo na ng sarili kong bahay at isang publishing company but Cane also help me on achieving a new business which is about managing resorts and hotels.

At kahit ako ay hindi makapaniwala na ang dali lang ng oras o panahon dahil apat na taon na pala ang lumipas at sa apat na taon na ‘yon ay ginawa ko ang lahat para makalimot pero kahit anong gawin ko at kahit madami na ang nagbago ay alam kong may parte pa rin sa akin na hindi pa rin nagmomove-on at satingin ko hangga't hindi ko maisasakatuparan ang inaasam kong paghihiganti ay hinding-hindi ako matatahimik.

Napabuntong-hininga ako sa aking naisip maybe I am looking like a weird girl as I can't stop myself from thinking and engulfing myself in silence.

Nakakainis din naman e'! Akalain mong kanina pa ako andito pero wala pa akong mahanap na makakalaro ko sa gabing ito? but Fuck! I need to lose myself kaya kailangan ko talaga maghanap saka boring naman kasi kung hanggang nood lang ang gagawin ko dito ‘di ba?

Kaya ngayon mas inayos ko na ang paghahanap, I use my eyes to scan the crowd eagerly at sa bawat segundo na wala akong mahanap ay nawawalan na ako ng gana but not until I saw something interesting.

Napako ang aking tingin sa isang taong pumasa para maging laruan ko sa gabing ito

I lick my lower lip, it's Jacob Anderson isa sa mga naging kapartner ko sa isang photo shoot at alam kong matagal na itong may interest sa'kin kaya napangiti ako as I imagine how this night would be amazing. Inisang lagok ko ang martini dahil dapat akong magmadali sapagkat ang laruan ay hindi ako hihintayin dapat ako ang susunggab.